Wikipedia

Carole Merle

francuska narciarka alpejska

Carole Hélène Merle (ur. 24 stycznia 1964 w Barcelonnette) – francuska narciarka alpejska, srebrna medalistka olimpijska, trzykrotna medalistka mistrzostw świata oraz sześciokrotna zdobywczyni Małej Kryształowej Kuli Pucharu Świata.

Carole Merle
Data i miejsce urodzenia

24 stycznia 1964
Barcelonnette

Klub

Le Sauze

Wzrost

160 cm

Debiut w PŚ

4.12 1980, Val d’Isère (67. miejsce – gigant)

Pierwsze punkty w PŚ

22.12 1981, Chamonix
(14. miejsce – gigant)

Pierwsze podium w PŚ

23.01 1983, St-Gervais (3. miejsce – gigant)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Francja
Igrzyska olimpijskie
srebro Albertville 1992 narciarstwo alpejskie
(supergigant)
Mistrzostwa świata
złoto Morioka 1993 slalom gigant
srebro Vail 1989 slalom gigant
srebro Saalbach 1991 supergigant
Mistrzostwa świata juniorów
brąz Auron 1982 zjazd
Puchar Świata
2. miejsce
1991/1992
3. miejsce
1992/1993
Puchar Świata (Gigant)
Mała Kryształowa Kula
1991/1992
Mała Kryształowa Kula
1992/1993
Puchar Świata (Supergigant)
Mała Kryształowa Kula
1988/1989
Mała Kryształowa Kula
1989/1990
Mała Kryształowa Kula
1990/1991
Mała Kryształowa Kula
1991/1992
3. miejsce
1992/1993
Zakończenie kariery: 1994 r.

Kariera

edytuj

Pierwszy sukces w karierze Carole Merle osiągnęła w 1982 roku, zdobywając srebrny medal w biegu zjazdowym podczas mistrzostw świata juniorów w Auron. W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 4 grudnia 1980 roku w Val d’Isère, zajmując 67. miejsce w gigancie[1]. Pierwsze punkty zdobyła 22 grudnia 1981 roku w Chamonix, zajmując czternaste miejsce w gigancie. Na podium zawodów tego cyklu po raz pierwszy stanęła 23 stycznia 1983 roku w Saint-Gervais-les-Bains, zajmując trzecie miejsce w gigancie. Lepsze okazały się tam dwie reprezentantki USA: Tamara McKinney oraz Christin Cooper. Było to jej jedyne podium w sezonie 1982/1983, który ukończyła na 38. pozycji.

Przełom w karierze Francuzki nastąpił w sezonie 1987/1988, kiedy odniosła swoje pierwsze pucharowe zwycięstwo: 6 stycznia w 1988 roku w Tignes była najlepsza w gigancie. Dzień wcześniej zajęła trzecie miejsce w tej samej konkurencji. W klasyfikacji generalnej była tym razem dziewiętnasta, a w klasyfikacji giganta zajęła szóstą pozycję. W lutym 1988 roku wystartowała na igrzyskach olimpijskich w Calgary, gdzie najlepszy wynik osiągnęła w gigancie, który ukończyła na dziewiątym miejscu. Medal zdobyła za to na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Vail, gdzie w tej samej konkurencji była druga. Uplasowała się tam o 1,13 sekundy za Vreni Schneider ze Szwajcarii i o 1,42 sekundy przed Mateją Svet z Jugosławii. W zawodach pucharowych na podium stawała ośmiokrotnie, odnosząc przy tym trzy zwycięstwa: 26 listopada w Schladming, 14 stycznia w Grindelwald i 20 stycznia w Tignes wygrywała supergiganta. Dało jej to czwarte miejsce w klasyfikacji generalnej sezonu 1988/1989 oraz zwycięstwo w klasyfikacji supergiganta.

