Chleb i sól

polski film z 2022

Chleb i sól – polski dramat filmowy z 2022 roku w reżyserii i według scenariusza Damiana Kocura, wyprodukowany przez Jacka Bromskiego, Ewę Jastrzębską i Jerzego Kapuścińskiego. Bohaterem filmu jest młody pianista (Tymoteusz Bies), który wraca z Warszawy do rodzinnego miasta, gdzie spostrzega narastającą przemoc wobec imigrantów prowadzących bar z kebabem. Bierność bohatera wobec lawinowo rosnących animozji między jego kolegami a obcokrajowcami prowadzi ku tragicznej eskalacji przemocy.

Chleb i sól
Gatunek

dramat

Rok produkcji

2022

Data premiery

8 września 2022
(premiera festiwalowa)
27 stycznia 2023
(premiera kinowa)

Kraj produkcji

Polska

Język

polski

Czas trwania

100 min

Reżyseria

Damian Kocur

Scenariusz

Damian Kocur

Główne role

Tymoteusz Bies
Jacek Bies
Bartosz Olewiński
Nikola Raczko
Dawid Piejko

Zdjęcia

Tomasz Woźniczka

Scenografia

Ewa Mroczkowska

Kostiumy

Zuzanna Kot

Montaż

Alan Zejer

Produkcja

Jacek Bromski
Ewa Jastrzębska
Jerzy Kapuściński

Wytwórnia

Studio „Młodzi i Film” im. Andrzeja Munka
Canal+ Polska
Instytucja Filmowa „Silesia-Film”
King House Michał Sadowski
Kivi Rental
Exa Studio

Inspiracją dla Kocura było autentyczne wydarzenie z 2017 w Ełku, gdzie po awanturze przed barem doszło do śmierci Polaka z rąk Tunezyjczyka. Reżyser starał się jednak unikać stereotypowych, jednoznacznych podziałów bohaterów na oprawców i ofiary. Kocur nakręcił film bez rozpisanych dialogów; aktorami byli naturszczycy wypowiadający improwizowane kwestie. Film został dofinansowany przez Polski Instytut Sztuki Filmowej i Stowarzyszenie Filmowców Polskich w ramach programu „60 minut”.

Pełnometrażowy debiut Kocura został pozytywnie przyjęty w Polsce i za granicą. Oprócz Nagrody Specjalnej Jury w sekcji „Horyzonty” na 79. MFF w Wenecji, został uhonorowany m.in. Nagrodą Dziennikarzy na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych, Wielkim Jantarem na Koszalińskim Festiwalu Debiutów Filmowych „Młodzi i Film” oraz Nagrodą FIPRESCI na Międzynarodowym Festiwalu Kina Niezależnego „Off Camera”.

Fabuła

edytuj

Tymoteusz (Tymoteusz Bies), pianista studiujący w warszawskim Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina, który otrzymał zagraniczne stypendium, wraca na wakacje do rodzinnego miasta. Jego brat Jacek (Jacek Bies), również pianista, nie dostał się do Akademii Muzycznej i spędza czas z przyjaciółmi na osiedlu. Miejscem spotkań miejscowej młodzieży jest nowo powstały bar z kebabem[1].

Tymoteusz od początku pobytu na osiedlu stroni od bliższych relacji z rówieśnikami: nudzi się podczas grupowych wypadów, odrzuca też bliższą relację ze swoją osiedlową przyjaciółką Nikolą. Jedynym obiektem jego fascynacji jest imigrant Nadim[2].

Miejscowa młodzież początkowo dobrze żyje z obcokrajowcami, lecz z czasem zaostrza się konflikt między grupą pracowników a chłopakami z osiedla. Cudzoziemcy zaczynają słyszeć rasistowskie wyzwiska; dresiarze w autobusie, którym jedzie Tymoteusz wraz z Nikolą, zaczepiają Nadima przy bierności pozostałych pasażerów[2][1]. Jeden z młodzieńców, Dawid, posuwa się wreszcie później do kradzieży telefonu Nadimowi. Gdy ten przyłapuje wraz ze swym kolegą agresorów, patrzy na Tymoteusza z prośbą o reakcję. Tymoteusz odwraca się jednak, śmiejąc się z rasistowskich żartów, na co kolega Nadima reaguje po raz pierwszy agresją[2].

