Chalkozyn

minerał z grupy siarczków

Chalkozyn (gr. khalkos, chalkos - "miedź") – minerał z grupy siarczków.

Chalkozyn
Ilustracja
Właściwości chemiczne i fizyczne
Inne nazwy

błyszcz miedzi

Skład chemiczny

Cu2S (siarczek miedzi(I))

Twardość w skali Mohsa

2,5–3

Przełam

muszlowy, kruchy

Łupliwość

bardzo niewyraźna

Pokrój kryształu

tabliczki, słupki

Układ krystalograficzny

jednoskośny[1][2]

Gęstość

5,5–5,8 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

ciemny ołowianoszary, zazwyczaj z matowym nalotem, często niebieski, azurytowy lub zielony, malachitowy

Rysa

ciemnoszara

Połysk

metaliczny

Charakterystyka

edytuj

Właściwości

edytuj

Zwykle wykształca zbliźniaczenia. Na ścianach kryształów często występuje charakterystyczne prążkowanie. Występuje w postaci skupień zbitych, ziarnistych lub naskorupień czy żył. Minerał kruchy, nieprzezroczysty. Należy do minerałów rzadkich, rozpowszechnionych tylko w niektórych rejonach Ziemi.

Występowanie

edytuj

Powstaje w wyniku procesów hydrotermalnych, w niskich temperaturach. Występuje w żyłach i gniazdach kruszcowych, w łupkach ilastych i marglistych. Częsty w strefach cementacji miedzionośnych wystąpień siarczkowych. Występuje w towarzystwie digenitu, kowelinu, bornitu, kuprytu, chalkopirytu, stromeyerytu.

Miejsca występowania:

Zastosowanie

edytuj
  • Ważne źródło otrzymywania miedzi (zawartość wagowa do 80% Cu).
  • Minerał interesujący dla kolekcjonerów.
  • Bywa okazjonalnie wykorzystywany w jubilerstwie, do wytwarzania żałobnej biżuterii.

Przypisy

edytuj
  1. chalkozyn [online], Mindat.org [dostęp 2019-06-11] (ang.).
  2. chalkozyn [online], Webmineral.com [dostęp 2019-06-11] (ang.).

Bibliografia

edytuj
  • Autor: Olaf Medenbach, Cornelia Sussieck-Fornefeld: Leksykon przyrodniczy. Minerały. Warszawa: Świat Książki, 1995, s. 42. ISBN 83-7129-194-9.