W siódmej edycji Copa Libertadores udział wzięło 17 klubów - spośród państw zrzeszonych w CONMEBOL zabrakło reprezentantów Kolumbii i Brazylii. Zwycięzcą po raz trzeci w historii turnieju został urugwajski klub CA Peñarol, który pokonał w finale argentyński klub River Plate.
W pierwszym etapie uczestnicy mieli być podzieleni na 3 grupy po 6 klubów - ostatecznie z powodu wycofania się Brazylii druga grupa liczyła 4 kluby. Podział na liczne grupy w pierwszym etapie oraz grupowa faza półfinałowa sprawiły, że kluby rozegrały w turnieju dużo meczów - najwięcej, bo aż 20, finalista turnieju River Plate.
Pierwszy raz w dziejach każdy kraj mógł wystawić dwa kluby - z tego powodu pierwszy raz w historii turnieju zdarzyło się, że jeden kraj reprezentowały trzy kluby. Stało się tak w przypadku Argentyny, gdyż obok mistrza (Boca Juniors) i wicemistrza (River Plate) w turnieju wystąpił obrońca tytułu CA Independiente. Na uwagę zasługuje również bardzo udany występ chilijskiego klubu CD Universidad Católica.
mecz zakończył się wynikiem 1:1, ale przyznano walkower 1:0 dla Universitario Lima (anulując po prostu bramkę dla Alianzy) z powodu dwóch nieuprawnionych graczy (Catalá i Cruz) w zespole Alianza Lima
Poniższa tabela ma charakter statystyczny. O kolejności decyduje na pierwszym miejscu osiągnięty etap rozgrywek, a dopiero potem dorobek bramkowo-punktowy. W przypadku klubów, które odpadły w rozgrywkach grupowych o kolejności decyduje najpierw miejsce w tabeli grupy, a dopiero potem liczba zdobytych punktów i bilans bramkowy.