Cmentarz ewangelicki w Pabianicach

Cmentarz ewangelicko-augsburski w Pabianicachcmentarz parafii ewangelicko-augsburskiej świętych Piotra i Pawła w Pabianicach. Położony jest w północnej części zespołu pabianickich nekropolii. Do wejścia głównego, od strony ulicy Orlej, prowadzi mała ulica Ewangelicka.

Cmentarz ewangelicki w Pabianicach
Państwo

 Polska

Miejscowość

95-200 Pabianice

Adres

ul. Ewangelicka 2/4

Typ cmentarza

wyznaniowy

Wyznanie

protestanckie

Stan cmentarza

czynny

Data otwarcia

ok. 1830

Zarządca

Parafia Ewangelicko-Augsburska w Pabianicach

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Cmentarz ewangelicki w Pabianicach”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Cmentarz ewangelicki w Pabianicach”
Położenie na mapie powiatu pabianickiego
Mapa konturowa powiatu pabianickiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Cmentarz ewangelicki w Pabianicach”
Położenie na mapie Pabianic
Mapa konturowa Pabianic, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Cmentarz ewangelicki w Pabianicach”
Ziemia51°39′50,15″N 19°21′18,87″E/51,663931 19,355242

Historia

edytuj

Data powstania cmentarza nie jest dokładnie znana. Został założony po objęciu pabianickiej parafii protestanckiej przez pastora Daniela Biedermanna, tj. po roku 1832. W 1833 r. teren cmentarza został otoczony parkanem. Na przestrzeni XIX wieku był kilkakrotnie powiększany. Najwięcej grobów przybyło w 1852 r. podczas epidemii cholery. Około roku 1870 przeniesiono tam dzwonnicę znajdująca się wcześniej obok kościoła parafialnego. Obecnie dokonywane są pochówki zmarłych różnych wyznań, nie tylko protestantów.

Kaplica – mauzoleum

edytuj

Budynek projektu Johannesa Wendego został wzniesiony w latach 1907–1909. Ufundowała go Zofia Kindler po śmierci swego męża Ludwika (syna Rudolfa Kindlera). W swym pierwotnym założeniu miał pełnić funkcję mauzoleum fabrykanckiego rodu Kindlerów. Ówczesne prawo nie przewidywało jednak możliwości pochówków w mauzoleach i kaplicach osób nieposiadających tytułów książęcych, królewskich lub biskupich. Fundatorka przekazała więc obiekt parafii ewangelickiej, która przeznaczyła go na kaplicę pogrzebową. W tej formie funkcjonuje współcześnie. Jest wpisana do Rejestru Zabytków Nieruchomych Województwa Łódzkiego pod nr A/375 z dnia 16.12.1998.

Kaplicę wykonano w stylu postsecesyjnego modernizmu (błędnie określany jako styl neomauretański) na wzór kościoła św. Leopolda w wiedeńskim Steinhofie. Budowla została postawiona na planie kwadratu i zwieńczona półkolistą absydą. W czterech narożnikach znajdują się wieże będące pylonami. Całość nakryta jest dachem w kształcie kopuły. Boniowana fasada jest podzielona szerokim gzymsem i pilastrami. Wnętrze tworzy jedna nawa wraz z emporą, zdobioną girlandami i wieńcami. W oknach znajdują się witraże. Największy z nich, w oknie nad wejściem głównym, przedstawia anioły unoszące urnę, co ma symbolizować zapowiedź zmartwychwstania.

Nagrobki

edytuj

Na pabianickim cmentarzu ewangelickim znajdują groby pabianickich rodzin, przybyłych do miasta podczas rozkwitu potęgi przemysłowej w XIX wieku, fabrykantów, pastorów i innych osób trwale związanych z historią miasta. Swoją mogiłę ma tu między innymi Ludwik Schweikert, założyciel zakładu farmaceutycznego, istniejącego do dziś jako Polfa, Eduard Vortheil, pionier kinematografii na ziemiach polskich, który posiadał pierwszy w historii Imperium Rosji certyfikat na operowanie kamerą filmową[1] oraz filantrop i fabrykant Teodor Ender.

Od początku XXI wieku zabytkowe nagrobki są sukcesywnie odnawiane.

Grób Osoby
  Kwatera rodziny Enderów, współtwórców pabianickiego przemysłu bawełnianego w XIX wieku, zasłużonych działaczy społecznych
    Kwatera członków rodziny Krusche, współwłaścicieli największej fabryki włókienniczej w Pabianicach.
    Grobowce członków fabrykanckiej rodziny Kindlerów
      Zabytkowe nagrobki pabianiczan

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. E.J.VORTHEIL [online], W kinie „MAZUR”, 23 września 2011 [dostęp 2023-02-13] (pol.).

Bibliografia

edytuj