Clark Gillies
Clark Gillies (ur. 7 kwietnia 1954 w Moose Jaw, zm. 21 stycznia 2022 w Greenlawn) – kanadyjski hokeista grający na pozycji napastnika (lewoskrzydłowego), reprezentant kraju, baseballista.
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |||||||||||||||||||||
| Obywatelstwo | |||||||||||||||||||||
| Wzrost |
191 cm | ||||||||||||||||||||
| Pozycja |
napastnik (lewoskrzydłowy) | ||||||||||||||||||||
| Uchwyt |
lewy | ||||||||||||||||||||
| Draft |
NHL 1974, numer: 4 (1 runda) | ||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Reprezentował barwy Reginy Pats (zdobywca Memorial Cup 1974), New York Islanders (4-krotny zdobywca Pucharu Stanleya) oraz Buffalo Sabres. Z reprezentacją Kanady dotarła do Canada Cup 1981.
Był także nagradzany indywidualnie: wybrany do drużyny gwiazd WCHL, dwukrotnie wybrany do Meczu Gwiazd NHL, a także członek New York Islanders Hall of Fame, Suffolk Sports Hall of Fame na Long Island, Saskatchewan Sports Hall of Fame oraz Hockey Hall of Fame[1][2]. Często brał w bójkach z zawodnikami drużyn przeciwnych podczas meczu, co jego zwiększało przyjemność z gry.
W trakcie kariery sportowej zyskał pseudonim Jethro, który pochodził od postaci Jethro Bodine z serialu telewizyjnego pt. The Beverly Hillbillies[1].
Wczesne życie
edytujClark Gillies urodził się w prowincji Saskatchewan. Zapytany kiedyś o rodzinne miasto, zażartował: „Sześć stóp od tyłka łosia”[3]. W wieku 4 lat nauczył się jeździć na łyżwach, ojciec nalegał, by nauczył się jeździć i utrzymać równowagę, zanim przyniesie kij hokejowy. W wieku 6 lat zaczął swobodnie grać w hokeja na lodzie, natomiast w wieku 7 lat rozpoczął występy w juniorskich ligach w barwach lokalnej drużyny w Moose Jaw, aż do zakończenia jej działalności.
Kariera
edytujWczesna kariera
edytujClark Gillies karierę sportową rozpoczął od gry w baseballa. W 1970 roku podpisał kontrakt z występującym w lidze MLB Houston Astros i przez trzy lata grał w niższej lidze baseballowej w Covington w stanie Wirginia. Uderzył 0,241 w 86 meczach jako łapacz/pierwszy bazowy. W drużynie grał wraz z przyszłym kolegą z hokejowego New York Islanders, Bobem Bournem, z którym po sezonie 1971/1972 odszedł z drużyny, by skupić się na karierze hokejowej[4]. Obaj zawodnicy grali w hokeja na lodzie także poza sezonem[5].
W latach 1971–1974 reprezentował barwy w występującej lidze WCHL Reginy Pats, którego działacze, mimo obserwacji innego zawodnika, byli pod wrażeniem Gilliesa, który w tamtym czasie miał bardzo dobre warunki fizyczne (191 cm wzrostu oraz 95 kg)[6]. W sezonie 1973/1974 w fazie zasadniczej rozegrał 65 meczów, w których zdobył 112 punktów (46 goli, 66 asyst) oraz spędził 179 minut na ławce, natomiast w fazie play-off rozegrał 16 meczów, w których zdobył 17 punktów (9 goli, 8 asyst) oraz spędził 32 minuty na ławce kar, a także został wybrany do drużyny gwiazd WCHL. W tym samym sezonie z klubem wygrał także Memorial Cup 1974. Łącznie w lidze WCHL, w fazie zasadniczej rozegrał 201 meczów, w których zdobył 283 punkty (117 goli, 166 asyst) oraz spędził 570 minut na ławce kar, natomiast w fazie play-off rozegrał 35 meczów, w których zdobył 35 punktów (14 goli, 21 asyst) oraz spędził 115 minut na ławce kar[7].