Gdy Tymoteusz wraca do mieszkania, orientuje się, że zostawił klucze w barze. Wraca z Jackiem i innymi kolegami do lokalu, ale właściciele nie zamierzają go wpuścić. Dochodzi do eskalacji konfliktu; bierny Tymoteusz kradnie napój i ucieka z baru, podczas gdy kolega Nadima wyjmuje nóż i walczy z polskimi agresorami. Gdy Tymoteusz powraca na miejsce zajść, okazuje się, że jego brat został zabity. W ostatniej scenie filmu Tymoteusz, już na scenie poza rodzinnym miastem, odgrywa pojedynczy utwór w pustce po śmierci brata[2].

Produkcja

edytuj
 
Jacek Bromski, prezes Stowarzyszenia Filmowców Polskich, był jednym z producentów filmu

Film Chleb i sól został wyprodukowany przez Stowarzyszenie Filmowców Polskich i Studio „Młodzi i Film” im. Andrzeja Munka[3]. Głównym producentem utworu był Jacek Bromski, ówczesny prezes SFP; za produkcję odpowiadali też Ewa Jastrzębska i Jerzy Kapuściński ze Studia Munka[3].

Reżyserem Chleba i soli był debiutant Damian Kocur (z wykształcenia operator, autor siedmiu filmów krótkometrażowych), który napisał też scenariusz do filmu[3][4]. Inspiracją dla Kocura stały się sprawa zabójstwa popełnionego w 2017 w Ełku przez Tunezyjczyka na Polaku podczas awantury przed barem z kebabem oraz późniejsze zamieszki antycudzoziemskie(inne języki)[5]. Kocur wpadł na pomysł, że „muzyczne umiejętności Tymka byłyby dobrym kontrapunktem dla tej historii”[4]. Reżyser wspominał, że podobnie jak bohater filmu często wracał z Krakowa, gdzie studiował, do blokowiska, gdzie mieszkali jego rodzice; sam jako nastolatek musiał się wpasować w otoczenie, gdzie nieustannie dochodziło do bójek[4]. Kocur, który miał burzliwe doświadczenia, twierdził: „Nikt nie rodzi się zły. Nie robiłem tego filmu z perspektywy wielkomiejskiego intelektualisty”[6].

Do obsady Kocur zaangażował naturszczyków i własnych kolegów, m.in. braci Tymoteusza i Jacka Biesów. Tymoteusz Bies był autentycznym pianistą, wykładowcą Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach[7]. Kocur zdecydował, że dialogi w filmie będą improwizowane[7]. Jak sam opowiadał: „Nie potrzebuję ludzi z warsztatem, tylko takich, którzy się przede mną otworzą, którzy poczują się na planie bezpiecznie, będą rozmawiać tak, jak rozmawiają ze sobą, a obecność kamery ich nie usztywni i nie sprawi, że będą chcieli być kimś więcej niż są”[6]. Tymoteusz Bies, opowiadając o kulisach produkcji filmu, twierdził: „Mówiliśmy m.in. własnym językiem, co pomogło. W zasadzie nie było gotowych kwestii do wykucia”[7].

Zdjęcia do Chleba i soli były kręcone w lipcu i sierpniu 2021[3]. Jako plenery posłużyły Strzelce Opolskie, Opole oraz Katowice (Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia)[3]. Realizatorem zdjęć był Tomasz Woźniczka, montażystą – Alan Zejer, a scenografie do filmu wykonała Ewa Mroczkowska. Kostiumy zaprojektowała Zuzanna Kot, a dźwięk opracowali Katarzyna Białas i Łukasz Kaczmarski. Produkcję dofinansowały Polski Instytut Sztuki Filmowej[8] oraz Canal+ Polska w ramach programu „60 minut”[9]. Koproducentami Chleba i soli były spółki Silesia Film, Kivi Rental, King House Michał Sadowski i Exa Studio. Międzynarodowym agentem sprzedaży filmu była spółka IKH Pictures Promotion, a dystrybutorem w Polsce – Kino Świat[8].

Odbiór

edytuj

Premiera

edytuj
 
Damian Kocur odbierający nagrodę na Festiwalu Crossing Europe w 2023

Chleb i sól miał premierę światową 8 września 2022 na 79. MFF w Wenecji, gdzie otrzymał Nagrodę Specjalną Jury w sekcji Orrizonti („Horyzonty”)[10]. Na FPFF w Gdyni otrzymał Nagrodę Dziennikarzy, laury Młodego Jury oraz Don Kichota (przyznawanego przez Polską Federację Dyskusyjnych Klubów Filmowych)[11]. Dystrybucja kinowa Chleba i soli w Polsce rozpoczęła się 27 stycznia 2023[9].

