Cieśnina Cooka
Cieśnina Cooka (ang. Cook Strait, maori Te Moana o Raukawa) – cieśnina morska znajdująca się pomiędzy dwiema głównymi wyspami Nowej Zelandii – Wyspą Północną i Południową. Łączy Morze Tasmana z pełnymi wodami Oceanu Spokojnego. Ma długość 107 km i średnią szerokość 77 km. W najwęższym miejscu cieśnina ma 24 km.
Widok na Cieśninę Cooka ze szczytu Mount Kaukau w Wellington | |
Państwo | |
---|---|
Akweny • Łączy wody • Z wodami |
|
Lądy • Oddziela • Od |
|
Wymiary • długość • szerokość |
|
Głębokość • średnia |
|
Położenie na mapie Nowej Zelandii | |
41°13′46″S 174°28′59″E/-41,229444 174,483056 |
Linia brzegowa cieśniny jest dość nieregularna, z licznymi zatokami. W jednej z nich ulokowało się Wellington – stolica Nowej Zelandii.
Cieśnina została nazwana na cześć jej odkrywcy, Jamesa Cooka, który jako pierwszy Europejczyk przepłynął nią w 1770[1].
Przypisy
edytuj- ↑ Cook Strait, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2023-03-04] (ang.).