Claude Tresmontant

Claude Tresmontant (ur. 1925, zm. 1997) – francuski filozof, teolog i hellenista. Wykładał filozofię średniowieczną i filozofię nauki na Sorbonie. Członek Académie des Sciences Morales et Politiques. Laureat nagrody im. Maxymiliana Kolbe w 1973 i Grand Prix Académie des Sciences Morales et Politiques za cały dorobek w 1987.

Poglądy

Chrześcijaństwo jest dla Tresmontanta „główną teorią rzeczywistości”. Wyjaśnia ono istnienie tego, co jest, w przeciwieństwie do nauk doświadczalnych, które umożliwiają nam rozpoznanie natury tego, co jest. Dowiedzenie istnienia Boga jest możliwe. Teologia oparta na Słowie Bożym powinna udowodnić dwie przesłanki:

Istnieje transcendentny, absolutny byt, stworzyciel Nieba i Ziemi, którego możemy nazywać Bogiem;
Ten byt przemówił do nas, objawił się nam.

Tresmontant znajduje racje istnienia Boga w czterech analizach: astrofizycznej (dlaczego istnieje przestrzeń kosmiczna?), biochemicznej (dlaczego geny przenoszą informacje?), genetycznej (dlaczego suma genetycznej informacji wzrasta?) oraz antropologicznej (dlaczego istnieją ludzkie istoty?). Chrystus przynosi nowy program dla ludzkiego umysłu. Nowy w stosunku do tego, który zawarty jest w ludzkim mózgu (peleocortex). Tresmontant obawiał się modernistycznego chrześcijańskiego irracjonalizmu, który nazywał „patologią chrześcijaństwa”.

Główne dzieła

Gospel of Matthew, Translation and Notes,
A Study of Hebrew Thought (wyd. polskie Esej o myśli hebrajskiej, Kraków 1995),
Christian Metaphysics,
Saint Paul and the Mystery of Christ,
Pierre Teilhard de Chardin–His Thought,
Towards the Knowledge of God,
The Origins of Christian Philosophy,
Problem istnienia Boga, Warszawa 1970,
Jezus naucza, Warszawa 1973,
Problem duszy, Warszawa 1973.