Wikipedia

Charles Belfoure

Charles Belfoure (ur. 19 lutego 1954 w Baltimore) – amerykański pisarz, architekt i historyk specjalizujący się w konserwacji zabytków, autor publikacji na temat historii architektury oraz powieści, w tym bestselleru Paryski architekt.

Charles Belfoure
Data i miejsce urodzenia

19 lutego 1954
Baltimore[1]

Narodowość

amerykańska

Język

angielski

Alma Mater

Pratt Institute
Columbia University

Strona internetowa

Życiorys

edytuj

Urodził się jako syn polskiej imigrantki Krystyny Vetulani[2]; oraz Charlesa Williama Belfoure’a, służącego jako Yeoman(inne języki) w marynarce wojennej Stanów Zjednoczonych podczas trzech wojen[a][3]. Dorastał w Woodlawn, na przedmieściach Baltimore, i tam uczęszczał do Woodlawn High School(inne języki). W 1983 roku ukończył studia w Pratt Institute, uzyskując bakalaureat z architektury. Następnie w 1993 roku ukończył studia magisterskie na Columbia University w zakresie rozwoju nieruchomości[1].

Wyspecjalizował się w ochronie i konserwacji zabytków[4]. Był wykładowcą w Pratt Institute i w Goucher College w Baltimore. Publikował w The New York Times oraz The Baltimore Sun. Opublikował kilka monografii historycznych, z których jedna otrzymała grant krajowy Graham Foundation w Chicago na badania architektoniczne[5].

Debiutancka powieść Charlesa Belfoure’a, Paryski architekt, została wydana w Stanach Zjednoczonych 8 października 2013 przez Sourcebooks(inne języki). Jej główny bohater to architekt Lucien Bernard, który dla uzyskania korzyści majątkowych podejmuje się projektowania czasowych schronień dla Żydów w okupowanym przez nazistów Paryżu[6]. Pozycja spotkała się z przychylnym odbiorem czytelników i krytyki. Malcolm Gladwell na łamach The Guardian wybrał Paryskiego architekta swoją ulubioną książką 2013 roku, uzasadniając, iż jest to „piękne i eleganckie przedstawienie nieoczekiwanego i mimowolnego przeistoczenia zwykłego człowieka w heroiczną osobę w czasie drugiej wojny światowej”[7]. Powieść znalazła się wśród finalistów International Dublin Literary Award(inne języki) za 2015[8]. W lipcu 2015 została sklasyfikowana na liście bestsellerów The New York Times w kategorii e-booków[9]. Została przełożona na co najmniej dziesięć języków. Polski przekład ukazał się nakładem Wydawnictwa Znak 14 marca 2016.

Druga powieść Charlesa Belfoure’a, House of Thieves, została wydana w USA 15 września 2015. Akcja powieści, która została osadzona w Nowym Jorku w 1886 roku, skupia się na architekcie, który aby spłacić długi syna wstępuje do gangu i planuje napady rabunkowe na zaprojektowane przez siebie uprzednio budynki. W tekście na łamach Publishers Weekly recenzent stwierdził, że „Belfoure splata wszystkie wątki powieści razem, co skutkuje najbardziej niezapomnianą i sugestywną z możliwych lekturą”[10]. Jocelyn McClurg z USA Today przyznała książce trzy na cztery gwiazdki, pisząc, że „trawestując Dickensa, Belfoure projektuje hulaszczą historię, choć nadużywa nieprawdopodobieństwa. Bez względu na to – jest to przyczynek do świetnej zabawy”[11].

Kolejna powieść Belfoure'a, The Fallen Architect, została wydana 9 października 2018[12]. Akcja, osadzona w epoce edwardiańskiej, w 1905 roku, skupia się na architekcie związanym ze światem brytyjskiego musicalu[13]. Recenzent Publishers Weekly nazwał powieść „wyjątkowym kryminałem” i stwierdził, że „Belfoure oferuje czytelnikowi przebłyski wczesnych filmów, różnorakość salonowych żartów, które nadal są zabawne, oraz opis Edwarda VII spożywającego dziesięciodaniowy posiłek. To wspaniale nakreślone tło w połączeniu z wglądem w społeczeństwo brytyjskie czyni tę powieść wybitną”[14]. Z kolei na łamach Kirkus Reviews recenzent zauważył, że w ciągu fabuły pojawia się kilka „wad strukturalnych”, a jeden ze zwrotów akcji „jest ślepym zaułkiem, z którego Belfoure – sam z zawodu architekt – nie potrafi zaprojektować przekonującego wyjścia. Wystrój i atmosfera sal muzycznych pomagają odwrócić uwagę od uszczerbków w intrydze”[15]. The Fallen Architect została ogłoszona finalistką Nero Award(inne języki) w 2019 roku[16].

W 2018 roku Charles Belfoure ogłosił, że pracuje nad swoją czwartą powieścią. Akcja The Fabergé Secret, wydanej przez Severn House of London 5 stycznia 2021 w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych, rozgrywa się w carskiej Rosji pod rządami cara Mikołaja II. Protagonistą jest książę, którego życie zmienia się po doświadczeniu pogromu w Kiszyniowie w Niedzielę Wielkanocną 1903[17][18][19]. Hiszpańskie tłumaczenie powieści ukazało się w Meksyku i Chile[20][21].