Recenzje

edytuj

W Polsce film Chleb i sól został przeważnie pozytywnie przyjęty przez recenzentów. Według agregatora Mediakrytyk średnia ważona z ocen 18 zawodowych krytyków wyniosła 7,3/10[12]. Anita Piotrowska w recenzji dla „Tygodnika Powszechnego” wyrokowała, że „tak udanego debiutu dawno w naszym kinie nie było”[13]. Według Michała Kujawińskiego z portalu NaEkranie.pl film cechuje „wiarygodność, która jest tak pożądana i uwielbiana w światowym kinie”[14].

Krytycy często odczytywali film Kocura jako zniuansowane przedstawienie opozycji między oprawcami a ofiarami. Zdaniem Klary Cykorz z „Dwutygodnikaksenofobia przedstawiona w filmie jest „zbyt znajoma w swoim banale, wprasowana w codzienność, w wygłupy, na które przymyka się oko i które się ignoruje”[15]. Według Cykorz film pokazuje rodzaj przemocy, której można zapobiec, jeśli tylko się chce na nią zareagować. Przykładu dostarcza scena w autobusie, w której właściwie nikt nie pomaga prześladowanym imigrantom, gdy jest ku temu sposobność[15]. Maciej Kryński z portalu „Kultura Liberalna” twierdził, że Chleb i sól podważa istniejące w kulturze popularnej przeciwstawienie szlachetnej ofiary i okrutnego oprawcy:

W popularnych fantazjach skrzywdzeni zachowują moralną nieskazitelność, reakcja na opresję jest czymś naturalnym, a ostateczny triumf prześladowanych to tylko kwestia solidarności, odwagi i sprytu. Chleb i sól obrazuje dynamikę tych ról, ujawniając przy okazji wstydliwy fakt, że dotychczasowe ofiary prędzej zjednoczą się z oprawcami przeciwko innym ofiarom, niż wspólnie z nimi dadzą odpór przemocy[16].

Chleb i sól ceniono też za zaprzeczanie stereotypom o życiu w prowincjonalnych blokowiskach. Michał Piepiórka w recenzji dla portalu Filmweb pisał, że reżyserowi udało się „zestawiać ze sobą pozorne paradoksy, by walczyć ze stereotypami i publicystycznymi uproszczeniami: na osiedlowej ławeczce późną nocą bracia gadają o zawiłościach pianistyki, ich kumple rapują do dźwięków fortepianu, a największy osiłek w chwili słabości nie będzie potrafił ukryć łez”[17]. Marcin Stachowicz w tekście dla „Krytyki Politycznej” podkreślał, że Kocur przedstawił polską prowincję, unikając pułapek, w jakie wpadło wielu reżyserów z wielkomiejskich społeczności. Spojrzenie Kocura jest:

pozbawione moralizatorskich zapędów, wolne od grubych socjologicznych tez […]. Nie ma tu brudnego naturalizmu „blokersów”, nie ma poetyckich mroków, nie ma użytkowego traktowania małomiasteczkowości jako szerokiej metafory „problemów z Polską”[18].

Ilustracją tego spojrzenia jest postać Tymoteusza. Krzysztof Kwiatkowski w recenzji dla Onetu charakteryzował ekranowego protagonistę następująco: „W Warszawie odżył, pojawia się sugestia, że jest gejem. Ale ma w sobie i arogancję człowieka, który zachłysnął się nową rzeczywistością”[19]. Ekranowy Tymoteusz był interpretowany też jako egoista, którego bierne postępowanie miało służyć jako ostrzeżenie dla widzów[2].

Część krytyków natomiast z rozczarowaniem przyjmowała zakończenie filmu. Niko Graczyk w tekście dla portalu Noizz.pl opisywał klamrę narracyjną jako „mocno pretensjonalną, zamykającą antycypowaną wcześniej na ekranie tragedię, ale realnie niemówiącą nic o postaci”[20]. Zdaniem Michała Konarskiego z Pełnej Sali również punkt kulminacyjny w postaci tragicznego w skutkach zabójstwa zostaje „zaprzepaszczony szantażem emocjonalnym i rozpaczą nakręconą w zwolnionym tempie”[21].

