Cmentarz Żołnierzy Włoskich w Warszawie
Cmentarz Żołnierzy Włoskich w Warszawie (wł. Cimitero militare italiano a Varsavia) – nekropolia znajdująca się w warszawskiej dzielnicy Bielany, przy ul. Marymonckiej 40.
 Widok ogólny cmentarza | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres | |
| Typ cmentarza |
wojenny |
| Stan cmentarza |
nieczynny |
| Powierzchnia cmentarza |
0,8 ha |
| Data otwarcia |
1926 |
| Architekt |
Biuro Techniczne Komisariatu Głównego do Spraw Cmentarzy Wojskowych w Rzymie |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°17′54,70″N 20°56′36,21″E/52,298528 20,943392
| |
Opis
edytujNa cmentarzu o powierzchni 0,8 ha pochowano 898[1] żołnierzy włoskich wziętych do niewoli przez wojska Cesarstwa Niemieckiego na froncie włoskim i zmarłych w obozach jenieckich na terenie Polski podczas I wojny światowej (w szesnastu rzędach) oraz 1415[2] obywateli Włoch poległych lub zamordowanych w hitlerowskich obozach jenieckich i koncentracyjnych podczas II wojny światowej, których prochy złożono na cmentarzu w latach 1957–1967.
Cmentarz został zaprojektowany na terenach podmiejskich przez Biuro Techniczne Komisariatu Głównego ds. Cmentarzy Wojskowych w Rzymie. Realizacja projektu odbyła się na koszt rządu włoskiego. Z Włoch dostarczono kamienie nagrobne oraz elementy ogrodzenia. Projekt utrzymany jest w monumentalnym stylu czasów Mussoliniego. Niewysokie ogrodzenie kamienne zdobią gałęzie wawrzynu i panoplia – tarcze legionów rzymskich.
Na środku cmentarza znajduje się tablica pamiątkowa ku czci sześciu włoskich generałów (Spatocco, Andreoli, Balbobertone, Ferrero, Trionfi, Vaccaneo) zamordowanych przez oddział Waffen-SS 28 stycznia 1945 w Kuźnicy Żelichowskiej w województwie wielkopolskim[3][4].
W 1970 cmentarz został poddany gruntownemu remontowi, w trakcie którego usunięto pierwotnie prowadzącą na cmentarz monumentalną bramę z piaskowca, którą zastąpiła kuta żelazna furtka.
Cmentarz ma kształt kwadratu z dwiema krzyżującymi się pod kątem prostym głównymi alejami. Na końcu alejki wiodącej od wejścia w głąb cmentarza znajduje się ołtarz z krzyżem, za którym stoi stela z wyrytymi nazwami miejscowości, z których ekshumowano ciała poległych i pomordowanych Włochów. Po bokach od steli znajdują się ściany, za którymi są zagłębione w ziemi katakumby. Przed głównym wejściem dwa ujęcia wody wykute w kamieniu.
Nekropolia znajduje się pod opieką Ambasady Włoch w Polsce.
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Mórawski podaje liczbę 868
- ↑ Mórawski podaje liczbę 1505
- ↑ Jacek Wilczur: Śmiertelny sojusz Hitler – Mussolini, Cinderella 2001 ISBN 83-86245-71-9
- ↑ Jerzy S. Majewski, Tomasz Urzykowski, Spacerownik po warszawskich cmentarzach, b.r.w. ISBN 978-83-7552-713-1 s. 143.
Bibliografia
edytuj- Karol Mórawski: Warszawskie cmentarze. Przewodnik historyczny. Warszawa: PTTK Kraj, 1991, s. 166-168. ISBN 83-7005-333-5.
- Cimitero militare italiano 2011 – YouTube