Claudia Roth
Claudia Roth (ur. 15 maja 1955 w Ulm[1]) – niemiecka polityk i działaczka społeczna, w latach 2004–2013 współprzewodnicząca Zielonych, eurodeputowana III i IV kadencji, posłanka do Bundestagu i jego wiceprzewodnicząca, od 2021 minister stanu w Urzędzie Kanclerza Federalnego.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
15 maja 1955 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
polityk |
| Partia | |
Życiorys
edytujW 1974 zdała egzamin maturalny[1]. Podjęła studia z zakresu teatrologii na Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium, które przerwała po dwóch semestrach[2]. Pracowała w teatrze miejskim w Dortmundzie oraz w Hoffmans Comic Teater w Unnie. W latach 1982–1985 była menedżerką zespołu rockowego Ton Steine Scherben[1][2].
W latach 1971–1990 należała do lewicowej organizacji młodzieżowej JD/JL[1], związanej do 1983 z Wolną Partią Demokratyczną. Od 1985 do 1989 pełniła funkcję rzecznika prasowego frakcji Zielonych w Bundestagu, w 1987 została członkinią tego ugrupowania[1].
W 1989 i 1994 wybierana na posłankę do Parlamentu Europejskiego, w którym zasiadała do 1998. Była członkinią Grupy Zielonych w PE, zajmowała stanowisko jej wiceprzewodniczącej (1989–1981) i przewodniczącej (1994–1998). Pracowała m.in. w Komisji ds. Młodzieży, Kultury, Edukacji, Środków Masowego Przekazu i Sportu oraz Komisji ds. Swobód Obywatelskich i Spraw Wewnętrznych[3].
Zrezygnowała z zasiadania w PE w 1998 w związku z wyborem na posłankę do Bundestagu. Z niemieckiego parlamentu odeszła w 2001[1], kiedy to została wybrana na przewodniczącą Zielonych (obok Fritza Kuhna)[4]. W 2002 zrezygnowała z przywództwa w partii, kiedy to ponownie uzyskała mandat deputowanej do Bundestagu. Z powodzeniem ubiegała się o poselską reelekcję w wyborach w 2005, 2009, 2013[1], 2017[5] i 2021[6].
W 2004 powróciła na funkcję przewodniczącej swojego ugrupowania, łącząc już ją z wykonywaniem obowiązków poselskich. Do 2008 kierowała Zielonymi z Reinhardem Bütikoferem, następnie do 2013 z Cemem Özdemirem[4]. Odeszła z tego stanowiska, uzyskując następnie wybór na wiceprzewodniczącą niższej izby niemieckiego parlamentu[2]. Funkcję tę utrzymała również w 2017[7] i 2021[8].
Członkini różnych organizacji społecznych w tym Humanistische Union i Pro Asyl. Działaczka na rzecz osób LGBT w ramach Lesben- und Schwulenverband in Deutschland[1], uczestniczka m.in. warszawskiej Parady Równości w 2005[9]. W 2020 objęła patronatem Maryję Kalesnikawą, białoruskiego więźnia politycznego[10][11].
W grudniu 2021 powołana na stanowisko ministra stanu w Urzędzie Kanclerza Federalnego, odpowiadając za sprawy kultury i mediów[12].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g h Claudia Roth. bundestag.de. [dostęp 2016-10-22]. (niem.).
- ↑ a b c Nota biograficzna na stronie prywatnej. [dostęp 2016-10-22]. (niem.).
- ↑ Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2016-10-22].
- ↑ a b Rulers: Federal Republic of Germany: Ministries, political parties, etc.. rulers.org. [dostęp 2016-10-22]. (ang.).
- ↑ Bundestagswahl 2017: Gewählte auf Landeslisten und in Wahlkreisen. bundeswahlleiter.de. [dostęp 2017-09-26]. (niem.).
- ↑ Bundestagswahl 2021: Gewählte in Landeslisten und Wahlkreisen. bundeswahlleiter.de. [dostęp 2021-09-27]. (niem.).
- ↑ Schäuble ruft zum Debattieren auf. sueddeutsche.de, 24 października 2017. [dostęp 2017-10-27]. (niem.).
- ↑ Magwas, Roth, Kubicki, Özoguz und Pau zu Bundestags-Vize gewählt. deutschlandfunk.de, 26 października 2021. [dostęp 2021-10-26]. (niem.).
- ↑ Nielegalna Parada Równości przeszła ulicami Warszawy. gazeta.pl, 12 czerwca 2005. [dostęp 2016-10-22].
- ↑ Claudia Roth, Vice President of the German Bundestag, takes over the prisoner’s godparenthood for Maria Kolesnikova. lphr.org, 9 września 2020. [dostęp 2021-10-12]. (ang.).
- ↑ Janina Moroz: Премия Совета Европы Колесниковой – награда белорусам и тревожный сигнал. dw.com, 27 września 2021. [dostęp 2021-09-29]. (ros.).
- ↑ Claudia Roth ist neue Kulturstaatsministerin. bundesregierung.de, 8 grudnia 2021. [dostęp 2021-12-08]. (niem.).