Cyklotron izochroniczny
Cyklotron izochroniczny (akcelerator z azymutalną modulacją pola) — cyklotron skonstruowany tak, aby czas jednego obiegu rozpędzanych cząstek był stały (stąd nazwa izochroniczny) pomimo wzrostu masy cząstki wywołanej efektami relatywistycznymi. Efekty te występują przy rozpędzaniu cząstek do prędkości porównywalnych z prędkością światła w próżni.[1]
.jpg)
Stały czas obiegu uzyskuje się poprzez odpowiednie ukształtowanie pola magnetycznego zakrzywiającego tor ruchu cząstek. Wzrost pola magnetycznego na zewnątrz uzyskuje się poprzez wykonanie odpowiednich nacięć w rdzeniu elektromagnesu (jak przedstawione na rysunku).[1]
Modyfikacja taka upraszcza układ wytwarzania napięcia przyspieszającego, który w takim akceleratorze jest generatorem o stałej częstotliwości. Konstrukcja ta umożliwia pracę ciągłą akceleratora, a przez to także zwiększa maksymalną energię możliwą do osiągnięcia oraz natężenie wiązki.[1]
Cyklotrony takie stosowane są głównie do celów naukowych i medycznych.
Centrum Cyklotronowe Bronowice w krakowskich Bronowicach Wielkich, stanowiące dział Instytutu Fizyki Jądrowej im. Henryka Niewodniczańskiego Polskiej Akademii Nauk w Krakowie, dysponuje obecnie dwoma cyklotronami[2]:
- cyklotronem izochronicznym AIC-144
- cyklotronem izochronicznym Proteus C-235
Zobacz też
edytuj- cyklotron
- terapia protonowa (radioterapia protonowa)
Przypisy
edytuj- ↑ a b c red. nacz. tomu Jan Zienkiewicz: red. nacz. Heliodor Chmielewski: Encyklopedia Techniki. T. Energia jądrowa. Warszawa: Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, 1970, s. 16, seria: Encyklopedia Techniki.
- ↑ Centrum Cyklotronowe Bronowice, Instytut Fizyki Jądrowej PAN - info