Codex Seraphinianus

Codex Seraphinianus – książka napisana w późnych latach 70. XX wieku przez włoskiego grafika i architekta Luigiego Serafiniego. Dzieło, napisane w wymyślonym przez autora języku, jest swego rodzaju encyklopedią opisującą fantastyczny świat będący parodią świata rzeczywistego^[1].

Zawartość

Książka podzielona jest na sekcje opisujące poszczególne elementy świata – roślinność, zwierzęta, geografię, socjologię, sport, ubiory^[2]. Tekstowi towarzyszą tysiące ilustracji wykonanych przez autora za pomocą akwareli. Ilustracje, jedyna zrozumiała część dzieła, są groteskowe i surrealistyczne. Przykładem jest rysunek kopulującej pary zmieniającej się w krokodyla^[3]. Strony są numerowane w systemie bazującym na liczbie 21 lub 22^[1].

Książka podzielona jest na dwie części: pierwsza, mieszcząca rozdziały 1-4, zdaje się omawiać przyrodniczą część świata przedstawionego, zawiera opisy fauny, flory oraz rzeczy związanych z fizyką i chemią. Druga część (rozdziały 5-11) opisuje różne aspekty życia człowieka: historię, architekturę, modę, itp. Każdy z jedenastu rozdziałów dotyczy innego tematu:

Pierwszy rozdział opisuje świat roślin: dziwne kwiaty, drzewa chodzące na własnych korzeniach, itp.
Drugi rozdział dotyczy fauny. Zawiera wiele rysunków fantastycznych zwierząt, przypominających te z naszego świata, jak nosorożce, hipopotamy, ryby czy ptaki.
Trzeci rozdział dotyczy osobnego królestwa stworzeń dwunożnych.
Czwarty rozdział zdaje się dotyczyć fizyki i chemii. Jest to na razie najbardziej niezrozumiała część książki.
Piąty rozdział opisuje fantastyczne mechanizmy i wynalazki.
Szósty rozdział opisuje biologię człowieka, zawiera m.in. rysunki różnych narzędzi (jak śrubokręty lub karabiny) połączonych bezpośrednio z ciałem człowieka.
Siódmy rozdział dotyczy historii. Znajdują się tam opisy wielu osób, z podanymi datami urodzin i śmierci. Znajduje się tam także wiele rysunków przedstawiających historyczne sceny. Rozdział ten opisuje także wiele obrzędów religijnych, np. pogrzebów.
Ósmy rozdział przedstawia historię znajdującego się w Codex Seraphinianus języka.
Dziewiąty rozdział opisuje rzeczy codziennego użytku oraz zwyczaje i tradycje.
Dziesiąty rozdział opisuje dziwaczne gry i zabawy.
Jedenasty rozdział dotyczy architektury.

Po ostatnim rozdziale znajduje się indeks oraz posłowie^[4].

Publikacja

Książka została jak dotąd wydana czterokrotnie. Oryginalne, dwutomowe wydanie, zostało opublikowane w 1981 przez Franca Maria Ricciego. 2 lata później amerykańskie wydawnictwo Abbeville wydało jednotomową, 370-stronicową wersję dzieła. Kolejne wydanie powstało w 1993. Najnowsza wersja pochodzi z roku 2006^[3]. Na Ukrainie w 2014 wydawnictwo Laurus (Kijów, Petersburg) wydało nową uzupełnioną 396-stronicową wersję dzieła (ISBN 978-966-2449-42-6).

Język

Książka napisana jest w nieznanym języku. Przypomina on zachodni sposób pisania - pismo należy czytać od lewej do prawej, występują wielkie i małe litery, jednak sam alfabet przypomina raczej pismo ludów semickich - bardziej zaokrąglone od alfabetu łacińskiego^[1].

Zobacz też

Manuskrypt Wojnicza

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Visionary or Hallucinatory Encyclopedia?. Archimedes lab. [dostęp 2010-08-03].
↑ Another Green World: The Codex Seraphinianus. [dostęp 2010-08-03].
↑ ^a ^b Codex Seraphinianus - The World's Weirdest Book. AbeBooks.com. [dostęp 2010-08-03]. (ang.).
↑ Schwenger, Peter, 1942-, The tears of things : melancholy and physical objects, Minneapolis: University of Minnesota Press, 2006, ISBN 0-8166-4630-9, OCLC 62421078 [dostęp 2018-10-13] .

[archimedes-1] Visionary or Hallucinatory Encyclopedia?. Archimedes lab. [dostęp 2010-08-03].

[coulthart-2] Another Green World: The Codex Seraphinianus. [dostęp 2010-08-03].

[abe-3] Codex Seraphinianus - The World's Weirdest Book. AbeBooks.com. [dostęp 2010-08-03]. (ang.).

[4] Schwenger, Peter, 1942-, The tears of things : melancholy and physical objects, Minneapolis: University of Minnesota Press, 2006, ISBN 0-8166-4630-9, OCLC 62421078 [dostęp 2018-10-13] .

[1]

[2]

[3]

[4]