Czepiga długosterna
Czepiga długosterna[4] (Urocolius macrourus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny czepig (Coliidae). Zasiedla Afrykę na południe od Sahary oraz jej wschodnią część. Nie jest zagrożony.
Urocolius macrourus[1] | |||
(Linnaeus, 1766) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
czepiga długosterna | ||
Synonimy | |||
| |||
Gatunki | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
- Znaczenie nazwy naukowej
Nazwa rodzajowa Urocolius pochodzi od greckiego słowa oura (ogon) oraz od nazwy rodzaju Colius, co z kolei pochodzi od greckiego słowa kolios, oznaczającego kawkę[5]. Nazwa gatunkowa macrourus oznacza długi ogon[6].
- Podgatunki i zasięg występowania
Wyróżnia się następujące podgatunki[7]:
- U. m. macrourus (Linnaeus, 1766) – Mauretania, Senegal i Gambia do wschodniej Etiopii; obejmuje też populację wyróżnianą niekiedy jako osobny podgatunek syntactus
- U. m. laeneni (Niethammer, 1955) – Aïr (Niger)
- U. m. abyssinicus Schifter, 1975 – centralna i południowa Etiopia do północno-zachodniej Somalii
- U. m. pulcher (Neumann, 1900) – południowo-wschodni Sudan i południowa Somalia przez Kenię do północno-wschodniej Ugandy i północnej Tanzanii
- U. m. griseogularis van Someren, 1919 – południowy Sudan poprzez wschodnią DR Konga do zachodniej Tanzanii
- U. m. massaicus Schifter, 1975 – centralna i wschodnia Tanzania
- Habitat
Świetliste lasy terenów półpustynnych, zarośla kolczastych krzewów, zadrzewienia na sawannie, niekiedy ogrody.
- Morfologia
Długość ciała wynosi 33–36 cm, zaś masa ciała 35–60 gramów. Dziób czerwony z czarnym zakończeniem. Między dziobem i okiem oraz dookoła niego naga, czerwona skóra. Upierzenie w większości płowe do szarawego. Na karku pióra niebiesko opalizują; cecha ta nie występuje u osobników młodych. Na głowie ruchomy czub. Skrzydła niezależnie od odcienia ubarwienia ptaka ciemniejsze od ciała, lotki brązowe. Ogon szarobrązowy z niebieskawym połyskiem. Nogi czerwonawe.
- Lęgi
Nie ma określonego sezonu lęgowego. Gniazdo umieszczone na drzewie lub krzewie stanowi płytka czarka z gałązek wyściełana trawą. W lęgu 2–3 jaja. Inkubacja trwa 11 dni. W przeciągu dalszych 10 dni pisklęta opuszczają gniazdo, by być karmione poza nim, co jest charakterystyczną cechą czepig.
- Status
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje czepigę długosterną za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako szeroko rozpowszechniony i pospolity. BirdLife International uznaje trend liczebności populacji za prawdopodobnie spadkowy[3].
Przypisy
edytuj- ↑ Urocolius macrourus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ de Juana, E. & Kirwan, G.M.: Blue-naped Mousebird (Urocolius macrourus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-10)].
- ↑ a b Urocolius macrourus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Coliidae Sundevall, 1836 - czepigi - Mousebirds (wersja: 2015-02-09). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2022-01-07].
- ↑ Urocolius, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-01-07] (ang.).
- ↑ macrourus, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-01-07] (ang.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2022-01-07]. (ang.).
Bibliografia
edytuj- David Burni, Ben Hoare, Joseph DiCostanzo, Phil Benstead: Ptaki. Encyklopedia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 300. ISBN 978-83-01-15733-3.
Linki zewnętrzne
edytuj- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2020-05-10]. (ang.).