Przez cztery kolejne lata Merle należała do ścisłej światowej czołówki. W sezonach 1989/1990 i 1990/1991 zajmowała piąte miejsce w klasyfikacji generalnej. W tym czasie łącznie trzynaście razy stanęła na podium, zwyciężając siedem razy: 10 i 11 lutego 1990 roku w Meribel, 16 marca 1990 roku w Åre, 9 lutego 1991 roku w Garmisch-Partenkirchen i 24 lutego 1991 roku w Furano była najlepsza w supergigancie, a 10 marca 1990 roku w Stranda i 14 marca 1990 roku w Klövsjö wygrywała giganty. W obu tych sezonach zdobywała także Małą Kryształową Kulę za zwycięstwa w klasyfikacji supergiganta. W 1991 roku wystąpiła także na mistrzostwach świata w Saalbach-Hinterglemm, gdzie wywalczyła srebrny medal w supergigancie. W zawodach tych rozdzieliła dwie Austriaczki: Ulrike Maier oraz Anitę Wachter. Na tej samej imprezie była także dziesiąta w zjeździe.

Najlepsze wyniki osiągała w sezonie 1991/1992, w którym na podium stanęła dziesięć razy, siedmiokrotnie zwyciężając. W supergigancie wygrywała 15 grudnia w Santa Caterina, 15 marca w Panoramie oraz 19 marca w Crans-Montana, a w gigancie triumfowała 15 stycznia w Hinterstoder, 20 stycznia w Piancavallo, 27 stycznia w Morzine i 21 marca w Crans-Montana. W klasyfikacji generalnej zajęła drugie miejsce, ulegając jedynie Petrze Kronberger z Austrii. Ponadto zwyciężyła zarówno w klasyfikacji giganta jak i supergiganta. Najważniejszym punktem sezonu były rozgrywane w lutym igrzyska olimpijskie w Albertville. Merle zdobyła tam srebrny medal w supergigancie, przegrywając tylko z Włoszką Deborą Compagnoni o 0,41 sekundy. Na tych samych igrzyskach była także szósta w gigancie oraz trzynasta w biegu zjazdowym.

Kolejne zwycięstwa odniosła w sezonie 1992/1993: 28 lutego 1993 roku w Veysonnaz wygrała supergiganta, a 5 stycznia w Mariborze, 10 stycznia w Cortinie d’Ampezzo i 27 marca 1993 roku w Åre zwyciężała w gigancie. Triumf w Åre był jej ostatnim zwycięstwem w zawodach tej rangi. W klasyfikacji generalnej sezonu była trzecia, za Anitą Wachter oraz Niemką Katją Seizinger. Wywalczyła także ostatnią w karierze Małą Kryształową Kulę w klasyfikacji giganta, a w klasyfikacji supergiganta była trzecia za Seizinger i Ulrike Maier. Podczas mistrzostw świata w Morioce Francuzka zdobyła swój ostatni medal na międzynarodowej arenie. Wygrała tam rywalizację w gigancie, wyprzedzając Anitę Wachter oraz Niemkę Martinę Ertl. Cztery dni później zajęła ósme miejsce w supergigancie.

Startowała także w sezonie 1993/1994, jednak nie osiągała takich wyników, jak w pięciu poprzednich latach. Na podium stanęła tylko raz, w pierwszych zawodach sezonu: 31 października 1993 roku w Sölden zajęła trzecie miejsce w gigancie. Był to jej najlepszy wynik ze wszystkich startów tego sezonu; w klasyfikacji generalnej była ostatecznie dwudziesta. Brała także udział w igrzyskach olimpijskich w Lillehammer w lutym 1994 roku, zajmując piąte miejsce w gigancie oraz dziewiętnaste w supergigancie. W marcu 1994 roku zakończyła karierę.

Wielokrotnie zdobywała medale mistrzostw Francji, w tym pięć złotych: w supergigancie w 1990 roku, gigancie w latach 1985 i 1987 oraz zjeździe i kombinacji w 1987 roku.

