Corto Maltese
Corto Maltese – seria komiksowa stworzona przez włoskiego scenarzystę i rysownika Hugona Pratta w 1967. Pratt jest autorem 12 tomów Corto Maltese, z których ostatni ukazał się w 1988, siedem lat przed śmiercią autora. Obecnie wydawcą wersji oryginalnej jest francuska oficyna Casterman, która w 2015 reaktywowała serię, jej tworzenie powierzając Hiszpanom: Juanowi Díazowi Canallesowi i Rubenowi Pellejero. Ponadto od 2021 ukazują się tomy spoza głównej serii, zawierające reinterpretację postaci i uwspółcześnioną wersję przygód tytułowego bohatera, których autorami są scenarzysta Martin Quenehen i rysownik Bastien Vivès[1].
Polskie wydanie
edytujPo polsku w latach 2004–2011 nakładem wydawnictwa Post ukazało się pięć tomów Corto Maltese w wersji czarno-białej, a od 2017 Egmont Polska publikuje serię od pierwszego tomu w wersji kolorowej[2][3].
Fabuła
edytujAkcja serii rozgrywa się w latach 1904–1925. Główny bohater to Corto Maltese, marynarz-awanturnik, który podróżuje po świecie i na swojej drodze spotyka wiele historycznych postaci, m.in. Rasputina, Jacka Londona, Ernesta Hemingwaya.
| Tom | Tytuł i rok wydania polskiego | Tytuł i rok wydania oryginalnego | Czas fabuły |
|---|---|---|---|
| scenariusz i rysunki: Hugo Pratt | |||
| 1 | Ballada o Słonym Morzu (2004)[5] | Una ballata del Mare Salato (1967) | 1913–1915 |
| 2 | Pod znakiem Koziorożca (2017) | Sotto il segno del capricorno (1970) | 1916–1917 |
| 3 | Zawsze trochę dalej (2017) | Corto toujours un peu plus loin (1970) | 1917 |
| 4 | Przygody celtyckie (2017) | Le Celtiche (1971) | 1917–1918 |
| 5 | Etiopiki (2007)[6] | Le Etiopiche (1972) | 1918 |
| 6 | Corto Maltese na Syberii (2004) | Corte sconta detta arcana (1974) | 1918–1920 |
| 7 | Bajka wenecka (2008)[7] | Favola di Venezia (1977) | 1921 |
| 8 | Złoty dom w Samarkandzie (2011) | La casa dorata di Samarcanda (1980) | 1921–1922 |
| 9 | Młodość (2019) | La Giovinezza (1981) | 1904–1905 |
| 10 | Tango (2019) | Tango (1985) | 1923 |
| 11 | Przygody szwajcarskie (2019) | Elvetiche – Rosa alchemica (1987) | 1924 |
| 12 | Mū – zaginione miasto (2020) | Mū, la città perduta (1988) | 1925 |
| scenariusz: Juan Díaz Canalles, rysunki: Ruben Pellejero | |||
| 13 | Pod słońcem północy (2020) | Sous le soleil de minuit (2015) | 1915 |
| 14 | Ekwatoria (2021) | Equatoria (2017) | 1911 |
| 15 | Tarowean (2021) | Le Jour de Tarowean (2019) | 1912 |
| 16 | Nocny Berlin (2024) | Nocturnes berlinois (2022) | 1924 |
| 17 | La Ligne de vie (2024) | koniec lat 20. XX w. | |
| scenariusz: Martin Quenehen, rysunki: Bastien Vivès | |||
| - | Océan noir (2021) | 2021 | |
| - | La Reine de Babylone (2023) | ||
Nagrody
edytujPierwszy tom serii, Ballada o Słonym Morzu, otrzymał Nagrodę za najlepszy komiks na Międzynarodowym Festiwalu Komiksu w Angoulême w 1976[8].
Przypisy
edytuj- ↑ Corto Maltese door Bastien Vivès [online], Stripspeciaalzaak, 27 sierpnia 2021 [dostęp 2021-08-27] (niderl.).
- ↑ "Bone", "Punisher MAX" i "Hawkeye" w zapowiedziach Egmontu - KAMIEŃ Z SERCA [online], 1 października 2016 [dostęp 2016-10-04] [zarchiwizowane z adresu 2016-10-11] (pol.).
- ↑ CORTO MALTESE – mistrzowska klasyka komiksu europejskiego teraz w kolorze, „Paradoks” [dostęp 2017-01-23] (pol.).
- ↑ Tomy 3., 14. i 15. ukazały się pierwotnie po francusku. Pozostałe tomy ukazały się w oryginale po włosku.
- ↑ W 2017 tom wznowiony po polsku jako Opowieść słonych wód.
- ↑ W 2018 tom wznowiony po polsku jako Przygody etiopskie.
- ↑ W 2018 tom wznowiony po polsku jako Baśń wenecka.
- ↑ Corto Maltese: Opowieść słonych wód [online], WhatNext.pl – Ciekawi świata, 20 marca 2017 [dostęp 2020-05-18] (pol.).