Centralny Szpital Kliniczny w Warszawie
Centralny Szpital Kliniczny w Warszawie – zakład opieki zdrowotnej przy ul. Stefana Banacha 1a w Warszawie, wchodzący w skład Uniwersyteckiego Centrum Klinicznego Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego[1].
| |
| Data założenia |
14 lipca 1975 |
|---|---|
| Typ szpitala | |
| Państwo | |
| Adres |
ul. Banacha 1a |
| Łóżka szpitalne |
1064 |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
Położenie na mapie Warszawy  | |
 52°12′37,22″N 20°59′15,86″E/52,210339 20,987739
| |
| Strona internetowa | |
Historia
edytujWedług jednej z koncepcji rozwoju Warszawy z początku lat 50. XX w. w miejscu Pola Mokotowskiego miała powstać Dzielnica Wiedzy, w skład której miały wchodzić m.in. nowe budynki Akademii Medycznej, w tym zespół pięciu szpitali przewidzianych dla ok. 1600 pacjentów i ogród farmaceutyczny[2]. Z czasem plany ograniczano, ale w 1959 Polskie Towarzystwo Szpitalnictwa wciąż rekomendowało budowę szpitala w tym rejonie[3]. Skromną realizacją tych planów jest Kampus Ochota. W roku 1974 minister zdrowia, w ramach realizacji zadań IV planu pięcioletniego, wydał rozporządzenie powołujące zakład pod nazwą „Centralny Szpital Kliniczny Akademii Medycznej w Warszawie”[4][5]. Centralny Szpital Kliniczny miał przejąć główną funkcję szpitala klinicznego dotychczas pełnioną przez Szpital Kliniczny Dzieciątka Jezus[3].
Działalność lecznicza rozpoczęła się 14 lipca 1975 roku, jednak obiekt wciąż był rozbudowywany. Ze względu na problemy inwestycyjne zmieniono dotychczasowego wykonawcę, czyli specjalizujący się w budownictwie mieszkaniowym Kombinat „Warszawa–Południe”, na nowo utworzone specjalistyczne przedsiębiorstwo budowlane[6].
Po zmianach w systemie opieki zdrowotnej (ustawa z dnia 30 sierpnia 1991 roku) w 1993 roku jednostka została przekształcona w samodzielny publiczny ZOZ[3]. W wyniku konsolidacji jednostek, dla których organem założycielskim był Warszawski Uniwersytet Medyczny, począwszy od 2019 roku Samodzielny Publiczny Centralny Szpital Kliniczny wszedł w skład UCK WUM, co wiązało się z usunięciem z nazwy dwóch pierwszych słów[7].
W 2014 miał 1069 łóżek, co pod tym względem czyniło go największym szpitalem w Warszawie, i zatrudniał 2786 osób[8]. Na początku 2020 szpital dysponował 1064 łóżkami, przyjmując rocznie 55 tys. pacjentów. Posiadał 16 klinik i 6 zakładów[9].
Dyrektorzy szpitala (przed konsolidacją)
edytuj- 1974–1975 – dr n. med. Orest Czabak
- 1975–1983 – dr n. med. Andrzej Zaorski
- 1983–1997 – lek. Stefan Krzepkowski
- 1997–2000 – lek. Władysław Wójcik
- 2000–2001 – prof. dr hab. n. med. Mariusz Łapiński
- 2002–2019 – Ewa Marzena Pełszyńska
W kulturze
edytujCentralny Szpital Kliniczny został opisany przez Jacka Kaczmarskiego w utworze „Oddział chorych na raka a la Polonaise A.D. 2002” (incipit Pięciu na jedną salę kładli na Banacha)[11].
Przypisy
edytuj- ↑ Jakub Kuzdra, Konsolidacja [online], Uniwersyteckie Centrum Kliniczne WUM [dostęp 2023-03-08] (pol.).
- ↑ Jarosław Zieliński, Realizm Socjalistyczny w Warszawie. Urbanistyka i architektura, Warszawa: Fundacja Hereditas, 2009, s. 232–233, ISBN 978-83-927791-3-1 (pol.).
- ↑ a b c Historia SP CSK [online], Uniwersyteckie Centrum Kliniczne WUM.
- ↑ Zespół - Szukaj w Archiwach [online], www.szukajwarchiwach.gov.pl [dostęp 2022-01-30].
- ↑ Wizje stolicy XXI wieku. Co zostało z koncepcji „Ściany Zachodniej”? [online], www.tubylotustalo.pl [dostęp 2022-01-30].
- ↑ Stolica : warszawski tygodnik ilustrowany. R. 30, 1975 nr 30 (27 VII), Warszawskie Wydawnictwo Prasowe RSW "Prasa-Książka-Ruch", 2006 [dostęp 2022-01-30].
- ↑ Jakub Kuzdra, Konsolidacja [online], Uniwersyteckie Centrum Kliniczne WUM [dostęp 2022-01-30] (pol.).
- ↑ Krzysztof Jakubiak, Lista największych szpitali w Polsce, „Puls Medycyny”, 19 (312), 2012, B.
- ↑ Wojewoda: nie ma decyzji o zamknięciu Centralnego Szpitala Klinicznego w Warszawie [online], www.rynekzdrowia.pl [dostęp 2022-01-30] (pol.).
- ↑ Urząd Lotnictwa Cywilnego, Wykaz lądowisk wpisanych do ewidencji lądowisk na dzień 24 lutego 2023 r. [online], 24 lutego 2023, s. 5, 19 (pol.).
- ↑ Artur, Oddział chorych na raka a la Polonaise A.D. 2002 www.kaczmarski.art.pl [online], www.kaczmarski.art.pl, 16 września 2015 [dostęp 2022-02-11] (pol.).