Obecnie jest właścicielką restauracji L'Op'traken w ośrodku narciarskim Super Sauze.

Osiągnięcia

edytuj

Igrzyska olimpijskie

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
11. 13 lutego 1984   Sarajewo Gigant 2:20,98 +2,29   Debbie Armstrong
16. 17 lutego 1984   Sarajewo Slalom 1:36,47 +7,83   Paoletta Magoni
12. 19 lutego 1988   Calgary Zjazd 1:25,86 +1,67   Marina Kiehl
DNF2 21 lutego 1988   Calgary Kombinacja 29,25 pkt -   Anita Wachter
12. 22 lutego 1988   Calgary Supergigant 1:19,03 +1,98   Sigrid Wolf
9. 24 lutego 1988   Calgary Gigant 2:06,49 +2,87   Vreni Schneider
13. 15 lutego 1992   Albertville Zjazd 1:52,55 +2,18   Kerrin Lee-Gartner
2.  18 lutego 1992   Albertville Supergigant 1:21,22 +1,41   Deborah Compagnoni
6. 19 lutego 1992   Albertville Gigant 2:12,74 +1,50   Pernilla Wiberg
19. 15 lutego 1994   Lillehammer Supergigant 1:22,15 +1,57   Diann Roffe
5. 24 lutego 1994   Lillehammer Gigant 2:30,97 +2,47   Deborah Compagnoni

Mistrzostwa świata

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
DNF[2] 4 lutego 1985   Bormio Kombinacja 18,72 pkt   Erika Hess
DNF[3] 30 stycznia 1987   Crans-Montana Kombinacja 15,32 pkt -   Erika Hess
18.[4] 1 lutego 1987   Crans-Montana Zjazd 1:43,80 +3,28   Maria Walliser
12. 3 lutego 1987   Crans-Montana Supergigant 1:19,17 +3,06   Maria Walliser
15. 5 lutego 1987   Crans-Montana Gigant 2:21,22 +4,07   Vreni Schneider
25.[5] 5 lutego 1989   Vail Zjazd 1:46,50 +3,22   Maria Walliser
DNF[6] 8 lutego 1989   Vail Supergigant 1:19,46 -   Ulrike Maier
2.  11 lutego 1989   Vail Gigant 2:29,37 +1,13   Vreni Schneider
10. 26 stycznia 1991   Saalbach Zjazd 1:29,12 +1,25   Petra Kronberger
2.  29 stycznia 1991   Saalbach Supergigant 1:08,72 +0,11   Ulrike Maier
19.[7] 2 lutego 1991   Saalbach Gigant 2:07,45 +4,46   Pernilla Wiberg
1.  10 lutego 1993   Morioka Gigant 2:17,59 - -
30. 11 lutego 1993   Morioka Zjazd 1:27,38 +2,20   Kate Pace
8. 14 lutego 1993   Morioka Supergigant 1:33,52 +1,27   Katja Seizinger

Mistrzostwa świata juniorów

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
3.  4 marca 1982   Auron Zjazd 1:40,53 +0,28   Catherine Quittet
13. 6 marca 1982   Auron Slalom 1:18,95 +3,11   Andreja Leskovšek

