Wikipedia

Chrystianofobia

Chrystianofobia – lęk lub nienawiść odczuwane wobec chrześcijan[1].

Chrześcijańska dziewczynka okaleczona w stanie Orisa (Indie) w 2008 roku
Zdewastowany cmentarz chrześcijański w Betlejem – terytorium Autonomii Palestyńskiej

Niechęć do chrześcijaństwa może wynikać z pobudek religijnych bądź ideologicznych. Chrystianofobia może być motywacją do popełniania przestępstw[2]. Aż 3/4 osób prześladowanych fizycznie ze względów religijnych stanowią chrześcijanie[3].

Przykładami chrystianofobii są prześladowania i akty agresji wobec chrześcijan w krajach muzułmańskich jak np. Irak, Egipt (Koptowie)[4], Erytrea (Prawa człowieka w Erytrei[5]) i inne, a także w Indiach czy na terenach osadnictwa izraelskiego.

Za przejawy chrystianofobii uznaje się także akty nietolerancji, wandalizmu i marginalizacji społecznej obecne w wysokorozwiniętych i zeświecczonych krajach Europy i Ameryki Północnej, czego przykładem może być palenie historycznych świątyń w Skandynawii w latach 90. XX w.[6] Niektóre subkultury blackmetalowe otwarcie przyznają się do niechęci względem chrześcijan[7], np. zachęcając do powrotu do dawnych wierzeń pogańskich, czego przykładem jest subkultura NSBM (National Socialist Black Metal) dużo czerpiąca także z neonazizmu.

Według prawnika Josepha Weilera, członka komisji przygotowującej Traktat z Maastricht i autora książki Chrześcijańska Europa. Konstytucyjny imperializm czy wielokulturowość? chrystianofobia w Europie jest efektem dominacji pokolenia '68 i jego buntu przeciw kulturze zachodniej[8].

Rzymskokatolicka teolog Gudrun Kugler z akcji „Europa dla Chrystusa” rozszerza ten termin na irracjonalny lęk lub nienawiść wobec chrześcijan, a także chrześcijaństwa w ogóle. Znaczenie tego słowa ma obejmować również antychrześcijańskie uprzedzenia, które mają się manifestować stopniową marginalizacją osób z chrześcijańskimi przekonaniami[9].

Analitycy źródeł współczesnej niechęci doszukują się również w dziełach XVIII-wiecznych filozofów oświecenia[10].

Słowo chrystianofobia zostało wprowadzone do brytyjskiego parlamentu przez posła z ramienia Partii Konserwatywnej Marka Pritcharda[11], wywołując kontrowersje oraz natychmiastowy sprzeciw National Secular Society, które zwróciło uwagę m.in. na to, że głowa państwa jest chrześcijanką, ale też i głową kościoła, premier, większość posłów i lordów są chrześcijanami (włącznie z 26 biskupami), a chrześcijańskie szkoły religijne stanowią jedną trzecią systemu edukacji (korzystając przy tym z pieniędzy podatników)[11][12].

W październiku 2014 r zostało przeprowadzone przez Instytut Statystyki Kościoła Katolickiego SAC badanie we wszystkich parafiach katolickich, które odnosiło się do przejawów chrystianofobii w Polsce w latach 2012-2014. Okazało się, że w tym okresie w 12% parafii zdaniem księży zdarzały się sytuacje, w których byli oni nierówno traktowani. Zdarzały się liczne przypadki nierównego traktowania świeckich, które polegały głównie na agresji słownej o podłożu religijnym (54% przypadków) oraz na dyskryminacji w miejscu pracy, szkole, uczelni lub urzędzie ze względu na wyznawaną wiarę (32,7% przypadków). W 8% parafii dochodziło do profanacji miejsc świętych, które polegały głównie na zniszczeniu pomnika, figurki lub kapliczki (25,8% przypadków)[13].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Guitton: Europe: “50 million Christians persecuted in the world”. Agenzia Fides, 2010-11-24. [dostęp 2016-12-05]. (ang.).
  2. ↑ Piotr Sobański, Ochrona przed chrystianofobią na gruncie polskiego prawa karnego [online], 8 września 2019.
  3. ↑ Une journée européenne pour les martyrs chrétiens d’aujourd’hui. Zenit, 2011-01-31. [dostęp 2016-12-05]. (fr.).
  4. ↑ Abdallah Mostafa: EU parliament accuses Egypt of persecuting Christian minority. Egypt Independent, 2011-10-28. [dostęp 2013-03-22]. (ang.).
  5. ↑ Głos prześladowanych chrześcijan. [dostęp 2018-05-27]. (pol.).
  6. ↑ Lords of Chaos (1998): 78.
  7. ↑ Satan Rides The Media. [dostęp 2017-10-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-14)]. (ang.).
  8. ↑ Zbigniew Stawrowski: Chrześcijańska Europa, Joseph Weiler. Gazeta Wyborcza, 2004-02-27. [dostęp 2013-04-07]. (pol.).
  9. ↑ Austria: Strona internetowa poświęcona chrystianofobii w Europie, wiara.pl, [dostęp 2010-05-15].
  10. ↑ Bossuet, Pensées détachées, 7.
  11. ↑ a b Christianophobia warning from MP. BBC News, 2007-12-04. [dostęp 2013-03-22]. (ang.).
  12. ↑ Terry Sanderson: “Christianophobia” claims are pure paranoia. National Secular Society. s. 2007–2012–07. [dostęp 2013-03-22].
  13. ↑ Piotr Sobański, Ochrona przed chrystianofobią na gruncie polskiego prawa karnego, 19 lipca 2020, DOI: 10.5281/ZENODO.5114746 [dostęp 2023-10-06].

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Chrystianofobia&oldid=74251555”