Kariera w NHL
edytujNastępnie działacze występującego w lidze NHL New York Islanders wybrali Gilliesa w pierwszej rundzie draftu NHL z numerem 4, a także działacze występującego wówczas w lidze WHA Edmonton Oilers wybrali go w pierwszej rundzie draftu WHA z numerem 7. Wkrótce wraz z Bobem Bournem, z którym w przeszłości grał w jednej drużynie baseballowej, został zawodnikiem Wyspiarzy (Bob Bourne w (drafcie NHL był wybrany przez Kansas City Scouts w 3 rundzie z numerem 38), co spowodowało opuszczenie obozu treningowego przez drużynę Edmonton Oilers. Już w swoim pierwszym sezonie w lidze NHL, 1974/1975 stał się jednym z najtwardszych zawodników ligi, obijając m.in. Dave’a Schultza z Philadelphia Flyers[8]. W drugiej połowie sezonu 1976/1977 został kapitanem Wyspiarzy, mimo że z powodu elokwentnego sposobu mówienia i przyjaznej natury, nigdy nie czuł się w pełni komfortowo kapitanem klubu. W tym samym sezonie zajął 10. miejsce w plebiscycie do Trofeum Harta, nagrody dla najlepszego zawodnika sezonu (triumfował Guy Lafleur z Montreal Canadiens).
Był kapitanem klubu w latach 1977–1979, które były rozczarowujące dla Wyspiarzy z powodu braku twardości w drużynie. Gillies w tym okresie wystąpił w Meczu Gwiazd NHL w sezonie 1977/1978 oraz w meczu Challenge Cup 1979[8]. Przed rozpoczęciem sezonu 1979/1980 powierzył funkcję kapitana Wyspiarzy Denisowi Potvinowi[9]. Wkrótce Wyspiarze z Gilliesem na czele zdominowali rozgrywki ligi NHL, 4-krotnie z rzędu wygrywając Puchar Stanleya (1980, 1981, 1982, 1983), trzykrotnie z rzędu wygrywając (1982, 1983, 1984). W sezonie 1979/1980 w ćwierćfinale w rywalizacji z Boston Bruins (4:1), Gillies toczył zacięte pojedynki z zawodnikiem Niedźwiedzi, Terry'm O’Reillym[1]. W Pucharu Stanleya: sezonie 1983/1984 Wyspiarze zostali zdetronizowani w finale Pucharu Stanleya po przegranej rywalizacji 4:1 z Edmonton Oilers. Po słabym sezonie 1985/1986, w którym w 55 meczach zdobył zaledwie 14 punktów (4 gole, 10 asyst) oraz spędził 55 minut na ławce kar, odszedł do Buffalo Sabres[10], w którym po sezonie 1987/1988 zakończył sportową karierę.
Łącznie w lidze NHL, w fazie zasadniczej rozegrał 958 meczów, w których zdobył 697 punktów (319 goli, 378 asyst) oraz spędził 1023 minuty na ławce kar, natomiast w fazie play-off rozegrał 164 mecze, w których zdobył 94 punkty (47 goli, 47 asyst) oraz spędził 287 minut na ławce kar. 7 grudnia 1996 roku numer 9, w którym w Wyspiarzach grał Gillies, został zastrzeżony, a Gillies tego samego dnia został wprowadzony do New York Islanders Hall of Fame[11].
Kariera reprezentacyjna
edytujClark Gillies w 1981 roku wystąpił w reprezentacji Kanady podczas Canada Cup 1981, w którym Klonowe Liście przegrały w finale 8:1 z naszpikowaną gwiazdami reprezentacją Związku Radzieckiego, a Gillies rozegrał 7 meczów, w których zdobył 7 punktów (2 gole, 5 asyst) oraz spędził 8 minut na ławce kar[12].
