Cyklotiazyd

Cyklotiazyd
Nazewnictwo
	Inne nazwy i oznaczenia
farm.	łac. cyclothiazidum
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C14H16ClN3O4S2
Masa molowa	389,87 g/mol
	Identyfikacja
Numer CAS	2259-96-3
PubChem	2910
DrugBank	DB00606
SMILES
	NS(=O)(=O)C1=C(Cl)C=C2NC(NS(=O)(=O)C2=C1)C1CC2CC1C=C2
InChI
	InChI=1S/C14H16ClN3O4S2/c15-10-5-11-13(6-12(10)23(16,19)20)24(21,22)18-14(17-11)9-4-7-1-2-8(9)3-7/h1-2,5-9,14,17-18H,3-4H2,(H2,16,19,20)
	InChIKey
	BOCUKUHCLICSIY-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
Temperatura topnienia	229–230 °C
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2016-05-11]
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Na podstawie podanej karty charakterystyki
Uwaga
Zwroty H	H315, H319, H335
Zwroty P	P261, P305+P351+P338
	NFPA 704
Na podstawie; podanego źródła	1 2 0
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Klasyfikacja medyczna
ATC	C03AA09
Uwagi terapeutyczne
Drogi podawania	doustnie
	Multimedia w Wikimedia Commons

Cyklotiazyd (łac. cyclothiazidum) – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny, pochodna benzotiadiazyny, tiazydowy lek moczopędny, stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego oraz obrzęków, blokujący symporter sodowo-chlorowy w kanaliku dystalnym.

Mechanizm działania

Cyklotiazyd blokuje symporter sodowo-chlorowy w kanaliku dystalnym nefronu^[3]. Efektem jest hamowanie zwrotnego wchłaniania sodu, co powoduje zwiększone wydalanie sodu, chloru, wody, jonów wodorowych, potasowych i magnezowych oraz zmniejszone wydalanie jonów wapniowych^[3].

Cyklotiazyd jest stosowany w preparatach złożonych^[3], w następujących wskazaniach:

W 2016 roku cyklotiazyd nie był dopuszczony do obrotu w Polsce^[5].