Charles de Freycinet

Charles de Freycinet (ur. 14 listopada 1828 w Foix, zm. 14 maja 1923 w Paryżu) – polityk francuski, czterokrotny premier Francji.

Charles de Freycinet

Na portrecie pędzla Gabriela Ferriera z 1894
Data i miejsce urodzenia	14 listopada 1828 Foix
Data i miejsce śmierci	14 maja 1923 Paryż
minister obrony Francji
Okres	od 1 listopada 1898 do 6 maja 1899
Poprzednik	Jules Chanoine
Następca	Camille Krantz
minister obrony Francji
Okres	od 3 kwietnia 1888 do 10 stycznia 1893
Poprzednik	François Logerot
Następca	Julien Loizillon
premier Francji
Okres	od 17 marca 1890 do 27 lutego 1892
Poprzednik	Pierre Tirard
Następca	Émile François Loubet
premier Francji
Okres	od 7 stycznia 1886 do 3 grudnia 1886
Poprzednik	Henri Brisson
Następca	René Goblet
minister spraw zagranicznych Francji
Okres	od 6 kwietnia 1885 do 11 grudnia 1886
Poprzednik	Jules Ferry
Następca	Émile Flourens
premier Francji
Okres	od 30 stycznia 1882 do 7 sierpnia 1882
Poprzednik	Léon Gambetta
Następca	Charles Duclerc
minister spraw zagranicznych Francji
Okres	od 30 stycznia 1882 do 7 sierpnia 1882
Poprzednik	Léon Gambetta
Następca	Charles Duclerc
premier Francji
Okres	od 28 grudnia 1879 do 23 września 1880
Poprzednik	William Waddington
Następca	Jules Ferry
minister spraw zagranicznych Francji
Okres	od 28 grudnia 1879 do 23 września 1880
Poprzednik	William Waddington
Następca	Jules Barthélemy-Saint-Hilaire
Odznaczenia

Z zawodu inżynier górniczy, ujawnił talent organizacyjny jako zarządca kompanii kolejowej Compagnie de chemins de fer du Midi od 1858 roku. Polityką zajął się dopiero w roku 1870, podczas wojny francusko-pruskiej, kiedy pomagał Gambetcie przy reorganizacji armii. Rozwinął godną podziwu działalność, organizował nowe korpusy wojsk, zaopatrywał je w broń i amunicję, tworzył plany walk. Naraził się przy tym na niechęć wielu oficerów, którzy nawet występowali z armii.

Od 1876 roku był senatorem z ramienia republikańskiej lewicy. Mandat senatora utrzymał do 1920. W grudniu 1877. objął pierwsze stanowisko w rządzie, zostając ministrem robót publicznych. Potwierdził tam swoje talenty organizatorskie, znacznie rozwijając i modernizując sieć kolei i kanałów we Francji (wprowadził tzw. Gabaryt Freycineta). W grudniu 1879 został po raz pierwszy premierem i ministrem spraw zagranicznych, wskutek utraty poparcia Gambetty zrezygnował we wrześniu 1880. W styczniu 1882 ponownie został premierem i ministrem spraw zagranicznych, był nim do sierpnia 1882, kiedy jego rząd utracił zaufanie parlamentu z powodu dopuszczenia do utraty wpływów francuskich w Egipcie. W kwietniu 1885 powrócił jako minister spraw zagranicznych w rządzie Henri Brissona, którego następnie ponadto zastąpił na stanowisku premiera w styczniu 1886. Rząd jego upadł w grudniu 1886. Freycinet startował następnie bez powodzenia w wyborach na prezydenta Republiki przeciw Carnotowi.

W kwietniu 1888 Freycinet został ministrem wojny w gabinecie Charles Floqueta, będąc pierwszym cywilem na tym stanowisku od 1848. Utrzymał je następnie przez 5 lat, podczas kilku kolejnych rządów. Francja zawdzięcza mu w tym okresie reorganizację i modernizację armii. W okresie od marca 1890 do lutego 1892 był ponadto po raz czwarty premierem, który okres został zdominowany we Francji przez gorące debaty na temat roli Kościoła, co doprowadziło do upadku rządu. W styczniu 1893 zrezygnował z teki ministra wojny, na tle skandalu korupcyjnego dotyczącego budowy Kanału Panamskiego. Ponownie był ministrem wojny jeszcze na krótki czas między listopadem 1898 a majem 1899.

W latach 1915–1916 był ministrem bez teki. Napisał między innymi: La guerre en province pendant le siege de Paris (1872) i Souvenirs (3 t., 1911–1913). W 1882 został członkiem Akademii Nauk, a w 1890 Akademii Francuskiej (fotel 1).

Napisał: Essais sur la philosophie des sciences (1895), Souvenirs (1911—1913, 2 tomy).

Oficer Legii Honorowej.

Linki zewnętrzne

• Portret i biografia po angielsku