Statystyki
edytujKlubowe
edytuj| Sezon | Drużyna | Liga | Sezon zasadniczy | Faza Play-off | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| M | G | A | Pkt | Min | M | G | A | Pkt | Min | |||||
| 1971/1972 |  Regina Pats |
WCHL | 68 | 31 | 48 | 79 | 199 | 15 | 5 | 10 | 15 | 49 | ||
| 1972/1973 | Regina Pats |
WCHL | 68 | 40 | 52 | 92 | 192 | 4 | 0 | 3 | 3 | 34 | ||
| 1973/1974 | Regina Pats |
WCHL | 65 | 46 | 66 | 112 | 179 | 16 | 9 | 8 | 17 | 32 | ||
| 1973/1974 | Regina Pats |
M-Cup | – | – | – | – | – | 3 | 1 | 3 | 4 | 19 | ||
| 1974/1975 |  New York Islanders |
NHL | 80 | 25 | 22 | 47 | 66 | 17 | 4 | 2 | 6 | 36 | ||
| 1975/1976 | New York Islanders |
NHL | 80 | 34 | 27 | 61 | 96 | 13 | 2 | 4 | 6 | 16 | ||
| 1976/1977 | New York Islanders |
NHL | 70 | 33 | 22 | 55 | 93 | 12 | 4 | 4 | 8 | 15 | ||
| 1977/1978 | New York Islanders |
NHL | 80 | 35 | 50 | 85 | 76 | 7 | 2 | 0 | 2 | 15 | ||
| 1978/1979 | New York Islanders |
NHL | 75 | 35 | 56 | 91 | 68 | 10 | 1 | 2 | 3 | 11 | ||
| 1979/1980 | New York Islanders |
NHL | 73 | 19 | 35 | 54 | 49 | 21 | 6 | 10 | 16 | 63 | ||
| 1980/1981 | New York Islanders |
NHL | 80 | 33 | 45 | 78 | 99 | 18 | 6 | 9 | 15 | 28 | ||
| 1981/1982 | New York Islanders |
NHL | 79 | 38 | 39 | 77 | 75 | 19 | 8 | 6 | 14 | 34 | ||
| 1982/1983 | New York Islanders |
NHL | 70 | 21 | 20 | 41 | 76 | 8 | 0 | 2 | 2 | 10 | ||
| 1983/1984 | New York Islanders |
NHL | 76 | 12 | 16 | 28 | 65 | 21 | 12 | 7 | 19 | 19 | ||
| 1984/1985 | New York Islanders |
NHL | 54 | 15 | 17 | 32 | 73 | 10 | 1 | 0 | 1 | 9 | ||
| 1985/1986 | New York Islanders |
NHL | 55 | 4 | 10 | 14 | 55 | 3 | 1 | 0 | 1 | 6 | ||
| 1986/1987 | Buffalo Sabres |
NHL | 61 | 10 | 17 | 27 | 81 | – | – | – | – | — | ||
| 1987/1988 | Buffalo Sabres |
NHL | 25 | 5 | 2 | 7 | 51 | 5 | 0 | 1 | 1 | 25 | ||
| WCHL Ogółem | 201 | 117 | 166 | 283 | 570 | 35 | 14 | 21 | 35 | 115 | ||||
| M-Cup Ogółem | – | – | – | – | – | 3 | 1 | 3 | 4 | 19 | ||||
| NHL Ogółem | 958 | 319 | 378 | 697 | 1023 | 164 | 47 | 47 | 94 | 287 | ||||
Reprezentacyjne
edytuj| Rok | Drużyna | Turniej | Miejsce | M | G | A | Pkt | Min | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1981 | Kanada |
CC |  |
7 | 2 | 5 | 7 | 8 | |
| Ogółem jako senior | 7 | 2 | 5 | 7 | 8 | ||||
Sukcesy
edytuj- Regina Pats
- New York Islanders
- Puchar Stanleya: 1980, 1981, 1982, 1983
- Finał Pucharu Stanleya: 1984
- Prince of Wales Trophy: 1982, 1983, 1984
- Reprezentacyjne
- Finał Canada Cup: 1981
- Indywidualne
- Drużyna gwiazd WCHL: 1974
- Mecz Gwiazd NHL: 1978
- Challenge Cup: 1979
- Zastrzeżony numer 9 w New York Islanders: 1996
- Członek New York Islanders Hall of Fame: 1996
- Członek Suffolk Sports Hall of Fame na Long Island: 1998
- Członek Saskatchewan Sports Hall of Fame: 2000
- Członek Hockey Hall of Fame: 2002
Po zakończeniu kariery
edytujClark Gillies po zakończeniu kariery sportowej w dalszym ciągu działał w hokeju na lodzie oraz był aktywny w społeczności Long Island, a 13 grudnia 2014 roku został uhonorowany za wkład w rozwój sportu w tym rejonie. Był kierownikiem ds. rozwoju biznesu w Protective Wealth Consultants w Huntington w stanie Nowy Jork. Grał od 30 do 40 charytatywnych meczy softballu rocznie. W 1998 roku został wprowadzony do Suffolk Sports Hall of Fame na Long Island[14].
