Chlamydophila pneumoniae

Chlamydophila pneumoniae, chlamydofila zapalenia płuc (dawniej Chlamydia pneumoniae, chlamydia zapalenia płuc) – bakteria przenoszona drogą kropelkową, powodująca między innymi zapalenia płuc (rzadko u dzieci poniżej piątego roku życia). Poważnym następstwem tej infekcji jest uszkodzenie nabłonka rzęskowego w oskrzelach i alergiczne przestrojenie organizmu sprzyjające rozwojowi dychawicy oskrzelowej, nawracających katarów nosa, przewlekłego zapalenia gardzieli i zapalenia zatok. Dodatkowe objawy to bóle stawów i nierzadko zapalenie stawów. Może uszkadzać śródbłonek naczyń i tworzy się blaszka miażdżycowa. Podejrzewa się związek bakterii z chorobą Alzheimera i stwardnieniem rozsianym, jednak żadne dotychczasowe badania nie potwierdziły tej hipotezy[1].

Chlamydophila pneumoniae
ilustracja
Systematyka
Domena

bakterie

Typ

chlamydie

Rząd

Chlamydiales

Rodzina

Chlamydiaceae

Rodzaj

Chlamydophila

Gatunek

Chlamydophila pneumoniae

Nazwa systematyczna
Chlamydophila pneumoniae

Charakterystyka bakterii: bakteria wewnątrzkomórkowa, posiada rybosomy, ściana komórkowa zawiera LPS (lipopolisacharyd), ale brak jest peptydoglikanu, nie wytwarza ATP – musi być dostarczone przez komórkę gospodarzową. Oporna na antybiotyki beta-laktamowe.

Cykl rozwojowy: ciałko elementarne (zakaźne), na zewnątrz komórki → po wniknięciu ciałko siateczkowate (inaczej siatkowate lub retikularne) → po 5 lub 6 godzinach od wniknięcia do komórki podział ciałka siateczkowatego → ciałko pośrednie (skupione ciałka siateczkowate) → wyrzucenie ciałek elementarnych (liza komórki).

Rozpoznanie

edytuj

Badanie laboratoryjne plwocin, wymazu z gardła, popłuczyn oskrzelowych, badania serologiczne. Najpopularniejszym badaniem jest test Elisa polegający na określeniu poziomu specyficznych immunoglobulin we krwi. We wczesnej fazie infekcji wykrycie przeciwciał klasy IgM świadczy o rozwijającej się infekcji, wykrycie przeciwciał w klasie IgG świadczy o dłużej trwającej infekcji lub o infekcji przebytej w przeszłości, natomiast dodatni wynik w klasie IgA świadczy o przewlekłej formie infekcji.

Leczenie

edytuj

Do leczenia zakażeń chlamydofilą zapalenia płuc stosuje się antybiotyki przez okres od 2 do 6 tygodni (w zależności od czasu trwania infekcji i stanu pacjenta)[1]: tetracykliny, makrolidy, chinolony. Po zbyt krótkim leczeniu często dochodzi do nawrotów choroby[1].

Przypisy

edytuj