Cherie Currie
Cherie Ann Currie (ur. 30 listopada 1959 w Encino, Los Angeles w stanie Kalifornia)[1][2] – amerykańska piosenkarka, instrumentalistka i aktorka, znana głównie z działalności w żeńskim zespole rockowym The Runaways (1975-1977)[3]. Po odejściu z grupy rozpoczęła karierę solową, którą z przerwami kontynuuje do dziś, oraz zagrała w takich filmach jak Lisice (Foxes, 1980) i Strefie mroku (The Twilight Zone, 1983). Obecnie jest także rzeźbiarką posługującą się piłą łańcuchową[4].
 Cherie Currie w 2010 na premierze filmu The Runaways: Prawdziwa historia. | |
| Imię i nazwisko |
Cherie Ann Currie |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Instrumenty | |
| Gatunki |
contemporary rock, contemporary pop, pop rock, punk rock, pop punk, new wave |
| Zawód |
muzyk, kompozytorka, autorka tekstów, aktorka |
| Aktywność |
od 1975 |
| Wydawnictwo | |
| Powiązania |
The Runaways, Kim Fowley, Marie Currie, Venus and the Razorblades, Tater Totz |
| Zespoły | |
| The Runaways The Cherie Currie Band | |
| Strona internetowa | |
Wczesne lata
edytujCurrie urodziła się w Encino w dolinie San Fernando (dzielnica Los Angeles), razem ze swoją siostrą bliźniaczką Marie. Cherie jest młodsza od Marie o dwie minuty[5]. Ich rodzicami byli Don Currie i aktorka Marie Harmon[6]. Oprócz siostry bliźniaczki, Cherie miała dwójkę starszego rodzeństwa: Dona Currie Jr. i Sondrę Currie[5].
Cherie na początku swojej edukacji uczęszczała do prywatnej szkoły katolickiej, ale została z niej wyrzucona, gdy zbuntowała się nauczycielce, która zakazywała jej pisać lewą ręką[7]. Przeniesiono ją razem z bliźniaczką do szkoły publicznej, gdzie Marie stała się bardziej popularna niż siostra, co doprowadziło Cherie do myślenia, że jest gorsza[7]. Currie interesowała się muzyką już w tamtym czasie, uczęszczając na lekcje pianina i śpiewając w chórze. Uprawiała także takie sporty jak surfing i skateboarding[7]. W wieku 14 lat została zgwałcona przez pełnoletniego chłopaka swojej siostry. To sprawiło, że Cherie przeszła metamorfozę – ścięła włosy, zainteresowała się muzyką Davida Bowie i zaczęła chodzić do różnych klubów młodzieżowych w obrębie Los Angeles[3].
Kariera
edytujCurrie została odkryta przez impresario Kima Fowleya i nastoletnią gitarzystkę Joan Jett w grudniu 1975 roku w klubie Rodney Bingenheimer's English Disco, gdy poszukiwano wokalistki do nowego, żeńskiego zespołu rockowego – The Runaways. Pierwotnie Fowley chciał rekrutować Marie, ale gdy ta odmówiła, do dołączenia zaproszono Cherie[2]. Na przesłuchaniu do grupy, podczas którego zatwierdzono obecność Currie w zespole, napisano utwór "Cherry Bomb", którego tekst był inspirowany postacią Cherie[8][9]. Później stał on się kontrowersyjnym hitem zespołu – niektóre amerykańskie stacje radiowe nawet odmówiły nadawania singla na antenie[10]. Piosenka była jednak numerem jeden na japońskiej liście przebojów i zapewniła zespołowi status legendy w Japonii[potrzebny przypis].
Magazyn Bomp! opisał młodą wokalistkę jako "zaginioną córkę Iggy'ego Popa i Brigitte Bardot"[11]. Nastawienie na temat wpływu Cherie oraz całego zespołu na amerykańską młodzież lat siedemdziesiątych XX wieku było raczej negatywne. Pewien recenzent napisał: "wiedza przyjmowana przez The Runaways, która wykreowała nowe terytorium muzykom płci żeńskiej jest trudna do wytłumaczenia – to wątpliwe, by w przeważającej mierze męska publiczność tłocząca się, żeby zobaczyć szesnastolatkę (Cherie Currie) przebraną w bieliznę, miała jakikolwiek feministyczny podtekst."[12]
Po trzech wspólnych albumach (The Runaways, Queens of Noise i Live in Japan) Currie odeszła z zespołu z powodu spięć pomiędzy nią a menedżerem, a także gitarzystką Litą Ford, która nie mogła pogodzić się z myślą, że to Cherie jest najsłynniejszą i najpopularniejszą członkinią zespołu[potrzebny przypis].
Tuż po odejściu z grupy Currie wydała solowy debiut Beauty's Only Skin Deep (1978). Popularność wokalistki w Japonii nadal była znacząca. Trasy koncertowe z gościnnym udziałem siostry bliźniaczki Marie doprowadziły Japończyków do masowej histerii, więc Cherie stwierdziła, że "dwie blondynki są lepsze niż jedna", i rozpoczęła współpracę muzyczną z siostrą[13]. Duet wydał w 1980 album Messin' With The Boys, który okazał się komercyjną porażką – jedynie główny singel z płyty, "Since You've Been Gone", osiągnął zaledwie 95. miejsce amerykańskiej listy przebojów.
Cherie podjęła pracę aktorki, debiutując w filmie Lisice w 1980. Zagrała również w takich filmach jak Strefa mroku i The Rosebud Beach Hotel. W trakie kariery aktorskiej nadal pracowała nad solowymi projektami muzycznymi.
Dalszą karierę zaćmiło poważne uzależnienie od narkotyków i alkoholu, które zwalczyła, by poświęcić się rodzinie. Około 1989 wokalistka rozpoczęła pisanie autobiografii, Neon Angel: A Memoir of a Runaway. Pierwsze wydanie było planowane już w tamtym okresie, ale po usunięciu pewnych fragmentów książkę wydano dopiero w ostatnich latach[3]. Na podstawie tej książki w dużej części powstał film The Runaways: Prawdziwa historia (2010). Produkcją zajęła się była liderka the Runaways, Joan Jett oraz reżyserka Floria Sigismondi. Film ten pokazuje początki istnienia zespołu oraz relacje pomiędzy Currie i Jett. Odtwórczynią roli Cherie została szesnastoletnia wówczas Dakota Fanning.
Currie od tamtego czasu rozpoczęła karierę muzyczną na nowo, koncertując po całym świecie i przypominając publiczności największe hity swojego zespołu. Jej pierwszym albumem od 35 lat był wydany w 2015 Reverie.
Życie prywatne
edytujW 1991 Currie poślubiła aktora Roberta Haysa, z którym rozwiodła się sześć lat później. Ich syn, Jake, tworzy obecnie muzykę razem z matką, chociażby współtworząc i produkując jej najnowszy album Reverie pochodzący z 2015.
Publikacje
edytuj- Neon Angel: A Memoir of a Runaway, 2011, It Books, ISBN 978-0-06-196136-6
Dyskografia
edytujZ The Runaways
edytujAlbumy studyjne
edytuj- The Runaways – 1976[14]
- Queens of Noise – 1977[15]
- Flaming Schoolgirls – 1980
Albumy live
edytuj- Live in Japan – 1977[16]
Kompilacje
edytuj- The Best Of The Runaways – 1982
- 20th Century Masters: The Millennium Collection: The Best of The Runaways -2005
Solo
edytuj- Beauty's Only Skin Deep – 1978[17]
- Messin' With The Boys (z Marie Currie) – 1980[18]
- Young And Wild (kompilacja najlepszych utworów, z Marie Currie) – 1998
- The 80's Collection (kompilacja nieznanych utworów z lat 80., z Marie Currie) – 1999
- A Taste Of Cherie – 2000
- Reverie -2015
Udział gościnny
edytuj- Precious Metal zespołu Precious Metal – 1990
- Cherry Bomb zespołu The Streetwalkin' Cheetahs – 1998[19]
- Instant Karma! (We All Shine On) zespołu Tater Totz – 1989[20]
Filmografia
edytuj| Rok | Film | Rola |
|---|---|---|
| 1980 | Foxes | Annie |
| 1982 | Parasite | Dana |
| 1983 | Strefa mroku | Sara |
| 1983 | Wavelength | Iris Longacre |
| 1984 | Murder, She Wrote | Echo Cramer |
| 1984 | The Rosebud Beach Hotel | Śpiewająca Maid Cherie |
| 1990 | Matlock | Renee Thorton |
| 1991 | Matlock | Betsy Rhodes |
| 1991 | Rich Girl | Michelle |
| 2005 | Edgeplay: A film about The Runaways | Ona sama |
Przypisy
edytuj- ↑ Cherie Currie Biography. www.imdb.com. [dostęp 2016-06-09]. (ang.).
- ↑ a b Cherie Currie Biography. Allmusic. [dostęp 2016-10-31]. (ang.).
- ↑ a b c Phoebe Reilly: Sex, Rock & Rape: Cherie Currie's Untold Runaways Story. SPIN Magazine, 3 marca 2010. [dostęp 2016-10-31]. (ang.).
- ↑ Cherie Currie: Chainsaw Chick. [dostęp 2016-10-31]. (ang.).
- ↑ a b Cherie & Marie Currie Review. The Lewiston Journal, 1980. [dostęp 2016-11-01]. (ang.).
- ↑ Interview with The Runaways’ Cherie Currie. Tribute.ca, 26 marca 2010. [dostęp 2016-11-01]. (ang.).
- ↑ a b c Steve Olson: Cherie Currie Interview. Juice Magazine. [dostęp 2016-11-01]. (ang.).
- ↑ Carrie Borzillo-Vrenna: Cherry Bomb: The Ultimate Guide to Becoming a Better Flirt, a Tougher Chick. (ang.).
- ↑ Steve Waksman: This Ain't the Summer of Love: Conflict and Crossover in Heavy Metal and Punk. (ang.).
- ↑ Elizabeth May: Cherie Currie & Runaways' Sundance. 24 stycznia 2010. [dostęp 2016-11-01]. (ang.).
- ↑ Rob Hughes: Q & A – Cherie Currie. 4 września 2015. [dostęp 2016-11-01]. (ang.).
- ↑ Sunday Times Culture, 25 kwietnia 2010
- ↑ To Cherie and Marie Currie, Two Blondies Are Better Than One. people.com. [dostęp 2016-11-01]. (ang.).
- ↑ The Runaways, Allmusic: Wykonawcy
- ↑ Queens of Noise, Allmusic: Wykonawcy
- ↑ Live in Japan, Allmusic: Wykonawcy
- ↑ Beauty's Only Skin Deep, Allmusic: Wykonawcy
- ↑ Messin' With The Boys, Allmusic: Wykonawcy
- ↑ Album "Cherry Bomb" na stronie discogs.com
- ↑ "Instant Karma! We All Shine On" na discogs.com