Christine Lagarde
Christine Madeleine Odette Lagarde z domu Lallouette (ur. 1 stycznia 1956 w Paryżu) – francuska polityk, prawniczka, minister w kilku rządach, pierwsza kobieta na stanowisku ministra finansów w państwach wchodzących w skład G8. Od 2011 do 2019 dyrektor zarządzający Międzynarodowego Funduszu Walutowego, będąca również pierwszą kobietą sprawującą tę funkcję. Od 2019 prezes Europejskiego Banku Centralnego.
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1 stycznia 1956 |
|---|---|
| Dyrektor zarządzający Międzynarodowego Funduszu Walutowego | |
| Okres |
od 5 lipca 2011 |
| Poprzednik |
John Lipsky (p.o.) |
| Następca |
David Lipton (p.o.) |
| |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys
edytujCórka Nicole i Roberta[1]. Jej ojciec miał pochodzenie żydowskie, podczas studiów konwertował się na katolicyzm[2]. Oboje rodzice pracowali jako nauczyciele[1].
Uczęszczała do liceum profilowanego w Hawrze i Holton-Arms School w Bethesda w USA. Została następnie absolwentką prawa na Université Paris-Nanterre. Ukończyła podyplomowe studia w zakresie prawa pracy, a także uzyskała magisterium w zakresie języka angielskiego.
Pracę zawodową rozpoczęła jako doradca kongresmena Williama Cohena. W 1981 dołączyła do kancelarii prawnej Baker & McKenzie, gdzie przechodziła przez kolejne szczeble w firmowej hierarchii. W 1991 została mianowana na stanowisko prezesa filii korporacji w Paryżu. W 1995 bez powodzenia ubiegała się o prezesurę całej firmy. Została wybrana na to stanowisko w 1999. Podczas jej urzędowania zysk przedsiębiorstwa wzrósł o ponad 30%. W 2002 ponownie powierzono jej stanowisko prezesa.
W 2005 Christine Lagarde objęła stanowisko ministra delegowanego ds. handlu zagranicznego w rządzie Dominique’a de Villepin, które zajmowała do 2007. W okresie pełnienia tej funkcji doprowadziła do zmodernizowania sektora handlowego, a także otworzyła nowe rynki zbytu dla francuskich produktów eksportowych. 18 maja 2007 została ministrem rolnictwa w pierwszym rządzie François Fillona. Po wygraniu wyborów parlamentarnych w tym samym roku przez Unię na rzecz Ruchu Ludowego i utworzeniu drugiego gabinetu tego premiera, Christine Lagarde objęła urząd ministra gospodarki, finansów i zatrudnienia. W 2008 z listy UMP uzyskała mandat radnej paryskiej dwunastej dzielnicy.
W trzecim gabinecie François Fillona, który powstał jesienią 2010, została ministrem gospodarki, finansów i przemysłu[3].
28 czerwca 2011 została powołana na dyrektora zarządzającego Międzynarodowego Funduszu Walutowego[4], dzień później odeszła z funkcji ministerialnej. W tym samym roku wszczęto śledztwo, w którym badany jest wątek udziału Christine Lagarde w przekazaniu do prywatnego (a nie państwowego) arbitrażu sporu pomiędzy jednym z banków (należących w części do skarbu państwa), a przedsiębiorcą Bernardem Tapie. W toku tego postępowania m.in. przeszukano jej mieszkanie[5]. W 2016 francuski sąd uznał ją za winną zaniedbań, odstąpił jednocześnie od wymierzenia kary[6].
19 lutego 2016 została po raz drugi wybrana na dyrektora zarządzającego MFW[7]. W lipcu 2019 została desygnowana na prezesa Europejskiego Banku Centralnego z kadencją od 1 listopada tegoż roku[8]. We wrześniu zakończyła w związku z tym pełnienie funkcji w Międzynarodowym Funduszu Walutowym.
Odznaczenia i wyróżnienia
edytujOdznaczona Legią Honorową V klasy.
W 2008 została umieszczona na 14. miejscu listy 100 najbardziej wpływowych kobiet świata, sporządzonej przez magazyn „Forbes”[9]. W 2009 została uznana przez „Financial Times” najlepszym ministrem finansów w Europie, co stanowiło docenienie kondycji gospodarki Francji w czasie globalnego kryzysu gospodarczego[10]. W 2016 wraz z innymi kobietami została wyróżniona tytułem „Women of the Year” magazynu „Glamour”[11].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Christine Lagarde: Biographie. gala.fr. [dostęp 2024-06-20]. (fr.).
- ↑ Christine Lagarde: Promoting Peace, Tolerance, and Respect. imf.org, 26 września 2018. [dostęp 2024-06-20]. (ang.).
- ↑ Communiqué de la Présidence de la République. elysee.fr, 14 listopada 2010. [dostęp 2011-06-28]. (fr.).
- ↑ France's Lagarde elected new IMF chief. reuters.com, 28 czerwca 2011. [dostęp 2011-06-28]. (ang.).
- ↑ Policja przeszukała dom szefowej MFW Christine Lagarde. forbes.pl, 20 marca 2013. [dostęp 2013-03-20].
- ↑ Kim Willsher, Larry Elliott, Dominic Rushe: Christine Lagarde avoids jail, keeps job after guilty verdict in negligence trial. theguardian.com, 19 grudnia 2016. [dostęp 2022-10-31]. (ang.).
- ↑ Christine Lagarde po raz drugi szefową MFW. pb.pl, 19 lutego 2016. [dostęp 2016-02-19].
- ↑ Christine Lagarde – kim jest przyszła szefowa Europejskiego Banku Centralnego?. gazeta.pl, 3 lipca 2019. [dostęp 2019-07-05].
- ↑ The 100 Most Powerful Women. forbes.com, 27 sierpnia 2008. [dostęp 2011-06-28]. (ang.).
- ↑ Crisis crew. ft.com, 20 listopada 2009. [dostęp 2011-06-28]. (ang.).
- ↑ Glamour's Women of the Year 2016: Gwen Stefani, Simone Biles, Ashley Graham, and More Honorees. glamour.com, 1 listopada 2016. [dostęp 2016-11-15]. (ang.).
Bibliografia
edytuj- Nota biograficzna na stronie lci.tf1.fr. [dostęp 2011-06-28]. (fr.).