Cerkiew Narodzenia św. Jana Chrzciciela w Mikaszewiczach

Cerkiew Narodzenia św. Jana Chrzciciela
Царква Раства Іаана Прадцечы ў Мікашэвічах
	cerkiew parafialna
Państwo	Białoruś
Obwód	witebski
Miejscowość	Mikaszewicze
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny; (Egzarchat Białoruski)
Eparchia	Eparchia pińska i łuniniecka
Wezwanie	Narodzenia św. Jana Chrzciciela
Wspomnienie liturgiczne	24 czerwca/ 7 lipca
Historia
Data rozpoczęcia budowy	1935
Data zakończenia budowy	1936
Data poświęcenia	18 lipca 1937
Data zamknięcia	lata 60. XX w.
Aktualne przeznaczenie	czynna świątynia prawosławna
Data odbudowy	lata 90. XX w.
Poprzednie wyznanie	rzymsko-katolickie
Dane świątyni
Styl	neogotyk (do przebudowy), eklektyzm
Architekt	Przybysławski
Świątynia; • materiał bud.	; • biała cegła
	Położenie na mapie obwodu brzeskiego Mikaszewicze, cerkiew Narodzenia św. Jana Chrzciciela
	Położenie na mapie Białorusi Mikaszewicze, cerkiew Narodzenia św. Jana Chrzciciela
	52°13′22,13″N 27°27′52,37″E/52,222814 27,464547
	Multimedia w Wikimedia Commons

Cerkiew Narodzenia św. Jana Chrzciciela w Mikaszewiczach – prawosławna cerkiew parafialna w Mikaszewiczach. Należy do dekanatu łuninieckiego eparchii pińskiej i łuninieckiej Egzarchatu Białoruskiego Patriarchatu Moskiewskiego. Zabytek architektury eklektycznej.

Historia

Inicjatorem budowy świątyni był Zygmunt Baranowicz, sekretarz spółek "Agahell" i "Olza". Projekt kościoła w stylu neogotyckim z elementami neoromańskimi sporządził architekt Przybysławski. Został on zatwierdzony przez poleski urząd wojewódzki po uzupełnieniach dokonanych przez inż. Piotra Czerniewskiego z Mikaszewicz i architekta wojewódzkiego inż. Papieskiego. W 1935 roku wykonano fundamenty świątyni, a 11 października 1936 r. została ona poświęcona przez dziekana łuninieckiego pod wezwaniem Matki Bożej Królowej Korony Polskiej. Kościół został zbudowany z białej cegły sprowadzonej z Wołkowyska oraz z Bud k. Lenina. Ołtarz główny sfinansował inż. Samuel Gomberg, dyrektor spółki "Agahell". 18 lipca 1937 r. konsekracji kościoła dokonał biskup Kazimierz Bukraba. Zygmunt Baranowski za ofiarną pracę przy budowie kościoła został odznaczony krzyżem Pro Ecclesia et Pontifice. Od 10 października 1939 r. do 6 lipca 1944 r. administratorem parafii był ks. Urban Filipiak. 20 listopada 1942 r. poświęcił ołtarz Najświętszego Serca Jezusowego, a w dniu 6 czerwca 1943 r. ołtarz św. Andrzeja Boboli^[1].

W latach 60. XX w. władze sowieckie zamknęły kościół. W latach 90. XX w. obiekt przekazano Egzarchatowi Białoruskiemu Patriarchatu Moskiewskiego. Następnie, w wyniku przebudowy, nad budynkiem umieszczono szereg cebulastych kopuł, a także wieżę zwieńczoną wysokim hełmem z cebulastą kopułą.

Architektura

Budynek stanowi prostokątną bryłę pod dachem dwuspadowym z przedłużeniami dolnych skrzydeł transeptu i apsydą przykrytą czterospadowym dachem. Równą fasadę frontową zamyka trójkątny fronton podzielony dwoma poziomami blend arkadowych, oś symetrii wyznacza łukowy portal perspektywiczny. Elewacje boczne przeprute są łukowymi otworami okiennymi.

Kośiół Matki Bożej Królowej Korony Polskiej w 1936 r.

Przypisy

↑ Waldemar W. Żurek SDB, Parafia Rzymskokatolicka w Mikaszewiczach w diecezji pińskiej w świetle inwentarza kościoła z 1938 roku

Bibliografia

Праваслаўныя храмы Беларусі / А.М. Кулагін, З.Э. Герасімовіч, У.П. Свентахоўскі. - Мн., БелЭн, 2007. –стар. 263.

Linki zewnętrzne

[1] Waldemar W. Żurek SDB, Parafia Rzymskokatolicka w Mikaszewiczach w diecezji pińskiej w świetle inwentarza kościoła z 1938 roku

[1]