Chronosekwencja – opis zestawu obszarów głównie ekologicznych, które charakteryzują się podobnymi cechami środowiskowymi i osobniczymi, ale reprezentują inny wiek[1].

Kluczowe przy ustalaniu chronosekwencji jest to, aby żadna inna zmienna (taka jak różne składniki abiotyczne i składniki biotyczne), oprócz wieku danej populacji, nie różniła się między obiektami badania[2].

Zastosowania

edytuj

Leśnictwo

edytuj

Ze względu na charakter zachodzących procesów w środowiskach leśnych w dłuższym okresie (dziesiątki lat), metody chronosekwencji są stosowane do przedstawiania i badania kondycji oraz rozwoju lasu, w zależności od czasu. Istotne jest przy tym, aby warunki klimatyczne dla tych samych lub podobnych stanowisk nie wykazywały większych różnic.

Ekologia

edytuj

Chronosekwencje są często wykorzystywane do badania zmian, zachodzących w zbiorowiskach roślinnych podczas sukcesji. [3] Klasycznym przykładem wykorzystania chronosekwencji do badania sukcesji ekologicznej są badania sukcesji roślin i mikroorganizmów w strefach polodowcowych.[4].

Bibliografia

edytuj
  1. Edward Arnold Johnson: Plant disturbance ecology: the process and the response. Academic Press, 2007, s. 5. ISBN 978-0-12-088778-1.
  2. Edward Johnson. Testing the assumptions of chronosequences in succession. „Ecology Letters”. 11 (5), s. 419–431, 13 March 2008. DOI: 10.1111/j.1461-0248.2008.01173.x. PMID: 18341585. 
  3. Johannes M.H. Knops. Dynamics of soil nitrogen and carbon accumulation for 61 years after agricultural abandonment. „Ecology”. 81 (1), s. 88–98, 2000. DOI: 10.2307/177136. JSTOR: 177136. 
  4. Dagmar Tscherko. Plant succession and rhizosphere microbial communities in a recently deglaciated alpine terrain. „Basic and Applied Ecology”. 6 (4), s. 367–383, 5 August 2005. DOI: 10.1016/j.baae.2005.02.004.