Camelomorpha

	Camelomorpha
	Kirejtshuk, Azar et Telnov, 2008
	Okres istnienia: kreda wczesna PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Q
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Infrarząd	Cucujiformia
Nadrodzina	czarnuchy
Rodzina	nakwiatkowate
Podrodzina	Macratriinae
Plemię	Camelomorphini; Kirejtshuk, Azar et Telnov, 2008
Rodzaj	Camelomorpha
	Typ nomenklatoryczny
	Camelomorpha longicervix Kirejtshuk, Azar et Telnov, 2008
	Systematyka w Wikispecies

Artykuł ten został zgłoszony do umieszczenia na stronie głównej w rubryce „Czy wiesz”.
Pomóż nam go sprawdzić: oceń zgłoszoną nominację.

Camelomorpha – wymarły rodzaj chrząszczy z rodziny nakwiatkowatych i podrodziny Macratriinae, jedyny z monotypowego plemienia Camelomorphini. Obejmuje tylko jeden wczesnokredowy gatunek, C. longicervix, którego inkluzje znaleziono w bursztynie libańskim.

Taksonomia

Rodzaj i jego gatunek typowy opisane zostały po raz pierwszy w 2008 roku przez Aleksandra Kirejczuka, Dany’ego Azara i Dmitrego Telnova na łamach czasopisma „Alavesia”. Opisu dokonano na podstawie inkluzji pojedynczego okazu w bursztynie libańskim, datowanej na późny barrem lub wczesny apt w kredzie. Odnaleziono ją w Mdejridż w okolicy Hammany w muhafazie Dżabal Lubnan w Libanie. Nazwa rodzajowa oznacza „wielbłądokształna”, a epitet gatunkowy „długoszyja”^[1].

Morfologia

Chrząszcz o wydłużonym, z wierzchu i od spodu stosunkowo wypukłym ciele długości 2,3 mm, szerokości 0,7 mm i wysokości 0,6 mm^[1].

Głowa osadzona była na długiej, zakrzywionej, mniej więcej tak długiej jak przedbiodrowe przedpiersie, wychodzącej z przemieszczonego dobrzusznie otworu przedtułowia szyi przywodzącej na myśl tą wielbłądzią. Oczy zajmowały podobną powierzchnię w widoku górnym i spodnim. Dość długie czułki budowało 11 członów, z których trzy ostatnie były raczej długie, w tym ostatni prawie walcowaty i półtorakrotnie dłuższy niż dziesiąty. Nieco szersza niż dłuższa warga górna miała prawie kwadratowy zarys. Wierzchołki żuwaczek były tęgie i dwuzębne. Głaszczki szczękowe odznaczały się prawie trójkątnym członem drugim, niemal poprzecznie owalnym członem trzecim oraz podługowato-owalnym członem czwartym z owalnym pólkiem czuciowym w części zewnętrzno-wierzchołkowej. Warga dolna miała prawie trapezowatą bródkę^[1].

Półtorakrotnie dłuższe niż szerokie przedplecze zwężało się od nasady, a potem delikanie rozszerzało ku szeroko zaokrąglonym przednim kątom. Niemal dwukrotnie dłuższa niż szersza tarczka miała szeroko zaokrąglony kąt tylny. Pokrywy były długie, o odciętych linią epipleurach. W przedniej części boki pokryw podginały się na spód, a dalej stopniowo stawały coraz bardziej pionowe, aż do stromo opadających. W nasadowej ⅓ wyraźne były pod barkami bruzdy paralateralne. Przedpiersie miało część przedbiodrową nieco krótszą niż prawie trójkątne i prawie się stykające biodra przedniej pary. Biodra środkowej pary rozstawione były na odległość mniejszą niż szerokość członu biczyka, a tylnej pary mogły się nawet stykać ze sobą. Zapiersie było trzykrotnie dłuższe od śródpiersia, miało przed biodrami podłużne wgłębienie i wyraźne, łukowate linie przedbiodrowe. Dość cienkie i bardzo długie odnóża miały wąskie kętarze, nieco ponaddwukrotnie szersze od goleni uda, same golenie bardzo delikatnie zakrzywione i zwieńczone dość długą i cienką ostrogą, a stopy dość długie, czteroczłonowe, zwieńczone pazurkami o wyraźnych ząbkach nasadowych. Przednia para stóp była trochę szersza niż pozostałe^[1].

Odwłok miał pierwszy z widocznych sternitów tak długi jak przednie biodro, punktowany^[1].

Paleoekologia

Chrząszcz ten zasiedlał gęste, cieniste lasy porastające północno-wschodnią część Gondwany. Cechowała je bardzo wysoka wilgotność. Lasy te leżały w strefie tropikalnej lub subtropikalnej, a występujący w nich klimat rekonstruuje się jako umiarkowany do gorącego^[2]. Pory roku były w nim słabo wyrażone, o czym świadczą kiepsko widoczne słoje przyrostu rocznego w skamieniałościach drewna^[3]. Bursztyn libański dostarczył licznych skamieniałości zwierząt, zwłaszcza stawonogów, zasiedlających owe lasy (zobacz: fauna bursztynu libańskiego). Większość odnaleziono na tym samym stanowisku co Camelomorpha (Mdejridż-Hammana)^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Alexander G. Kirejtshuk, Danny Azar. New taxa of beetles (Insecta, Coleoptera) from Lebanese amber with evolutionary and systematic comments. „Alavesia”. 2, s. 15-46, 2008. ISSN 1887-7419.
↑ ^a ^b Dany Azar, Raymond Gèze, Fadi Acra: Lebanese Amber. W: Biodiversity of Fossils in Amber from the Major World Deposits. David Penney (red.). Manchester: Siri Scientific Press, 2010.
↑ W.R. Lourenço. A remarkable scorpion fossil from the amber of Lebanon. Implications for the phylogeny of Buthoidea. „Comptes Rendus de l'Académie des Sciences Paris, Sciences de la Terre et des Planètes”. 332, s. 641-646, 2001.

[KA-1] Alexander G. Kirejtshuk, Danny Azar. New taxa of beetles (Insecta, Coleoptera) from Lebanese amber with evolutionary and systematic comments. „Alavesia”. 2, s. 15-46, 2008. ISSN 1887-7419.

[AGA-2] Dany Azar, Raymond Gèze, Fadi Acra: Lebanese Amber. W: Biodiversity of Fossils in Amber from the Major World Deposits. David Penney (red.). Manchester: Siri Scientific Press, 2010.

[Lourenco-3] W.R. Lourenço. A remarkable scorpion fossil from the amber of Lebanon. Implications for the phylogeny of Buthoidea. „Comptes Rendus de l'Académie des Sciences Paris, Sciences de la Terre et des Planètes”. 332, s. 641-646, 2001.

[1]

[2]

[3]