Puchar Świata

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj

Zwycięstwa w zawodach

edytuj
  1.   Tignes – 6 stycznia 1988 (gigant)
  2.   Schladming – 26 listopada 1988 (supergigant)
  3.   Grindelwald – 14 stycznia 1989 (supergigant)
  4.   Tignes – 20 stycznia 1989 (supergigant)
  5.   Meribel – 10 lutego 1990 (supergigant)
  6.   Meribel – 11 lutego 1990 (supergigant)
  7.   Stranda – 10 marca 1990 (gigant)
  8.   Klövsjö – 14 marca 1990 (gigant)
  9.   Åre – 16 marca 1990 (supergigant)
  10.   Garmisch-Partenkirchen – 9 lutego 1991 (supergigant)
  11.   Furano – 24 lutego 1991 (supergigant)
  12.   Santa Caterina – 15 grudnia 1991 (supergigant)
  13.   Hinterstoder – 15 stycznia 1992 (gigant)
  14.   Piancavallo – 20 stycznia 1992 (gigant)
  15.   Morzine – 27 stycznia 1992 (gigant)
  16.   Panorama – 15 marca 1992 (supergigant)
  17.   Crans-Montana – 19 marca 1992 (supergigant)
  18.   Crans-Montana – 21 marca 1992 (gigant)
  19.   Maribor – 5 stycznia 1993 (gigant)
  20.   Cortina d’Ampezzo – 10 stycznia 1993 (gigant)
  21.   Veysonnaz – 28 lutego 1993 (supergigant)
  22.   Åre – 27 marca 1993 (gigant)
  • 22 zwycięstwa (12 supergigantów i 10 gigantów)

Pozostałe miejsca na podium

edytuj
  1.   Saint-Gervais – 23 stycznia 1983 (gigant) – 3. miejsce
  2.   Saint-Gervais – 29 stycznia 1984 (gigant) – 3. miejsce
  3.   Tignes – 5 stycznia 1988 (gigant) – 3. miejsce
  4.   Schwarzenberg – 7 stycznia 1989 (gigant) – 3. miejsce
  5.   Grindelwald – 12 stycznia 1989 (zjazd) – 3. miejsce
  6.   Grindelwald – 13 stycznia 1989 (zjazd) – 2. miejsce
  7.   Tignes – 19 stycznia 1989 (zjazd) – 2. miejsce
  8.   Tignes – 21 stycznia 1989 (gigant) – 2. miejsce
  9.   Santa Caterina – 27 stycznia 1990 (supergigant) – 2. miejsce
  10.   Veysonnaz – 3 lutego 1990 (zjazd) – 2. miejsce
  11.   Veysonnaz – 4 lutego 1990 (zjazd) – 2. miejsce
  12.   Méribel – 18 stycznia 1991 (zjazd) – 2. miejsce
  13.   Méribel – 19 stycznia 1991 (supergigant) – 3. miejsce
  14.   Garmisch-Partenkirchen – 8 lutego 1991 (zjazd) – 2. miejsce
  15.   Oberstaufen – 5 stycznia 1992 (gigant) – 3. miejsce
  16.   Vail – 8 marca 1992 (supergigant) – 3. miejsce
  17.   Panorama – 14 marca 1992 (zjazd) – 2. miejsce
  18.   Park City – 28 listopada 1992 (gigant) – 2. miejsce
  19.   Cortina d’Ampezzo – 15 stycznia 1993 (zjazd) – 2. miejsce
  20.   Cortina d’Ampezzo – 16 stycznia 1993 (supergigant) – 2. miejsce
  21.   Vemdalen – 20 marca 1993 (gigant) – 3. miejsce
  22.   Sölden – 31 października 1993 (gigant) – 3. miejsce

Bibliografia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ alpineskiworld.net: 04.12.80. Val d’Isere Giant Slalom, women (ang.)
  2. ↑ alpineskiworld.net: 31.01-04.02.1985. Bormio Alpine Combined, women (ang.)
  3. ↑ alpineskiworld.net: 29-30.01.1987. Crans-Montana Alpine Combined, women (ang.)
  4. ↑ alpineskiworld.net: 01.02.1987. Mont Lachaux Downhill, women (ang.)
  5. ↑ alpineskiworld.net: 05.02.1989. Vail Downhill, women (ang.)
  6. ↑ alpineskiworld.net: 08.02.1989. Vail Super-G, women (ang.)
  7. ↑ alpineskiworld.net: 02.02.1991. Saalbach Giant Slalom, women (ang.)
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Carole_Merle&oldid=74565753”