Czesława Rosik-Dulewska
Czesława Rosik-Dulewska (ur. 12 października 1949[1]) – polska profesor nauk rolniczych (dyscyplina: ochrona i kształtowanie środowiska naturalnego). Specjalizuje się również w zagadnieniach z zakresu inżynierii środowiska (nauki techniczne), głównie w ochronie powierzchni Ziemi, w tym m.in. w technologiach stosowanych w gospodarce odpadami[2][3][4], odzysku niekonwencjonalnych nośników energii, w tym ciepła odpadowego z procesów technologicznych[4]. Zaprojektowała i opatentowała pierwszą w Polsce wielkoskalową instalację do odzysku ciepła odpadowego z energetyki[4].
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data urodzenia |
12 października 1949 |
| profesor nauk rolniczych i technicznych | |
| Specjalność: ochrona i inżynieria środowiska, ochrona powierzchni Ziemi, technologie stosowane w gospodarce odpadami | |
| Doktorat |
1980 – rekultywacja terenów poprzemysłowych |
| Habilitacja |
1993 |
| Profesura |
1999 |
| Odznaczenia | |
   
| |
Kariera naukowa
edytujCzłonek korespondent Wydziału IV Nauk Technicznych Polskiej Akademii Nauk od 2016 roku[2][4][5]. Dyrektor Instytutu Podstaw Inżynierii Środowiska (IPIŚ) PAN w Zabrzu w latach 2001–2012[4], Kierownik Katedry Ochrony Powierzchni Ziemi na Wydziale Przyrodniczo-Technicznym Uniwersytetu Opolskiego od 2002 roku[6][7]. Od 2019 roku pełni funkcję zastępcy przewodniczącego Rady Kuratorów Wydziału IV PAN, ponadto m.in. członek Komisji Rewizyjnej PAN i Prezydium Oddziału PAN w Katowicach[5].
Od 1996 członek Komitetu Inżynierii Środowiska PAN, w kadencji 2007-2015 była jego przewodniczącą, w pozostałych kadencjach i obecnej (2016-2019) członek Prezydium. Członek i przewodnicząca ośmiu rad naukowych, w tym czterech Instytutów PAN: Instytutu Podstaw Inżynierii Środowiska PAN w Zabrzu, Instytutu Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią PAN w Krakowie, Instytutu Mechaniki Górotworu PAN, Instytutu Maszyn Przepływowych im. Roberta Szewalskiego PAN, Głównego Instytutu Górnictwa i Instytutu Ekologii Terenów Poprzemysłowych[4]. Ponadto była przedstawicielem PAN w: Komitecie Narodowym do spraw współpracy z Euro-CASE w kadencji 2015-2018, Standing Committee for Life, Earth and Environmental Science (LESC) w European Science Foundation do 2014, Międzyresortowym Komitecie Sterującym (Biała Księga Komisji Europejskiej, sektorowe strategie adaptacji do zmian klimatu do 2016), Komitecie Narodowym do spraw współpracy z Europejską Fundacją Nauki 2011-2014 (Prezes PAN). Była także m.in. członkiem Zespołu do spraw rozwoju Bazy Ekspertów Narodowego Centrum Badań i Rozwoju (dwie kadencje – do 2018), Zespołu Interdyscyplinarnego do spraw Programu Wspierania Infrastruktury Badawczej w ramach Funduszu Nauki i Technologii Polskiej (powołana rozporządzeniem Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego do 2017). Była powoływana również do wielu innych gremiów naukowych, w tym do paneli eksperckich w Narodowym Centrum Nauki, Narodowego Centrum Badań i Rozwoju, a także Polskiej Komisji Akredytacyjnej[3][4].
Jest członkiem siedmiu redakcji naukowych czasopism o zasięgu międzynarodowym oraz Redaktor Naczelną „Archives of Environmental Protection” (w bazie Journal Citation Reports) i serii monografii Prace i Studia, wydawanych przez IPIŚ PAN[4].
Doktorat w specjalizacji rekultywacja terenów poprzemysłowych obroniła w 1980 roku, habilitację uzyskała w 1993[2][3]. Tytuł profesora nauk rolniczych nadano jej w 1999 roku, a stanowisko profesora zwyczajnego otrzymała w 2002[2][3][4].
Wybrane prace i publikacje naukowe
edytujDorobek naukowy Czesławy Rosik-Dulewskiej obejmuje ponad 270 prac i oryginalnych artykułów naukowych, w tym 13 monografii których jest autorką lub współautorką[4]. Jej książka Podstawy gospodarki odpadami wydana przez PWN ma 6 wydań (+ dodruki), a każde wydanie uaktualniano w ok. 30%[8].
Nagrody i wyróżnienia
edytuj- Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011)
- Złoty Krzyż Zasługi (2001)[9]
- Srebrny Krzyż Zasługi
- Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2010)
- Złotą Odznaką za Zasługi dla Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej (1996)
- Nagrodami I i II stopnia Rektora Uniwersytetu Opolskiego (15-krotnie)
- Medalem „Za zasługi dla Wydziału Inżynierii Kształtowania Środowiska i Geodezji Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu”.
Przypisy
edytuj- ↑ Czesława Rosik-Dulewska [online], PAN [dostęp 2019-12-06].
- ↑ a b c d e Czesława Rosik-Dulewska, [w:] Członkowie Polskiej Akademii Nauk [online], PAN [dostęp 2019-11-05].
- ↑ a b c d Prof. dr hab. inż. c Czesława Rosik-Dulewska, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2019-11-05].
- ↑ a b c d e f g h i j k Czesława Rosik-Dulewska, [w:] Instytut Podstaw Inżynierii Środowiska Polskiej Akademii Nauk [online], IPIŚ PAN [dostęp 2019-11-05] (pol.).
- ↑ a b Prof. Czesława Rosik-Dulewska z ważnymi funkcjami w PAN, [w:] Uniwersytet Opolski [online], UO [dostęp 2019-11-05].
- ↑ Opole przede wszystkim, „Indeks”, 9 (17), pismo Uniwersytetu Opolskiego, grudzień 1999, s. 11–13, ISSN 1427-7506 [dostęp 2019-12-06].
- ↑ Barbara Stankiewicz, Eureka po polsku, „Indeks”, 9–10 (173–174), pismo Uniwersytetu Opolskiego, luty 2017, s. 33–37, ISSN 1427-7506 [dostęp 2019-12-06].
- ↑ Podstawy gospodarki odpadami, wyd. 6 uaktual, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2015, ISBN 978-83-01-18074-4, OCLC 903370820 [dostęp 2019-12-05].
- ↑ M.P. z 2001 r. nr 31, poz. 512.
Linki zewnętrzne
edytuj- Prof. dr hab. inż. c Czesława Rosik-Dulewska, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2019-11-05].