Dół łokciowy (łac. fossa cubitalis) – w anatomii człowieka trójkątny obszar na granicy ramienia i przedramienia, w okolicy łokciowej przedniej, z przodu od stawu łokciowego[1][2].

Dół łokciowy

Ograniczenia

edytuj

Dół łokciowy ogranicza:

Od przodu pokrywa go powięź łokciowa (miejsce przejścia powięzi ramienia w powięź przedramienia), wzmocniona przez rozcięgno mięśnia dwugłowego ramienia (aponeurosis musculi bicipitis brachii). Dno dołu stanowią mięsień ramienny, mięsień odwracacz oraz ścięgno mięśnia dwugłowego ramienia.

Zawartość

edytuj

Ścięgno mięśnia dwugłowego ramienia dzieli dół na dwie bruzdy. W bruździe promieniowej leży nerw promieniowy. Druga z bruzd – łokciowa, pokryta jest od strony przedniej przez rozcięgno mięśnia dwugłowego ramienia. Biegnie tędy tętnica ramienna i jej dwie końcowe gałęzie – promieniowa i łokciowa, oraz nerw pośrodkowy . Pod skórą dołu łokciowego znajdują się żyły powierzchowne: w bruździe łokciowej żyła odłokciowa, a w bruździe promieniowej żyła odpromieniowa.

Przypisy

edytuj
  1. Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 826–827, ISBN 978-83-200-4323-5.
  2. Richard L. Drake, A. Wayne Vogl, Adam W.M. Mitchell, Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 1, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 292–294, ISBN 978-83-66548-14-5.

Bibliografia

edytuj
  • Anatomia człowieka. Przewodnik do ćwiczeń prosektoryjnych. Danuta Biegańska-Dembowska, Elżbieta Bujacz, Sławomir Woźniak i inni. T. II. Wrocław: 2000.