Cerkiew św. Paraskewy w Nowicy

Cerkiew św. Paraskewy w Nowicygreckokatolicka cerkiew w Nowicy. Znajduje się na szlaku architektury drewnianej województwa małopolskiego.

Cerkiew św. Paraskewy w Nowicy
Zabytek: nr rej. A-617 z dnia 23.03.1990
cerkiew parafialna
Ilustracja
Widok od strony południowej
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Nowica

Wyznanie

katolickie

Kościół

greckokatolicki

Parafia

św. Paraskewi w Nowicy

Wezwanie

św. Paraskewa

Położenie na mapie gminy Uście Gorlickie
Mapa konturowa gminy Uście Gorlickie, u góry znajduje się punkt z opisem „Nowica, cerkiew”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Nowica, cerkiew”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Nowica, cerkiew”
Położenie na mapie powiatu gorlickiego
Mapa konturowa powiatu gorlickiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Nowica, cerkiew”
Ziemia49°33′12,7″N 21°10′50,8″E/49,553528 21,180778

Historia

edytuj

Cerkiew została wzniesiona w latach 1842-1843. Po 1927 w jej wnętrzu wykonana została polichromia. Po Akcji „Wisła” była użytkowana jako kościół rzymskokatolicki, nabożeństwa w obrządku bizantyjsko-ukraińskim były spontanicznie odprawiane po 1956, gdy część wysiedlonych Łemków wróciła do Nowicy. W latach 80. XX wieku obiekt na stałe wrócił do rąk grekokatolików.

Syn proboszcza cerkwi w Nowicy Bohdan Ihor Antonycz był poetą.

Architektura

edytuj

Cerkiew w Nowicy reprezentuje schyłkowy typ łemkowski. Jest budynkiem trójdzielnym. Ponad przedsionkiem wznosi się masywna wieża o konstrukcji słupowo-ramowej, zwężająca się ku górze. Całość wieńczy hełm z pseudolatarnią. Podobnie, mniejsze konstrukcje znajdują się ponad nawą i znacznie węższym i niższym od niej prezbiterium. Dachy nad nimi są typu kalenicowego. W odróżnieniu od większości cerkwi łemkowskich, świątynia w Nowicy nie jest orientowana – prezbiterium skierowane jest w stronę południową. We wnętrzu budowli ikonostas z XVIII w. oraz pochodzące z tego samego okresu ołtarze: główny i boczny poświęcony Matce Bożej i św. Janowi Chrzcicielowi.

Bibliografia

edytuj
  • G. i Z. Malinowscy, E. i P. Marciniszyn, Ikony i cerkwie. Tajemnice łemkowskich świątyń, Carta Blanca, Warszawa 2009, ISBN 978-83-61444-15-2