Człowiek z lodowca

Człowiek z lodowca (org. Iceman) – amerykański dramat s-f z 1984 w reżyserii Freda Schepisiego.

Człowiek z lodowca

Iceman

Gatunek	s-f, dramat
Rok produkcji	1984
Data premiery	13 kwietnia 1984
Kraj produkcji	Stany Zjednoczone
Język	angielski
Czas trwania	100 min
Reżyseria	Fred Schepisi
Scenariusz	John Drimmer, Chip Proser
Główne role	Timothy Hutton, John Lone
Muzyka	Bruce Smeaton
Zdjęcia	Ian Baker
Scenografia	Josan F. Russo, Leon Ericksen
Kostiumy	Rondi Johnson
Montaż	Billy Weber
Produkcja	Patrick J. Palmer, Norman Jewison
Wytwórnia	Universal Pictures
Dystrybucja	Universal Pictures

Opis fabuły

Grupa naukowców wydobywa z lodowca na Arktyce zamarzniętego Neandertalczyka i poddaje go rozmrożeniu, przekonana, że ma do czynienia z martwym organizmem. Podczas dehibernacji okazuje się jednak, że człowiek sprzed tysięcy lat odzyskuje funkcje życiowe. Dzięki naturalnemu krioprotektorowi jego komórki nie uległy zniszczeniu i udaje się go ożywić.

Pomiędzy naukowcami wybucha konflikt – większość z nich nie traktuje ożywionego Neandertalczyka jako człowieka tylko jako znalezisko – chcą go poddać gruntownym badaniom, jak sami mówią "pokroić na kawałki". Tylko jeden z nich – Shephard, który nosi się jak Eskimos i nie dba o karierę, dostrzega w znalezisku żywego człowieka i jest przeciwny jakimkolwiek inwazyjnym metodom badawczym.

Udaje się osiągnąć konsensus – znaleziony Neandertalczyk, ochrzczony potocznie imieniem Charlie zostaje umieszczony w olbrzymim wiwarium, gdzie stworzone mu zostają optymalne warunki pierwotnej egzystencji, może nawet polować na dziką zwierzynę. Stan ten nie trwa jednak długo, pewnego dnia Charlie odkrywa coś nienaturalnego – przewód wodny w strumieniu i instalację nawodniającą. Zdezorientowany wpada w szał i naukowcy muszą go uśpić.

Kolejną próbą podtrzymania eksperymentu jest wejście Shepharda do wiwarium i nawiązanie bezpośredniego kontaktu poprzez zamieszkanie razem z Charliem. Ceną tego konsensusu są dalsze badania nad Charliem przez grupę dr. Singe, kiedy Neandertalczyk zasypia. Z czasem jaskiniowiec zauważa jednak, że dzieje się z nim coś dziwnego, odkrywa na swoim ciele ślady po nakłuciach, biopsjach itp. Zaczyna sobie uświadamiać, że Shephard, pomimo że podobny do niego z wyglądu (długie włosy, broda i wąsy), nie jest taki jak on, coraz bardziej zaczyna dostrzegać również "sztuczność" świata w którym go umieszczono.

Pewnego razu dostrzega przez szklany sufit wiwarium śmigłowiec, który mylnie bierze za swojego boga-ptaka Pitę. Podglądając w jaki sposób Shephard wychodzi z wiwarium, udaje mu się zbiec. Ucieczka kończy się niefortunnie – w panice, odkryty przez jednego z naukowców w laboratorium, rani go swoją drewnianą dzidą. Cały eksperyment pogrąża się w coraz większym impasie. Neandertalczyka nie można dłużej trzymać w wiwarium, bowiem ten zorientował się już w nienaturalności swojego świata, popada w apatię, jest niebezpieczny dla otaczających go ludzi bo ich nie akceptuje jako obcych. Wszyscy zastanawiają się co robić dalej. Shephard postanawia działać na własną rękę – wykrada jaskiniowca z wiwarium i udaje się z nim w wędrówkę przez lodową pustynię. Nie wiadomo dokąd zmierzają, jednak w pewnym momencie rozdziela ich olbrzymia szczelina w lodowcu.

W tym samym czasie w bazie odkryto już ucieczkę i rozpoczynają się poszukiwania. Bierze w nich udział również helikopter, który w pewnym momencie schodzi na tyle nisko, ze Charlie jest w stanie uchwycić się jego płozy. Piloci, nieświadomi człowieka wiszącego u ich helikoptera, wznoszą się coraz wyżej. Uszczęśliwiony Neandertalczyk, z imieniem swojego boga na ustach puszcza się płozy, spadając w dół.

Role

• Timothy Hutton – Shephard
• John Lone – Charlie (człowiek z lodowca)
• Lindsay Crouse – dr Brady
• Josef Sommer – Whitman
• David Strathairn – dr Singe
• Philip Akin – dr Vermeil
• Danny Glover – Loomis
• Amelia Hall – Maynard
• Richard Monette – Hogan
• James Tolkan – Maynard

Linki zewnętrzne

• Plakat do filmu
• Człowiek z lodowca w bazie IMDb (ang.)
• Człowiek z lodowca w bazie Filmweb
• Recenzja filmu autorstwa Rogera Eberta. rogerebert.suntimes.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-10)].