Carlos Luis de Ribera y Fieve
Carlos Luis de Ribera y Fieve – hiszpański malarz, syn neoklasyka Juana Antonia Ribera[1].
 Portret Carlosa Luisa de Ribera pędzla Federica Madrazo, 1838. | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka | |
.jpg)
Jego ojciec był nadwornym malarzem Karola IV i Marii Ludwiki. Rodzina cieszyła się względami para królewskiej, która została rodzicami chrzestnymi Carlosa Luisa. Studiował w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych św. Ferdynanda w Madrycie. Mając 15 lat zdobył pierwszą nagrodę akademii za obraz Vasco Núnez de Balboa. Studiował również w Rzymie i w Paryżu, gdzie poznał Paula Delaroche[1].
W 1835 r. został profesorem Akademii Św. Ferdynanda. Od 1846 r. był nadwornym malarzem Izabeli II. Malował obrazy o tematyce historycznej (Don Rodrigo Calderón camino del cadalso, La Toma de Granada por los Reyes Católicos) i religijnej (La conversión de San Pablo, La Asunción de la Virgen) oraz portrety. Pracował przy dekoracji wnętrz Palacio de las Cortes oraz Królewskiej Bazyliki San Francisco el Grande[1].
Wybrane dzieła
edytuj- Retrato de Isabel II, niña
- Infanta Isabel Fernandina de Borbón, 1852.
- Retrato de niña con fondo de paisaje, 1847.
- Una dama con un niño en brazos, 1849.
- Magdalena Parrella y su hija Eloísa de Tapia, 1850.
- Retrato de Nieves Solís, 1864.
- Don Rodrigo Calderón camino del cadalso
- La Toma de Granada por los Reyes Católicos
- La Familia de Gregorio López Mollinedo
- La conversión de San Pablo
- La Asunción de la Virgen
Przypisy
edytujBibliografia
edytuj- Manuel Ossorio y Bernard: Galería Biográfica de artistas españoles del siglo XIX, 2. edycja poszerzona. Madryt: Librería Gaudí, 1975, s. 345. ISBN 12-746-9165-6.