Cmentarz Kopli w Tallinnie

cmentarz luterański

Cmentarz Kopli w Tallinnie (est. Kopli kalmistu, niem. Friedhof von Ziegelskoppel, Kirchof von Ziegelskoppel) – cmentarz luterański, najstarsza i największa nekropolia na terenie obecnej Estonii położona w Tallinnie Północnym, w poddzielnicy Kopli, na półwyspie o tej samej nazwie. Jest to miejsce spoczynku wybitnych przedstawicieli Niemców bałtyckich, w czasach Estońskiej SRR nagrobki zostały zniszczone, a cmentarz został zamieniony na park miejski w 1951 roku.

Cmentarz Kopli w Tallinnie
Kopli kalmistu
Ilustracja
Rosyjska kaplica na cmentarzu Kopley
Państwo

 Estonia

Miejscowość

Tallinn

Położenie na mapie Estonii
Mapa konturowa Estonii, u góry znajduje się punkt z opisem „Cmentarz Kopli w Tallinnie”
59°27′13″N 24°41′06″E/59,453517 24,685036

Historia

edytuj
 
Poddzielnica i półwysep Kopli (kolor czerw.) na tle Północnego Tallinna

U początków cmentarza legły te same motywy, co w przypadku Cmentarza Wielkiego w Rydze. Katarzyna II zarządziła z powodów sanitarnych przeniesienie nekropolii znajdujących się wewnątrz miast na ich przedmieścia. Cmentarz dzielił się początkowo na dwie części: pierwszą podległą kościołowi św. Mikołaja, drugą należącą do parafii św. Olafa.

Niemal wszyscy Niemcy bałtyccy, zmarli w latach 1790-1944, zostali tu pochowani. W roku 1939 na cmentarzu były tysiące grobów obywateli Tallinna, również tych znamienitych. Po zawarciu niemiecko-radzieckiego paktu o nieagresji (Pakt Ribbentrop-Mołotow), w którym ustalono, że kraje bałtyckie (Estonia, Łotwa) i Finlandia staną się strefą wpływów i przyszłym terytorium ZSRR, z końcem 1939 r. wielu Niemców bałtyckich otrzymało zaproszenie z nazistowskich Niemiec do opuszczenia ojczyzny i osiedlenia się w Kraju Warty, skąd przymusowo wysiedlono Polaków. Jednak, na dużo mniejszą skalę w dalszym ciągu wykorzystywano cmentarz do pochówków pozostałych jeszcze w Estonii Niemców do 1944 r.

Nekropolia służyła bałtyckim Niemcom przez ponad 150 lat, aż do momentu ponownej okupacji Estonii przez Związek Radziecki w 1944 roku. W wyniku działań mających na celu wymazanie niemieckiej przeszłości miasta z pamięci tallińczyków zdecydowano o założeniu parku miejskiego na terenie cmentarza (przez kilkanaście lat teren należał do armii radzieckiej). Wszystkie nagrobki zostały zniszczone.

 

Znane postaci pochowane na cmentarzu

edytuj

Na cmentarzu spoczęli liczni przedstawiciele rewalskiego rodu Burchartów, do którego należała najstarsza apteka miejska w Europie.

Zobacz też

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj