Chalkozyn
Chalkozyn (gr. khalkos, chalkos - "miedź") – minerał z grupy siarczków.
Właściwości chemiczne i fizyczne | |
Inne nazwy |
błyszcz miedzi |
---|---|
Skład chemiczny |
Cu2S (siarczek miedzi(I)) |
Twardość w skali Mohsa |
2,5–3 |
Przełam |
muszlowy, kruchy |
Łupliwość |
bardzo niewyraźna |
Pokrój kryształu |
tabliczki, słupki |
Układ krystalograficzny | |
Gęstość |
5,5–5,8 g/cm³ |
Właściwości optyczne | |
Barwa |
ciemny ołowianoszary, zazwyczaj z matowym nalotem, często niebieski, azurytowy lub zielony, malachitowy |
Rysa |
ciemnoszara |
Połysk |
metaliczny |
Charakterystyka
edytujWłaściwości
edytujZwykle wykształca zbliźniaczenia. Na ścianach kryształów często występuje charakterystyczne prążkowanie. Występuje w postaci skupień zbitych, ziarnistych lub naskorupień czy żył. Minerał kruchy, nieprzezroczysty. Należy do minerałów rzadkich, rozpowszechnionych tylko w niektórych rejonach Ziemi.
Występowanie
edytujPowstaje w wyniku procesów hydrotermalnych, w niskich temperaturach. Występuje w żyłach i gniazdach kruszcowych, w łupkach ilastych i marglistych. Częsty w strefach cementacji miedzionośnych wystąpień siarczkowych. Występuje w towarzystwie digenitu, kowelinu, bornitu, kuprytu, chalkopirytu, stromeyerytu.
Miejsca występowania:
- Na świecie: USA – Butte, Montana, Arizona, Bisbee, Utah, Wielkiej Brytanii, Meksyku, Rosji, Kazachstanie, Namibii – Tsumeb, Niemczech – Mansfeld.
- W Polsce: Dolny Śląsk – Lubin, Polkowice, Sieroszowice, Rudna, w rejonie Nowego Kościoła, na Przedgórzu Kaczawskim, w Górach Złotych, Rudawach Janowickich.
Zastosowanie
edytuj- Ważne źródło otrzymywania miedzi (zawartość wagowa do 80% Cu).
- Minerał interesujący dla kolekcjonerów.
- Bywa okazjonalnie wykorzystywany w jubilerstwie, do wytwarzania żałobnej biżuterii.
Przypisy
edytujBibliografia
edytuj- Autor: Olaf Medenbach, Cornelia Sussieck-Fornefeld: Leksykon przyrodniczy. Minerały. Warszawa: Świat Książki, 1995, s. 42. ISBN 83-7129-194-9.