Caledanapis tillierorum

Caledanapis tillierorum – gatunek pająka z rodziny Anapidae. Zamieszkuje Nową Kaledonię. Zasiedla ściółkę.

Caledanapis tillierorum
Platnick et Forster, 1989
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Podtyp	szczękoczułkowce
Gromada	pajęczaki
Rząd	pająki
Podrząd	Opisthothelae
Infrarząd	Araneomorphae
Rodzina	Anapidae
Rodzaj	Caledanapis
Gatunek	Caledanapis tillierorum

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1989 roku przez Normana I. Platnicka i Raymonda Roberta Forstera na łamach „Bulletin of the American Museum of Natural History”. Jako lokalizację typową wskazano Rivière Bleue na Nowej Kaledonii. Epitet gatunkowy nadano na cześć Simona i Annie Tillierów, którzy odłowili materiał typowy.

Morfologia

Jedyny zmierzony samiec ma 1,3 mm długości ciała przy karapaksie długości 0,63 mm i szerokości 0,56 mm, a jedyna zmierzona samica 1,31 mm długości ciała przy karapaksie długości 0,69 mm i szerokości 0,53 mm. Ubarwienie karapaksu jest brązowopomarańczowe. W widoku grzbietowym jest on owalny z silnie wystającymi oczami bocznymi. Na części głowowej występują dwie pary guzków ze szczecinkami, a na tułowiowej jedna, przednio-środkowa para małych guzków. Sześcioro oczu rozmieszczonych jest w dwóch rzędach – zanikowi uległa para przednio-środkowa. Oczy pary tylno-środkowej stykają się ze sobą, w widoku przednim leżą wyżej niż oczy pary tylno-bocznej, a w widoku grzbietowym bardziej z przodu niż one. Oczy tylno-boczne stykają się z oczami przednio-bocznymi i oddalone są od tylno-środkowych o dwukrotność średnicy. Szczękoczułki są ciemnorudobrązowe, na przedniej krawędzi zaopatrzone w trzy zęby, z których dwa odsiebne zlane są w jedną strukturę na wspólnej płytce. Prawie pionowa warga dolna ma wcięty wierzchołek i długą ostrogę. Ciemnorudobrązowe z jaśniejszymi częściami odsiebnymi szczęki zaopatrzone są w skopule i serrule. Sternum również jest ciemnorudobrązowe. Odnóża są pomarańczowe, porośnięte delikatnymi szczecinkami. Kolejność par odnóży od najdłuższej do najkrótszej to I, II, IV, III. Uda, a w przypadku pierwszej pary też golenie i nadstopia zaopatrzone są w guzki, u samca znaczniej silniej wykształcone niż u samicy. Opistosoma (odwłok) samca jest szara, z wierzchu z pomarańczowym znakiem w kształcie litery „m” na niewyraźnym skutum grzbietowym. Opistosoma samicy jest ciemnoszara z jasnopomarańczowym pasem środkowym w tyle, pozbawiona skutum grzbietowego, ale z rozwiniętym skutum przednim. U obu płci opistosoma wyposażona jest w sześć kądziołków przędnych i długi stożeczek. Genitalia samicy mają parę rozszerzonych z przodu i zesklerotyzowanych po bokach spermatek bocznych oraz pojedynczą, skierowaną ku tyłowi, na przedzie rozszerzoną, a w tyle gwałtownie zwężoną spermatekę środkową. Nogogłaszczki samca mają rzepkę z wykrojoną brzusznie częścią odsiebną i słabą apofizą dystalno-wentralną, krótką i szeroką goleń, niezmodyfikowane cymbium, duże, bulwiaste, opatrzone rowkiem tegulum oraz poprzecznie umieszczone, proste i krótkie embolus i konduktor.

Ekologia i występowanie

Pająk ten występuje endemicznie w równikowych lasach deszczowych Nowej Kaledonii. Znajdywany jest na rzędnych od 160 do 280 m n.p.m. Zasiedla ściółkę.