Chironius multiventris

gatunek węża z Ameryki Południowej

Chironius multiventris – gatunek węża z rodziny połozowatych (Colubridae). Występuje w północnej części Ameryki Południowej, prowadzi dzienny, częściowo nadrzewny tryb życia[3].

Chironius multiventris[1]
Schmidt & Walker, 1943
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

zauropsydy

Podgromada

diapsydy

Rząd

łuskonośne

Podrząd

węże

Infrarząd

Alethinophidia

Nadrodzina

Colubroidea

Rodzina

połozowate

Podrodzina

ślimaczarze

Rodzaj

Chironius

Gatunek

Chironius multiventris

Synonimy
  • Chironius multiventris multiventris Schmidt & Walker, 1943
  • Chironius multiventris cochrane Hoge & Romano, 1969
  • Chironius cochranaeHollis, 2006
  • Chironius cf. multiventrisCatenazzi et al. 2010
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Systematyka

edytuj

Takson ten po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisali amerykańscy przyrodnicy Karl Patterson Schmidt i Warren Franklin Walker w 1943 roku na łamach „Zoological Series of Field Museum of Zoology”, nadając mu nazwę Chironius multiventris. Holotyp (samica, FMNH 38250)[a] został odłowiony w regionie Madre de Dios w Peru przez pana Valdivię[3][4][5].

Etymologia

edytuj

Morfologia

edytuj

Jest to średniej wielkości wąż o małej głowie, której szerokość jest podobna do szerokości szyi, dużych oczach o brązowych tęczówkach i dość jednolitym ubarwieniu. Dorosłe osobniki mają barwę od oliwkowej do oliwkowobrązowej. Dolna część głowy jasnobrązowa, brzuch bladożółty. Język różowy z szarą końcówką. Młode osobniki mają ciemnobrązowy, oliwkowobrązowy lub niebieskawobrązowy grzbiet, część z nich ma od 23 do 25 wąskich ciemnych skrzyżowanych pasków w przedniej części ciała i od 14 do 25 słabo widocznych pasków na ogonie. Węże tego gatunku są podobne do Chironius fuscus, Chironius leucometapus i Chironius exoletus[3][7].

Wymiary[5][7]:

Samiec Samica
Długość całkowita (mm) 2611 2097
Długość SVL[b] (mm) 1681 1329
Łuski grzbietowe (rzędy) 12 12
Tarczki brzuszne 161–196 161–196

Występowanie

edytuj

Występuje w amazońskiej części Brazylii, wschodnim Peru i Ekwadorze, południowo-wschodniej Kolumbii, południowej Wenezueli, Boliwii i Gujanie Francuskiej. W Ekwadorze stwierdzono jego występowanie w prowincjach Pastaza, Orellana, Sucumbíos, Morona Santiago, Zamora Chinchipe i Napo. Jest spotykany w przedziale wysokości 0–1070 m n.p.m.[5][7]

Ekologia i zachowanie

edytuj

Gatunek ten zamieszkuje tropikalne wilgotne lasy nizinne w strefie międzyzwrotnikowej. Prowadzą dzienny, mieszany tryb życia naziemny i nadrzewny. W nocy śpią zwinięte na roślinności podszytu. Jego dieta składa się głównie z dorosłych bezogonowych i kijanek (m.in. z rodziny Hylidae, z rodzajów Leptodactylus, Trachycephalus i Eleutherodactylus), obejmuje także jaszczurki (m.in. Anolis, Polychrus, Tropidurus)[5][7].

Status

edytuj

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN Chironius multiventris jest uznawany za gatunek najmniejszej troski (LC, ang. Least Concern). Wielkość populacji nie jest oszacowana, a gatunek jest stosunkowo pospolity. Trend liczebności populacji jako prawdopodobnie stabilny[2].

  1. FMNH – Muzeum Historii Naturalnej w Chicago (Field Museum of Natural History), wcześniej Chicago Natural History Museum (CNHM)[8].
  2. SVL – ang. Snout–vent length – odległość od przodu głowy do odbytu.

Przypisy

edytuj
  1. Chironius multiventris, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b Chironius multiventris, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2024-11-30] (ang.).
  3. a b c d P. Uetz & J. Hallermann, Chironius multiventris SCHMIDT & WALKER, 1943, [w:] The Reptile Database [online] [dostęp 2024-11-30] (ang.).
  4. Karl P. Schmidt, Warren F. Walker, Peruvian snakes from the University of Arequipa, „Zoological Series of Field Museum of Zoology”, 24 (26), 1943, s. 279–296 (ang.).
  5. a b c d Rodríguez-Guerra, A. y Carvajal-Campos, A., Chironius multiventris Sipos de vientre largo, [w:] Reptiles del Ecuador. Version 2022.0. (red. Torres-Carvajal, O., Pazmiño-Otamendi, G., Ayala-Varela, F. y Salazar-Valenzuela, D), Quito: Museo de Zoología, Pontificia Universidad Católica del Ecuador, 2020 (hiszp.).
  6. Edmund C. Jaeger, Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 48, OCLC 637083062 (ang.).
  7. a b c d Garzón-Franco E, Gómez-Mesa L, Arteaga A: Long-tailed (Chironius multiventris). [w:] Reptiles of Ecuador: Life in the middle of the world. (red. Arteaga A, Bustamante L, Vieira J) [on-line]. 2024. (ang.).
  8. Mark Henry Sabaj, Codes for Natural History Collections in Ichthyology and Herpetology, „Copeia”, 108 (3), 2020, s. 593–669, DOI10.1643/ASIHCODONS2020 (ang.).