Cangzhou
Cangzhou (chiń. 沧州; pinyin Cāngzhōu) – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Hebei. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 605 426[1]. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 6 591 246 mieszkańców[2]. Ośrodek przemysłu chemicznego, petrochemicznego, włókienniczego, materiałów budowlanych i spożywczego; ważny węzeł drogowy i kolejowy[3].
Państwo | |
---|---|
Prowincja | |
Powierzchnia |
prefektura: 14 033 km² |
Populacja (2010) • liczba ludności |
|
Nr kierunkowy |
0317 |
Kod pocztowy |
061001 |
Tablice rejestracyjne |
冀J |
Położenie na mapie Chin | |
38°19′N 116°52′E/38,316667 116,866667 | |
Strona internetowa |
Historia
edytujW okresie dynastii Han (206 p.n.e.–220 n.e) założono na tym terenie powiat Fuyang. W 517 roku utworzono prefekturę Cangzhou. Znaczenie miasta wzrosło pod koniec rządów dynastii Sui (581–618) i w początkowych latach panowania dynastii Tang (618–907), kiedy ukończono budowę kanału Yongji, łączącego Tiencin z rzeką Huang He i miastem Luoyang w prowincji Henan. Ponieważ Cangzhou leżało na słabo odwadnianym terenie, przez który przepływało kilka dużych rzek to pod koniec VII w. wybudowano kanał, zapewniający miastu lepsze odwadnianie i bezpośredni dostęp do morza. W VIII w., po rezygnacji z eksploatowania kanału Yongji, zmalało znaczenie komunikacyjno–transportowe Cangzhou. W X wieku wzniesiono Żelaznego Lwa, największy żelazny pomnik w Chinach[4]. Za panowania dynastii Yuan (1271–1368) i Ming (1368–1644) przez Cangzhou poprowadzono Wielki Kanał, dzięki czemu miasto stało się ważnym portem dla statków handlowych.
Rozwój pól naftowych w pobliskim Dagang i Renqiu w latach 60. XX w. przyczynił się do rozkwitu przemysłu w Cangzhou[3].
Podział administracyjny
edytujPrefektura miejska Cangzhou podzielona jest na:
Przypisy
edytuj- ↑ Cangzhou. World Gazetteer. [dostęp 2010-11-25]. (ang.).
- ↑ China Prefectures. Statoids. [dostęp 2010-11-25]. (ang.).
- ↑ a b Cangzhou, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2010-11-25] (ang.).
- ↑ Iron Lion of Cangzhou. china.org.cn, 2011-10-20. [dostęp 2013-12-06]. (ang.).