Chronica Polonorum (Maciej Miechowita)

kronika Macieja Miechowity w języku łacińskim, wydana w 1519

Chronica Polonorum (Kronika Polaków) – kronika Macieja Miechowity w języku łacińskim, wydana w 1519.

Chronica Polonorum
Ilustracja
Strona tytułowa wydania z 1521
Autor

Maciej Miechowita

Typ utworu

kronika

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Kraków

Język

łaciński

Data wydania

1519, 1521

Wydawca

Hieronim Wietor

Historia

edytuj

Kronika opisuje dzieje Polski. Opiera się na pracach Jana Długosza, uzupełniając jego relację wydarzeniami do czasów wstąpienia na tron Zygmunta Starego. Pierwsze wydanie kroniki ukazało się w 1519, zostało jednak skonfiskowane z powodów politycznych. W 1521 ukazało się przeredagowane wznowienie. Na skutek interwencji Senatu pewne ustępy zostały opuszczone, inne zaś zmienione, ponieważ niektóre rody magnackie poczuły się urażone relacjami o ich przodkach.

Z dzieła Miechowity korzystali przy tworzeniu swoich prac Bernard Wapowski (Kronika) i Marcin Kromer (De origine et rebus gestis Polonorum). Razem z wydaniem kroniki z 1521 ukazał się trzyczęściowy traktat historyczny Ludwika Decjusza De vetustatibus Polonorum liber I. De Iagellonum familia liber II. De Sigismundi regis temporibus liber III.

Krótkie fragmenty Kroniki Polaków zostały przetłumaczone w połowie XVI w. przez Stanisława Chwalczewskiego, a kilkanaście lat później ukazało się tłumaczenie na język włoski. Na język polski Kronika została przełożona dopiero w 2023 roku, czyli 504 lata po premierze łacińskiego oryginału, a autorem przekładu jest ks. Michał Cichoń.[1]

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj