Chen De
Chen De (承德) – tajwańska fregata rakietowa z przełomu XX i XXI wieku, jedna z sześciu zamówionych przez Tajwan jednostek typu La Fayette. Okręt został zwodowany 2 sierpnia 1996 roku w stoczni Direction des Constructions Navales w Lorient, a do służby w marynarce wojennej Republiki Chińskiej wszedł 16 stycznia 1998 roku. Jednostka nadal znajduje się w składzie floty i ma status operacyjny (stan na 2019 rok).
 „Chen De” w 2011 r. | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Projekt |
FL 3000 |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
27 grudnia 1995 |
| Wodowanie |
2 sierpnia 1996 |
 Republika Chińska
| |
| Wejście do służby |
16 stycznia 1998 |
| Los okrętu |
w służbie (2019) |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
standardowa: 3000 ton |
| Długość |
124,2 m (115 m między pionami) |
| Szerokość |
15,4 m |
| Zanurzenie |
5,5 m (maksymalne) |
| Napęd | |
| 4 silniki wysokoprężne o łącznej mocy 17,08 MW (23 228 KM) 2 śruby | |
| Prędkość |
25 węzłów |
| Zasięg |
7000 Mm przy 15 w. |
| Sensory | |
| radary Decca 20V90, Triton G, Thomson-CSF DRBV-26D sonary ATAS(v)2, Sintra Spherion B | |
| Uzbrojenie | |
| 1 działo uniwersalne kal. 76 mm 2 działka plot. kal. 40 mm (2 x I) 2 działka kal. 20 mm (2 x I) 8 pocisków rakietowych Hsiung Feng II (2 x IV) rakietowy system przeciwlotniczy Chaparral (1 x IV) zestaw obrony bezpośredniej Phalanx | |
| Wyrzutnie torpedowe |
6 x 324 mm (2 x III) |
| Wyposażenie | |
| zintegrowany system walki Thomson-CSF TACTICOS system kierowania ogniem Castor IIC system rozpoznania elektronicznego DR 3000S 2 wyrzutnie celów pozornych Dagaie | |
| Wyposażenie lotnicze | |
| 1 śmigłowiec Sikorsky S-70C | |
| Załoga |
134 |
Projekt i budowa
edytujNowatorska konstrukcja zaprojektowanych na przełomie lat 80. i 90. XX wieku francuskich fregat typu La Fayette[a], jej podatność na modernizacje oraz możliwość instalacji różnorodnego wyposażenia spowodowały, że w 1992 roku Tajwan złożył zamówienie na sześć okrętów tego typu (przyczyniła się do tego m.in. skuteczna kampania reklamowa francuskich okrętów)[2][3]. Priorytetem w konstrukcji fregat było jak największe obniżenie powierzchni odbicia radiolokacyjnego, co osiągnięto poprzez pochylenie burt, nadbudówki i masztów pod kątem plus lub minus 10°, ograniczenie liczby elementów konstrukcyjnych wystających poza linie okrętu, zastosowanie do budowy materiałów absorbujących fale elektromagnetyczne oraz ograniczenie emisji cieplnej, akustycznej i magnetycznej[1][4]. Nowością we francuskim przemyśle stoczniowym była również modułowa konstrukcja okrętów, składających się z 11 sekcji, co znacznie skróciło czas budowy jednostek[1][5]. Okręty zamówione przez Tajwan różniły się od francuskich głównie uzbrojeniem i wyposażeniem radioelektronicznym, przez co miały też większą wyporność[6].
„Chen De” zbudowany został w stoczni Direction des Constructions Navales (DCN) w Lorient[4]. Stępkę okrętu położono 27 grudnia 1995 roku, a zwodowany został 2 sierpnia 1996 roku[7][8].
Dane taktyczno–techniczne
edytujOkręt jest fregatą rakietową o długości całkowitej 124,2 metra (115 metrów między pionami), szerokości całkowitej 15,4 metra (13,8 metra na wodnicy) i maksymalnym zanurzeniu 5,5 metra[4][6]. Wyporność standardowa wynosi 3000 ton, a pełna 3800 ton[4][6]. Okręt napędzany jest przez cztery 12-cylindrowe silniki wysokoprężne SEMT-Pielstick 12 PA6 V280 STC o łącznej mocy 17,08 MW (23 228 KM), poruszające poprzez wały napędowe dwoma śrubami[8][9][b]. Maksymalna prędkość jednostki wynosi 25 węzłów[1][4]. Zasięg wynosi 7000 Mm przy prędkości 15 węzłów[1][4].
Uzbrojenie artyleryjskie jednostki składa się z umieszczonej na dziobie w wieży pojedynczej armaty uniwersalnej OTO Melara Compact kalibru 76 mm Mark 75 L/62[4][8]. Masa pocisku wynosi 6 kg, donośność 16 000 metrów, a szybkostrzelność 85 strz./min[8][9]. Artylerię przeciwlotniczą stanowią dwa pojedyncze działka przeciwlotnicze Bofors kal. 40 mm L/70[4][6]. Obronę bezpośrednią stanowi sześciolufowy zestaw Hughes Phalanx kal. 20 mm Mark 15 Mod 2 L/76[4][8]. Okręt posiada też dwa pojedyncze działka kal. 20 mm[3][8].
Na śródokręciu umieszczono dwie poczwórne wyrzutnie przeciwokrętowych pocisków rakietowych Hsiung Feng II Erato Mk 2 (okręt przenosi osiem rakiet)[4][8]. Pocisk rozwija prędkość 0,85 Ma, masa głowicy bojowej wynosi 190 kg, a maksymalny zasięg wynosi 80 km[8][9]. Na dziobie znajduje się 4-prowadnicowa wyrzutnia pocisków przeciwlotniczych MIM-72 Chaparral, z łącznym zapasem 16 pocisków[4][8]. Masa głowicy bojowej wynosi 5 kg, a maksymalny zasięg 3 km[8][9]. Okręt wyposażony jest też w umieszczone na rufie za nadbudówką dwie potrójne wyrzutnie torpedowe kal. 324 mm[4][8]. Torpedy Alliant Mark 46 Mod 5 mają głowicę bojową o masie 44 kg i zasięg 11 000 metrów przy prędkości 40 węzłów[8][9].
Wyposażenie radioelektroniczne obejmuje dwa radary nawigacyjne Decca 20V90, radar dozoru nawodnego Triton G, radar dozoru ogólnego Thomson-CSF DRBV-26D, system kierowania ogniem Castor IIC, sonar kadłubowy Sintra Spherion B oraz sonar holowany ATAS(v)2, zintegrowany system walki Thomson-CSF TACTICOS, system rozpoznania elektronicznego DR 3000S oraz elektrooptyczną głowicę obserwacyjno-celowniczą Najir Mark 2[4][6]. Na okręcie zamontowano też dwie wyrzutnie celów pozornych Dagaie[4][6].
Wyposażenie lotnicze stanowi śmigłowiec Sikorsky S-70C, stacjonujący w umieszczonych na rufie hangarze i lądowisku, który ma zdolność startu i lądowania do stanu morza 6[4][8].
Załoga okrętu składa się z 15 oficerów i 119 podoficerów i marynarzy (z możliwością zabrania dodatkowych 25 osób)[6][8][c].
Służba
edytujPo zbudowaniu, w styczniu 1998 roku fregata odbyła rejs na Tajwan[8][9]. „Chen De” został przyjęty do służby w marynarce wojennej Republiki Chińskiej 16 stycznia 1998 roku[7][8][d]. Okręt otrzymał numer taktyczny 1208, a jego nazwa pochodzi od miasta Chengde położonego w kontynentalnych Chinach[4][8]. Zgodnie z warunkami umowy okręt został dostarczony bez uzbrojenia i większości wyposażenia, którego instalacja odbyła się w Kaohsiung[8][9]. Integracja systemów okrętowych sprawiła poważne problemy, które rozwiązano dopiero pod koniec XX wieku, a do tego czasu fregata nie osiągnęła pełnej gotowości bojowej[3].
Na początku XXI wieku okręt (wraz z siostrzanymi fregatami „Kang Ding”, „Si Ning”, „Kun Ming”, „Di Hua” i „Wu Chang”) wchodził w skład 124. dywizjonu, stacjonując w Zuoying[8][9]. Jednostka nadal znajduje się w składzie floty i ma status operacyjny (stan na 2019 rok)[4].
Uwagi
edytuj- ↑ Projekt nosił oznaczenie FL 3000, czyli Frégate légère de 3,000 tonnes[1].
- ↑ Gogin 2019 ↓ podaje, że moc siłowni okrętu wynosi 21 000 KM.
- ↑ Gogin 2019 ↓ podaje, że załoga okrętu liczy 164 osoby.
- ↑ Gogin 2019 ↓ podaje, że okręt został przyjęty do służby 19 marca 1998 roku.
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e Pacholski 2015 ↓, s. 11.
- ↑ Dura 1997 ↓, s. 18.
- ↑ a b c Pacholski 2015 ↓, s. 14.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q Gogin 2019 ↓.
- ↑ Dura 1997 ↓, s. 13.
- ↑ a b c d e f g Pacholski 2015 ↓, s. 12.
- ↑ a b Pacholski 2015 ↓, s. 18.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s Saunders 2004 ↓, s. 722.
- ↑ a b c d e f g h Saunders 2009 ↓, s. 789.
Bibliografia
edytuj- Maksymilian Dura. Niewidzialne okręty. Francuskie fregaty typu La Fayette. „Morza, Statki i Okręty”. Nr 4/1997 (7), 1997. Magnum-X. ISSN 1426-529X.
- Ivan Gogin: Chen De frigates (1996-1998). Navypedia. [dostęp 2020-01-13]. (ang.).
- Łukasz Pacholski. Fregaty typu La Fayette. „Morze, Statki i Okręty”. Nr 3-4/2015 (155), 2015. Magnum-X. ISSN 1426-529X.
- Stephen Saunders (red.): Jane’s Fighting Ships 2004-2005. London: Jane’s Information Group Ltd, 2004. ISBN 0-7106-2623-1. (ang.).
- Stephen Saunders (red.): Jane’s Fighting Ships 2009-2010. London: Jane’s Information Group Ltd, 2009. ISBN 0-7106-2888-9. (ang.).