Charcik włoski
Charcik włoski – rasa psa zaliczana do grupy chartów, powstała w starożytności, użytkowana jako pies myśliwski, wyścigowy i pies do towarzystwa. Nie podlega próbom pracy.
| |
| Inne nazwy | |
|---|---|
| Kraj patronacki | |
| Kraj pochodzenia | |
| Wymiary | |
| Wysokość | |
| Masa | |
| Klasyfikacja | |
| FCI |
Grupa X, Sekcja 3 |
| AKC |
Toy |
| ANKC |
Grupa 1 (Toys) |
| CKC |
Grupa 5 – Toys |
| KC(UK) |
Toy |
| NZKC |
Toy |
| UKC |
Companion Dog |
| Wzorce rasy | |
Rys historyczny
edytujPsy o budowie charcika włoskiego znane były już w epoce brązu[4]. Rasa pochodzi z północnej Afryki, gdzie była hodowana już w starożytności[5]. W V wieku p.n.e. trafiła do Włoch[1]. W XVIII wieku hodowle tej rasy przeżywały swój progres we Włoszech, Niemczech, Anglii i Francji[6].
Klasyfikacja
edytujW klasyfikacji FCI rasa ta została zaliczona do grupy X – charty, sekcja chartów krótkowłosych[7]. Zgodnie z klasyfikacją amerykańską, należy do grupy psów ozdobnych i do towarzystwa[8].
Wygląd
edytujBudowa
edytuj- głowa: smukła
- oczy: duże
- uszy: cienkie, smukłe, klapnięte
- tułów: smukły, sylwetka kwadratowa
- ogon: cienki, długi
Szata i umaszczenie
edytujSierść krótka, delikatna; umaszczenie jednolite, czarne, szare, błękitne lub płowe („izabelowate”); białe znaczenia dopuszczalne jedynie na piersi i na palcach.
Zachowanie i charakter
edytujInteligentne, łagodne, wesołe i aktywne. Żyją w zgodzie z innymi domownikami, do których są bardzo przywiązane. Potrzebują kontaktu z człowiekiem, dobrze dogadują się z innymi psami oraz kotami[9]. Nadają się do hodowania w stadzie.
Użytkowość
edytujJest wykorzystywany jako pies do towarzystwa[5], a także jako pies myśliwski i wyścigowy[4]. Poluje kierując się wzrokiem.
Zdrowie i pielęgnacja
edytujNie wymaga większych zabiegów; uwagę należy zwrócić na higienę uzębienia (stosunkowo często występuje kamień nazębny). Ułożenie pod warunkiem konsekwencji nie jest trudne. Rasa aktywna, wymaga ruchu.
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e Charcik włoski. Związek Kynologiczny w Polsce. [dostęp 2016-02-17]. (pol.).
- ↑ Piccolo Levriero Italiano (Italian Sighthound). Federation Cynologique Internationale (AISBL). [dostęp 2016-03-07]. (ang.).
- ↑ Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca, 2012, s. 364. ISBN 978-83-7705-179-5.
- ↑ a b Multimedialna Encyklopedia Powszechna Edycja WIEM 2006. Young Digital Planet, 2006.
- ↑ a b Bruce Fogle: Psy : wielka encyklopedia. Warszawa: Muza, 1996, s. 93. ISBN 978-83-7079-672-3.
- ↑ Diana Najmanová, Zděnek Humpál: Psy rasowe. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1987. ISBN 978-83-09-00723-4.
- ↑ Systematyka ras FCI z uwzględnieniem polskiego nazewnictwa ras. Związek Kynologiczny w Polsce. [dostęp 2016-02-17]. (pol.).
- ↑ Amy Marder, Debra Horwitz, Krystyna Chmiel: Nasz pies : poradnik dla właścicieli psów. Warszawa: Książka i Wiedza, 1999, s. 187. ISBN 978-83-05-13030-1.
- ↑ Charcik włoski - Rasy psów - Psy.pl [online], Wszystko, co warto wiedzieć o psach [dostęp 2019-04-19] (pol.).
Bibliografia
edytuj- Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
- Eva-Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 1998, s. 81. ISBN 978-83-7073-122-9.
- Amy Marder, Debra Horwitz, Krystyna Chmiel: Nasz pies : poradnik dla właścicieli psów. Warszawa: Książka i Wiedza, 1999. ISBN 978-83-05-13030-1.