Custódio Alvim Pereira
Custódio Alvim Pereira (ur. 6 lutego 1915 w São João do Monte, zm. 12 listopada 2006 w Rzymie) – portugalski duchowny rzymskokatolicki, rektor Papieskiego Kolegium Portugalskiego, arcybiskup Lourenço Marques i kanonik bazyliki św. Piotra na Watykanie.
| Data i miejsce urodzenia |
6 lutego 1915 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
12 listopada 2006 |
| Miejsce pochówku | |
| biskup pomocniczy Lourenço Marques | |
| Okres sprawowania |
1958 - 1962 |
| arcybiskup Lourenço Marques | |
| Okres sprawowania |
1962 - 1974 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
18 grudnia 1937 |
| Nominacja biskupia |
20 grudnia 1958 |
| Sakra biskupia |
8 marca 1959 |
| Data konsekracji |
8 marca 1959 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||
| |||||||
| |||||||
Biografia
edytuj18 grudnia 1937 przyjął święcenia prezbiteriatu. Pracował jako wykładowca teologii na Papieskim Kolegium Portugalskim w Rzymie, którego w 1946 został prorektorem, a w 1954 rektorem, którym był do 1958[1][2].
20 grudnia 1958 papież Jan XXIII mianował go biskupem pomocniczym Lourenço Marques, w będącym portugalską kolonią Mozambiku oraz biskupem tytularnym neptyjskim. 8 marca 1959 przyjął sakrę biskupią z rąk arcybiskupa Lourenço Marques kard. Teódosia Clementa de Gouvei. Współkonsekratorami byli biskup Nampuli Manuel de Medeiros Guerreiro oraz biskup Beiri Sebastião Soares de Resende.
3 sierpnia 1962 ten sam papież mianował go arcybiskupem Lourenço Marques. Jako ojciec soborowy wziął udział w soborze watykańskim II, będąc niechętny jego reformom[2]. W latach 1967–1969 był pierwszym w historii przewodniczącym Konferencji Episkopatu Mozambiku. Był zwolennikiem rządów portugalskich w Mozambiku. Krytykę działań portugalskich żołnierzy w walkach z FRELIMO wysuwaną przez część misjonarzy, nazwał marksistowską propagandą. W obliczu spodziewanego uzyskania niepodległości przez Mozambik, na prośbę papieża Pawła VI złożył rezygnację, przyjętą 26 sierpnia 1974. Był ostatnim w historii Portugalczykiem na tej katedrze. W 1975 po objęciu władzy w Mozambiku przez komunistów, został zmuszony do opuszczenia kraju[3][4].
Resztę życia spędził w Rzymie. Został kanonikiem bazyliki św. Piotra na Watykanie. Działał w środowiskach tradycjonalistycznych pozostających w łączności z Rzymem, m.in. udzielając święceń prezbiteriatu w tradycjonalistycznych instytutach czy nosząc cappello romano, które zostało porzucone po soborze przez większość duchownych. Angażował się także w ruchu pro-life[2][4].
Zmarł 12 listopada 2006. Jego pogrzeb, jako jej kanonika, odbył się bazylice św. Piotra na Watykanie. Pochowany został na Campo Verano, w kaplicy-grobowcu Papieskiego Kolegium Portugalskiego[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Faleceu D. Custódio Alvim Pereira. Radio Watykańskie. [dostęp 2024-03-06]. (port.).
- ↑ a b c In Memoriam S.E. Mgr Custodio Alvim Pereira. Instytut Chrystusa Króla Najwyższego Kapłana. [dostęp 2024-03-06]. (fr.).
- ↑ ARCHBISHOP LEAVES MOZAMBIQUE POST. „The New York Times”, 1974-08-27.
- ↑ a b Archbishop Custódio Alvim Pereira. [dostęp 2024-03-06]. (ang.).
Bibliografia
edytuj- Custódio Alvim Pereira [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2024-03-06] (ang.).
- Archbishop Custódio Alvim Pereira. GCatholic. [dostęp 2024-03-06]. (ang.).