Czesław Święcicki
Czesław Święcicki[a] h. Jastrzębiec (ur. 5 października 1894 w Maliszewie, zm. 29 listopada 1952 w Londynie) – major kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 major kawalerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
5 października 1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
29 listopada 1952 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | |
| Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-bolszewicka |
| Odznaczenia | |
       
| |
Życiorys
edytujUrodził się 5 października 1894, w rodzinie Tadeusza z rodu Święcickich h. Jastrzębiec (1866–1926) i Jadwigi z Gockowskich h. Prawdzic (1866–1940).
Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę wstąpił do Wojska Polskiego. Zweryfikowany do stopnia porucznika kawalerii. Przydzielony do 2 pułku Ułanów Grochowskich, wraz z którym brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Za udział w wojnie otrzymał Order Virtuti Militari.
3 maja 1926 roku został mianowany rotmistrzem ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925 roku i 34. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[2]. Pozostał w macierzystym pułku, stacjonującym w garnizonie Suwałki[3]. Następnie służył w 8 pułku strzelców konnych w garnizonie Chełmno. W 1937 roku został kwatermistrzem pułku. W następnym roku zajmowane przez niego stanowisko kwatermistrza zostało podniesione do rangi II zastępcy dowódcy pułku.
W czasie kampanii wrześniowej był kwatermistrzem 8 pułku strzelców konnych. Został wzięty do niewoli przez Niemców. Był osadzony w Oflagu VII A Murnau. Po zakończeniu wojny i oswobodzeniu pozostał na emigracji osiadając w Wielkiej Brytanii. Zamieszkiwał w Londynie. Zmarł 29 listopada 1952. Został pochowany na cmentarzu w londyńskiej dzielnicy Wimbledon.
Jego żoną była Kazimiera z Jasiewiczów h. Rawicz (1904–1974).
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
- Krzyż Niepodległości (16 marca 1937)[4][5]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie – „za czyny męstwa i odwagi wykazane w bojach toczonych w latach 1918–1921”)
- Złoty Krzyż Zasługi
- Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[6]
- Order Krzyża Orła III klasy (Estonia, zezwolenie w 1931)[7]
- Krzyż Oficerski Orderu Kambodży (III Republika Francuska, zezwolenie w 1933)[8]
- Krzyż Oficerski Orderu Trzech Gwiazd (Łotwa, zezwolenie w 1933)[9]
- Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa, zezwolenie w 1929)[10]
Uwagi
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 291, 350.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 3 maja 1926 roku, s. 130.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 150, 629.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości” - zamiast uprzednio nadanego Medalu Niepodległości (M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 296).
- ↑ „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”, s. 29, Nr 2 z 11 listopada 1937. Ministerstwo Spraw Wojskowych.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
- ↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. Zezwolenie na przyjęcie i noszenie orderów. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 8, s. 380, 11 listopada 1931.
- ↑ Zarządzenia Prezesa Rady Ministrów. Zezwolenie na przyjęcie i noszenie orderów. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 13, s. 291, 11 listopada 1933.
- ↑ Zarządzenia Prezesa Rady Ministrów. Zezwolenie na przyjęcie i noszenie orderów. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 13, s. 292, 11 listopada 1933.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 239.
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Czesław Święcicki – profil w bazie Sejm Wielki. sejm-wielki.pl. [dostęp 2015-04-03].
- Czesław Święcicki – profil w bazie Ulężałka. ulezalka.genealogiapolska.pl. [dostęp 2015-04-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 kwietnia 2015)].