W Chlebie i soli odnajdywano nawiązania do innych filmów międzynarodowych o tematyce społecznej. Szukano w filmie Kocura odwołań do The Florida Project Seana Bakera[16], Przypadku Krzysztofa Kieślowskiego (alternatywne losy każdego z braci)[16], Mojej miłości Abdellatifa Kechiche’a[17], Rób, co należy Spike'a Lee (równie niejednoznaczny portret społeczności)[22]; odnajdywano też cytaty z Powrotu do Reims(inne języki) Didiera Eribona[18] oraz Dnia świra Marka Koterskiego[19]. O ile jednak u Koterskiego „upadły inteligent dawno stracił wiarę, że wiedza, kultura i wzajemny szacunek cokolwiek są jeszcze w stanie zmienić”, reżyser Chleba i soli wciąż ma w sobie „odrobinę idealizmu”[19]. Reżyser Artur Wyrzykowski, choć krytykował dwuznaczną scenę finałową, docenił przesłanie utworu: „przemoc ma trywialne źródła: bierze się z nudy, z chęci zaimponowania innym, z żartów na temat inności. Młode osoby, które są sprawcami lub biernymi obserwatorami tej przemocy, to normalni ludzie. […] Ich normalność jest przerażającą diagnozą na temat przemocy i czyni tę opowieść wyjątkową”[2].

Nagrody

edytuj
Rok Festiwal/instytucja Nagroda Odbiorcy Wynik[3]
2022 Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wenecji Nagroda Specjalna Jury w konkursie Orrizonti Damian Kocur Wygrana
Festiwal Polskich Filmów Fabularnych Nagroda Dziennikarzy Wygrana
Nagroda Jury Młodych Wygrana
Don Kichot, Nagroda Polskiej Federacji Dyskusyjnych Klubów Filmowych Wygrana
Golden Orange Film Festival (Antalya) Nagroda za najlepszą reżyserię Wygrana
All About Freedom Festival (Gdańsk) Nagroda Publiczności Wygrana
Festiwal Młodego Kina Wschodnioeuropejskiego (Cottbus) Nagroda DIALOG Wygrana
Nagroda Specjalna za reżyserię Wygrana
Festival Internacional de Cine de Gijón Nagroda Jury Młodzieżowego Wygrana
Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Kairze Brązowa Piramida dla najlepszego debiutu Wygrana
2023 Polityka Paszport „Polityki” Nominacja
Empik Bestseller Empiku w kategorii Odkrycie Wygrana
Polska Akademia Filmowa Orzeł za odkrycie roku Wygrana
Orzeł za najlepszy film Nominacja
Orzeł za najlepszą reżyserię Nominacja
Orzeł za najlepszy scenariusz Nominacja
Orzeł za najlepsze zdjęcia Tomasz Woźniczka Nominacja
FebioFest (Bratysława) Nagroda Specjalna (konkurs „W środku Europy”) Damian Kocur Wygrana
Prowincjonalia Nagroda Dziennikarzy Wygrana
EuroFilmFest DEF (Praga) Wyróżnienie w konkursie debiutów Wygrana
Crossing Europe Filmfestival (Linz) Nagroda dla najlepszego filmu fabularnego Wygrana
Międzynarodowy Festiwal Kina Niezależnego „Off Camera” Nagroda FIPRESCI Wygrana
Gildia Reżyserów Polskich Nagroda im. Krzysztofa Krauzego Wygrana
Nyski Festiwal Filmowy (Żytawa) Nyski Festiwal Filmowy Wygrana
Tarnowska Nagroda Filmowa Nagroda Specjalna Jury Wygrana
The New York Polish Film Festival Nagroda za debiut Wygrana
Sopot Film Festival Nagroda Jury Konkursu Nowe Wizje Wygrana
Koszaliński Festiwal Debiutów Filmowych „Młodzi i Film” Wielki Jantar za pełnometrażowy debiut fabularny Wygrana
Nagroda za odkrycie aktorskie Tymoteusz Bies Wygrana
Wyróżnienie za rolę w filmie fabularnym Nikola Raczko Wygrana
Fundacja im. Weroniki Migoń Nagroda im. Weroniki Migoń Katarzyna Iskra

Damian Kocur

Piotr Steczek

Wygrana
Lubuskie Lato Filmowe Srebrne Grono Damian Kocur Wygrana
Międzynarodowy Festiwal Filmowy „Tofifest” Nagroda Główna „Złoty Anioł” w konkursie „On Air” Wygrana
Polski Instytut Sztuki Filmowej Nagroda za debiut roku Wygrana
Nagroda za plakat filmowy Maks Bereski Wygrana
2024 Koło Piśmiennictwa Filmowego Stowarzyszenia Filmowców Polskich Wyróżnienie za film polski Damian Kocur Wygrana
Gildia Scenarzystów Polskich Nagroda Gildii Scenarzystów Polskich Nominacja

