Chorągwie strzelcze
Chorągwie strzelcze – w wojsku polskim XV-XVI wieku jeden z dwóch obok chorągwi kopijniczych rodzajów jazdy.
Chorągwie strzelcze składały się z lekkozbrojnych strzelców, uzbrojonych w pancerz, łebkę, niekiedy tarczę, kuszę i miecz lub lżejszą szablę oraz z ciężkozbrojnych kopijników. Czy chorągiew była kopijnicza, czy też strzelcza decydował stosunek tych dwóch rodzajów jazdy. W chorągwi strzelczej na jednego kopijnika przypadało czterech strzelców.
Bibliografia
edytuj- Andrzej Grabski, Zdzisław Spieralski i inni, Zarys dziejów wojskowości polskiej do roku 1864 T. 1. Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej. Warszawa 1966.
- Andrzej Krupa (red.): Encyklopedia wojskowa: dowódcy i ich armie, historia wojen i bitew, technika wojskowa. T. I. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, s. 148. ISBN 978-83-01-15175-1.
- Polskie tradycje wojskowe.. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1990. ISBN 83-11-07675-8.
- Marian Kukiel: Zarys historii wojskowości w Polsce. London: Puls, 1993. ISBN 0-907587-99-2.