Cerkiew św. Proroka Eliasza w Lubczu

Cerkiew św. Proroka Eliasza
Свята-Ільінская царква
	cerkiew parafialna
	; Widok ogólny (ok. 1918)
Państwo	Białoruś
Obwód	grodzieński
Miejscowość	Lubcz
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny; (Egzarchat Białoruski)
Eparchia	nowogródzka
Wezwanie	św. Eliasza
Wspomnienie liturgiczne	20 lipca/2 sierpnia
Historia
Data rozpoczęcia budowy	1910
Data zakończenia budowy	1914
Aktualne przeznaczenie	czynna świątynia prawosławna
Dane świątyni
Styl	bizantyjsko-rosyjski
Świątynia; • materiał bud.; • liczba wiernych	; • cegła; 200 osób
Wieża kościelna; • liczba wież; • wysokość wież	; 1; ok. 20 m
Kopuła; • liczba kopuł	; 6
Liczba ikonostasów	1
Ołtarz; • liczba ołtarzy	; 1
Liczba naw	3
Dzwonnica; • typ dzwonnicy	; wbudowana
	Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego Cerkiew św. Eliasza w Lubczu
	Położenie na mapie Białorusi Cerkiew św. Eliasza w Lubczu
	53°45′11,8″N 26°03′36,9″E/53,753278 26,060250
	Multimedia w Wikimedia Commons

Architektura

Cerkiew została zbudowana z cegły na planie krzyża, w stylu bizantyjsko-rosyjskim, orientowana.
Fasada cerkwi mieści w sobie dzwonnicę-wieżę i wejście główne z gankiem. Ganek z wypchniętym szczytem, nad wejściem charakterystyczne dla cerkwi rzeźbienie, ponad rzeźbieniem ikona – prawdopodobnie patrona świątyni. Dzwonnica-wieża ma kształt ostrosłupa na planie ośmiokąta z zielonym dachem, zwieńczonym zielono-pomarańczową kopułką ze złotym krzyżem. Dzwonnicę-wieżę łączy z nawą szersze od dzwonnicy, lecz węższe od nawy głównej przejście, z wąskimi oknami z każdej strony i dwuspadowym dachem. Budynek nawy głównej na planie kwadratu, dwie boczne nawy z bocznymi wejściami. Dach nawy głównej czterospadowy od strony kopuły głównej, na środku dachu, mieści się 5 kopuł o kolorze ciemnozielono-białym zwieńczonych złotymi krzyżami. Cerkiew posiada jedną półkulistą apsydę. Dach wykonany z blachy.

W środku mieści się 3-rzędowy ikonostas, kilka kiotów, ikon i inne wyposażenia typowe dla świątyń prawosławnych.