Życie prywatne
edytujClark Gillies był żonaty z Pam, która również pochodzi z Moose Jaw. Mieszkali razem w Greenlawn w stanie Nowy Jork. Zięć Gilliesa, Justin Bourne jest synem kolegi Gilliesa w drużyny baseballowej oraz z New York Islanders, Boba Bourne’a (ur. 1982) oraz był asystentem trenera występującego w lidze AHL Toronto Marlies[15], natomiast bratanek Gilliesa, Colton Gillies (ur. 1989) reprezentował w latach 2008–2013 barwy klubów ligi NHL: Minnesota Wild oraz Columbus Blue Jackets[16]. Nie był spokrewniony z Trevorem Gilliesem, który również był zawodnikiem New York Islanders.
Clark Gillies zmarł 21 stycznia 2022 roku w Greenlawn[6][3][17][18].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Gillies joins linemates in Hall of Fame [data dostępu: 2002-11-05] (ang.)
- ↑ Clark Gillies w bazie Saskatchewan Sports Hall of Fame (ang.)
- ↑ a b Clark Gillies scored, fought, checked and set the tone for dynastic Islanders [data dostępu: 2022-01-21] (ang.)
- ↑ SCOUTING; Player Trades Skates for Spikes [data dostępu: 1985-05-04] (ang.)
- ↑ Gillies learned work ethic in Minors [data dostępu: 2006-03-21] (ang.)
- ↑ a b Regina Pats legend, Hockey Hall of Famer Clark Gillies dead at 67 [data dostępu: 2022-01-22] (ang.)
- ↑ Pats' 1974 Memorial Cup win was a milestone game for Frase [data dostępu: 2018-05-18] (ang.)
- ↑ a b Islanders' Father Figure [data dostępu: 1982-02-01] (ang.)
- ↑ Maven's Memories: Prelude to a Dynasty [data dostępu: 2019-03-15] (ang.)
- ↑ Leaving friends tough to do for Bourne, Gillies [data dostępu: 1986-10-20] (ang.)
- ↑ Behind The Number: # 9 [data dostępu: 2010-08-10] (ang.)
- ↑ Hockey Hall of Famer Clark Gillies Passes Away at 67 [data dostępu: 2022-01-21] (ang.)
- ↑ Clark Gillies w bazie NHL (ang.)
- ↑ Clark Gillies w bazie Suffolksportshof.com (ang.)
- ↑ How Islander icon’s passion continues to help community [data dostępu: 2015-10-24] (ang.)
- ↑ Wild Trades Up, Takes Gillies [data dostępu: 2007-06-23] (ang.)
- ↑ Legenda New York Islanders nie żyje (ang.)
- ↑ Clark Gillies dies at 67, four-time Islanders Stanley Cup winner [data dostępu: 2022-01-22] (ang.)
Linki zewnętrzne
edytuj- Clark Gillies w bazie NHL (ang.)
- Clark Gillies w bazie Quanthockey.com (ang.)
- Clark Gillies w bazie Legends of Hockey (ang.)
- Clark Gillies w bazie Eliteprospects.com (ang.)
- Clark Gillies w bazie Suffolksportshof.com (ang.)
- Clark Gillies w bazie Hockey-Reference.com (ang.)
- Clark Gillies w bazie Baseball-Reference.com (ang.)
- Clark Gillies w bazie Saskatchewan Sports Hall of Fame (ang.)
- Clark Gillies w bazie The Internet Hockey Database (ang.)