Cudowronka mniejsza

gatunek ptaka z rodziny cudowronek

Cudowronka mniejsza[3] (Paradisaea minor) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny cudowronek (Paradisaeidae). Występuje endemicznie na Nowej Gwinei i kilku sąsiednich wyspach.

Cudowronka mniejsza
Paradisaea minor[1]
Shaw, 1809
Ilustracja
Samiec
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

cudowronki

Rodzaj

Paradisaea

Gatunek

cudowronka mniejsza

Podgatunki

zobacz opis w tekście

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Podgatunki i zasięg występowania

edytuj

Wyróżnia się następujące podgatunki[4][5]:

  • P. m. finschi A.B. Meyer, 1885 – północna i centralna Nowa Gwinea; Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny wlicza tę populację do P. m. minor
  • P. m. minor Shaw, 1809 – zachodnia Nowa Gwinea i wyspa Misool (na zachód od Nowej Gwinei)
  • P. m. jobiensis Rothschild, 1897 – wyspa Yapen (u wybrzeży północno-zachodniej Nowej Gwinei)

Morfologia

edytuj
 
Samiec

Długość ciała bez środkowych sterówek wynosi 32 cm, masa ciała samca 183–300 g, samicy 140–210 g. Dorosły samiec posiada opalizujący, zielony obszar między dziobem a oczami, czoło, pokrywy uszne, gardło i brodę. Reszta głowy jasnożółta. Zgięcie skrzydeł również żółte. Wierzch ciała i sterówki brązowe. Dwie środkowe sterówki wydłużone, brązowe, promienie nie są ze sobą połączone na całej długości pióra. Samica jest nieco mniejsza, z ciemnobrązową głową i jasnobrązową pozostałą częścią grzbietu. Spód ciała jasnobiały. Tęczówki żółte.

Ekologia i zachowanie

edytuj
Środowisko

Zamieszkuje nizinne lasy, lasy na bagnach, również sztucznie zasadzone. Występuje do wysokości 1550 metrów n.p.m.

Zachowanie

Żywi się głównie owocami i stawonogami. Żywi się zwykle w roślinności, rzadko schodząc na ziemię. W trakcie sezonu lęgowego mogą zajść walki między samcami. W trakcie kopulacji na gałęzi siedzą niegniazdujące samce, by chronić parę przed drapieżnikami.

Lęgi

Okres lęgowy trwa od lipca do lutego. Gniazdo buduje samica z gałązek, liści, winorośli i korzonków. Wyściółkę stanowią czarne łodygi i korzenie. W lęgu jedno lub dwa jaja, różowawe z ciemnymi wzorkami. Inkubacja trwa 18–20 dni. Pisklęta są w pełni opierzone po 18–19 dniach od wyklucia. Jedynie samica zajmuje się jajami i pisklętami.

Status

edytuj

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje cudowronkę mniejszą za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako pospolity i szeroko rozpowszechniony. Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy[2].

Przypisy

edytuj
  1. Paradisaea minor, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b Paradisaea minor, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Paradisaeidae Vigors, 1825 – cudowronki - Birds of paradise (wersja: 2020-09-20). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-12-16].
  4. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Crows, mudnesters, birds-of-paradise. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-12-16]. (ang.).
  5. Lesser Bird-of-paradise (Paradisaea minor). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 2020-12-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj