Cerkiew św. Michała Archanioła w Inovcach

Cerkiew św. Michała Archanioła
*Chrám svätého Michala Archanjela*
	nr rej. 809-72/0
	cerkiew filialna
Państwo	Słowacja
Kraj	koszycki
Miejscowość	Inovce
Wyznanie	greckokatolickie
Kościół	Kościół katolicki obrządku bizantyjsko-słowackiego
Parafia	Podhoroď
Wezwanie	św. Michała Archanioła
Historia
Data zakończenia budowy	1836
Aktualne przeznaczenie	czynna świątynia greckokatolicka
Dane świątyni
Świątynia; • materiał bud.	; • drewno
Wieża kościelna; • liczba wież	; 2
	Położenie na mapie kraju koszyckiego Inovce, cerkiew
	Położenie na mapie Słowacji Inovce, cerkiew
	48°49′30,2″N 22°21′26,0″E/48,825056 22,357222
	Multimedia w Wikimedia Commons

Cerkiew św. Michała Archanioła w Inovcach – drewniana greckokatolicka cerkiew filialna parafii Podhoroď. Należy do dekanatu Sobrance w eparchii koszyckiej Kościoła katolickiego obrządku bizantyjsko-słowackiego.

Cerkiew powstała w unikatowym typie cerkwi karpackich charakterystycznym dla okolic Sniny, posiada status Narodowego Zabytku Kultury^[1].

Jest jedną z najmniejszych drewnianych cerkwi na Słowacji.

Historia

Cerkiew została wzniesiona na wzgórzu w północnej części wsi w 1836^[2]. W latach pięćdziesiątych XX wieku zamieniona na prawosławną, odzyskana przez grekokatolików w latach dziewęćdziesiątych. Remontowana częściowo w 1990. latach. Od 1998 nieużytkowana gdyż wybudowano nową murowaną świątynię.

elewacja południowa
Wieża nad babińcem
Widok od strony północnej

Architektura i wyposażenie

Jest to bardzo mała cerkiew drewniana o konstrukcji zrębowej, posadowiona na kamiennych fundamentach. Budowla trójdzielna: do kwadratowej nawy przylega od strony wschodniej węższe zamknięte dwubocznie prezbiterium, a od zachodniej babiniec z posadowioną na jego zrębie niską wieżą słupową o prostych ścianach pokrytą namiotowym daszkiem zakończoną cebulastą banią z kutym trójramiennym krzyżem. Nad sanktuarium druga mniejsza podobna wieżyczka^[2]. Całość nakryta jednokalenicowym dachem gontowym z okapem wspartym na rysiach.

Wewnątrz we wszystkich pomieszczeniach stropy płaskie. W sanktuarium ołtarz główny z ikoną Pieta z 1842 roku. Między nawą a prezbiterium niepełny ikonostas z połowy XIX wieku z wpływami malarstwa zachodniego, asymetryczny, bo ma tylko północne diakońskie wrota. Zachował się krzyż procesyjny oraz niewielki, stojący krzyżyk.