Przypisy

edytuj
  1. a b Bartosz Staszczyszyn, „Chleb i sól”, reż. Damian Kocur [online], Culture.pl [dostęp 2023-08-28] (pol.).
  2. a b c d e f Artur Wyrzykowski, Chleb i sól [online], Nieskończone Teksty [dostęp 2023-08-28] (pol.).
  3. a b c d e f Chleb i sól. FilmPolski.pl. [dostęp 2022-12-20]. (pol.).
  4. a b c Mateusz Demski, Damian Kocur, Na blokach czułem się lepiej [online], Dwutygodnik, wrzesień 2022 [dostęp 2023-08-31] (pol.).
  5. Polsat News, RPO zajął się sprawą zabójstwa i zamieszek przeciw cudzoziemcom w Ełku - Polsat News [online], polsatnews.pl [dostęp 2022-12-20] (pol.).
  6. a b Stanisław Kostulski, „Chleb i sól” — twórcy o autentyzmie, osobistej perspektywie i przemocy w wielu wymiarach [online], Międzynarodowy Festiwal Filmowy Tofifest, 2023 [dostęp 2023-08-31] (pol.).
  7. a b c Maja Chitro, „Chleb i sól” tuż po premierze. Wywiad z Tymoteuszem Biesem, odtwórcą jednej z głównych ról [online], Elle, 28 stycznia 2023 [dostęp 2023-08-31].
  8. a b Film „Chleb i sól” w kinach [online], Polski Instytut Sztuki Filmowej, 26 stycznia 2023 [dostęp 2023-08-31].
  9. a b „Chleb i sól” - zobacz, jak wyglądała premiera! [online], Stowarzyszenie Filmowców Polskich, 27 stycznia 2023 [dostęp 2023-08-31].
  10. Sukces Polaka w Wenecji. „Chleb i sól” z Nagrodą Specjalną Jury Orizzonti [online], film.interia.pl [dostęp 2022-12-20] (pol.).
  11. Gdynia 2022: Pierwsze nagrody rozdane [online], Rzeczpospolita [dostęp 2022-12-20] (pol.).
  12. Chleb i sól (2022) – Krytycy [online], mediakrytyk.pl [dostęp 2023-08-31] (pol.).
  13. Kebab i horoskop. Anita Piotrowska recenzuje „Chleb i sól” [online], „Tygodnik Powszechny”, 23 stycznia 2023 [dostęp 2023-08-31] (pol.).
  14. Michał Kujawiński, Chleb i sól - recenzja filmu [47. Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni] [online], naEKRANIE.pl, 27 stycznia 2023 [dostęp 2023-08-31] (pol.).
  15. a b Klara Cykorz, Piękne polskie lato [online], Dwutygodnik, styczeń 2023 [dostęp 2023-08-31] (pol.).
  16. a b c Sławomir Kryński, Maktub. Recenzja filmu „Chleb i sól” w reżyserii Damiana Kocura [online], Kultura Liberalna, 6 lutego 2023 [dostęp 2023-08-31] (pol.).
  17. a b Michał Piepiórka, Chleb powszedni - Recenzja filmu Chleb i sól (2022) [online], Filmweb, 2023 [dostęp 2023-08-31] (pol.).
  18. a b Marcin Stachowicz, „Chleb i sól”: Płynna tożsamość uciekinierów z „prowincji” [online], Krytyka Polityczna, 28 stycznia 2023 [dostęp 2023-08-31] (pol.).
  19. a b c Krzysztof Kwiatkowski, „Chleb i sól”: infekcja przemocy [RECENZJA] [online], Onet Kultura, 27 stycznia 2023 [dostęp 2023-08-31] (pol.).
  20. Niko Graczyk, „Chleb i sól” to portret małomiasteczkowej Polski i potencjał rozmieniony na drobne [online], Noizz, 26 stycznia 2023 [dostęp 2023-08-31] (pol.).
  21. Michał Konarski, Kebabistan – recenzja filmu „Chleb i sól” – Gdynia 2022 [online], Pełna Sala, 16 września 2022 [dostęp 2023-08-31] (pol.).
  22. Piotr Dobry, „Chleb i sól”. Rasizmu naszego powszedniego... [#DobryCynk] [online], dziennik.pl, 20 stycznia 2023 [dostęp 2023-08-31] (pol.).

Linki zewnętrzne

edytuj