Konstruując fabułę powieści, Belfoure wykorzystuje swoje doświadczenie architektoniczne. Nigdy nie pobierał kursów creative writing. Przyznał, że „miał opory przed pisaniem prozy”; odkrył jednak, że John Grisham, który sam nie miał wykształcenia pisarskiego, używał na potrzeby pisania powieści swojego doświadczenia prawniczego. Belfoure postanowił wykorzystać w podobny sposób własną wiedzę w dziedzinie architektury[22]. Wśród dzieł, które go inspirowały, Belfoure wymienił The Power Broker Roberta Mosesa, Władcę much Williama Goldinga oraz utwory Thomasa Hardy’ego[22][23][24].

Mieszka i pracuje w Westminster w stanie Maryland. Jego syn Christopher Belfoure ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Wirginii Zachodniej w 2010 roku i zmarł w wyniku śmiertelnego wypadku na quadzie w 2011. Dla uczczenia jego pamięci zostało ustanowione stypendium Christopher Belfoure Chinese Studies Travel Abroad Fund[25][26][27]. Charles Belfoure ma także córkę Julie.

Twórczość

edytuj

Powieści

edytuj
  • Paryski architekt (The Paris Architect, 2013)
  • House of Thieves (2015)
  • The Fallen Architect (2018)
  • The Fabergé Secret (2021)
  • Monsters with Human Faces (2022)

Monografie

edytuj
  • The Baltimore Rowhouse (1997, wraz z Mary Ellen Hayward)
  • Monuments to Money: The Architecture of American Banks (2005)
  • Edmund G. Lind: Anglo-American Architect of Baltimore and the South (2009)
  • Rebuilding Baltimore. The Azola Legacy – 50 Years (wraz z Martinem P. Azola, 2018)

Nagrody

edytuj

Uwagi

edytuj
  1. ↑ Podczas II wojny światowej oraz wojen w Korei i Wietnamie[3].

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b The Paris Architect – 101 Amazing Facts You Didn’t Know. Gee Whiz Books. [dostęp 2015-08-02]. (ang.).
  2. ↑ Eve K. Belfoure, 79, survivor of Nazi labor camp, teacher. The Baltimore Sun, 29 marca 2004. [dostęp 2015-08-02]. (ang.).
  3. ↑ a b Charles W Belfoure. findagrave.com. [dostęp 2020-04-07]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  4. ↑ Nate Brown. Two Lives. „Publishers Weekly”, s. 34–35, 27 lipca 2015. (ang.). 
  5. ↑ Charles Belfoure. Goodreads. [dostęp 2015-08-02]. (ang.).
  6. ↑ Jocelyn McClurg: New voices: Charles Belfoure and 'The Paris Architect'. „USA Today”, 30 października 2013. [dostęp 2015-08-02]. (ang.).
  7. ↑ Writers and critics on the best books of 2013. „The Guardian”, 23 listopada 2013. [dostęp 2015-08-02]. (ang.).
  8. ↑ a b Longlist of the 2015 International IMPAC DUBLIN Literary Award. IMPAC DUBLIN Literary Award. [dostęp 2016-02-02]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  9. ↑ E-book Fiction Best Sellers. „The New York Times”. [dostęp 2015-08-02]. (ang.).
  10. ↑ House of Thieves Review. „Publishers Weekly”. [dostęp 2015-08-02]. (ang.).
  11. ↑ Jocelyn McClurg: Fiction roundup: New 'Shopaholic,' Jojo Moyes. USA Today, 22 listopada 2015. [dostęp 2015-11-22].
  12. ↑ The Fallen Architect. Amazon. [dostęp 2018-04-28].
  13. ↑ Charles Belfoure Interview – Authors Revealed. YouTube, 5 czerwca 2015. [dostęp 2015-08-02]. (ang.).
  14. ↑ The Fallen Architect . Publishers Weekly. [dostęp 2018-10-28].
  15. ↑ The Fallen Architect Review. Kirkus Reviews, 17 lipca 2018. [dostęp 2019-02-09].
  16. ↑ a b The Fallen Architect is a 2019 Nero Award Finalist. Sourcebooks, 13 czerwca 2019. [dostęp 2019-07-28].
  17. ↑ The Fabergé Secret. GoodReads.com. [dostęp 2020-04-07].
  18. ↑ The Fabergé Secret Review. „Kirkus Reviews”, 15 października 2020. [dostęp 2021-03-29]. 
  19. ↑ The Fabergé Secret. W: London 2020 Rights Guide. Adult Titles. Writers House, s. 6. [dostęp 2020-04-07].
  20. ↑ El secreto de los huevos Fabergé. planetadelibros.com. [dostęp 2021-06-26]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  21. ↑ Claudia Pino: Conoce el libro que te transportará a los años del fin del Imperio ruso. cuartoliterario.cl. [dostęp 2022-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  22. ↑ a b Author Spotlight: Charles Belfoure. New York City Writers Network, 4 lutego 2015. [dostęp 2015-08-02]. (ang.).
  23. ↑ Riffle Backstory: Q&A with Charles Belfoure, Author of The Paris Architect. Riffle. [dostęp 2015-08-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-26)]. (ang.).
  24. ↑ Charles Belfoure Author Page. Foyles. [dostęp 2015-09-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-26)].
  25. ↑ Christopher Belfoure. West Virginia University. [dostęp 2015-12-21].
  26. ↑ Memorial scholarship created in honor of alumnus Christopher Belfoure. West Virginia University, 20 września 2011. [dostęp 2015-12-21].
  27. ↑ Christopher R. Belfoure – Obituary. The Hartford Courant, 8 lipca 2011. [dostęp 2015-12-21].
  28. ↑ Hopkins Johns: Thank you for celebrating with us at our 2019 Preservation Awards!. 21 czerwca 2019. [dostęp 2019-07-15].

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Charles_Belfoure&oldid=72491151”