Buremscy
Buremscy (hist. pol. Boremlscy[1], Boremscy[2]) herbu Pogoń Litewska II – wymarły[3], polski ród książęcy (kniaziowski) pochodzenia wielkolitewskiego. Protoplastą rodu był Michał Konstantynowicz, przodek dynastii Giedyminowiczów, poprzez ród Narymuntowiczów.
 Pogoń Litewska II | |
| Państwo | |
|---|---|
| Region | |
| Gniazdo rodzinne | |
| Tytuły |
książęta |
| Protoplasta |
Michał Konstantynowicz |
| Pierwsza wzmianka |
1439 |
| Status rodziny |
wymarła |
| Ostatni przedstawiciel |
Andrzej Buremski |
| Data wymarcia |
1610 |
| Pochodzenie etniczne | |
| Ród macierzysty | |
Bursemscy wygaśli w linii męskiej w 1610 roku wraz ze śmiercią Andrzeja Buremskiego.
Etymologia nazwiska
edytujNazwisko rodu Buremskich ma charakter odmiejscowy i wywodzi się od Buremla w dawnym powiecie dubieńskim[4]. Jako pierwsi nazwisko Buremlski przyjęli synowie Fedora, księcia ma Buremlu[5].
Pochodzenie
edytujWedle pierwotnej opinii historyków, Buremscy byli uważani za potomków księcia podolskiego, Koriata Michała[6].
W rzeczywistości jednak, opierając się na badaniach genealogicznych Józefa Wolffa (1852–1900), książęta Buremscy są gałęzią dynastii Narymuntowiczów. Protoplastą rodu był Michał Konstantynowicz z książąt Pińskich, syn Konstantego[7]. Michał Konstantynowicz jest też protoplastą książąt Kurcewiczów[7].
Historia
edytujHistoria Buremskich zaczyna się wraz pojawieniem się na początku XV wieku Konstantego, księcia pińskiego, który nosił przydomek „Kurcz”. Jego syn, Michał Konstantynowicz Kurcewicz otrzymał nadanie dóbr Bureml, Nowosiołki, Stratyn, a także miejscowości w dawnym powiecie łuckim na Wołyniu[7]. Dość często był wzmiankowany od 1439 do 1448 roku we współczesnych zapiskach sądów halickich, przy czym prawie cały czas tytułuje się wówczas mianem „księcia olszańskiego (olszanickiego)”, raz „księciem olszańskim i byniskim”, a jeden tylko raz „księciem byniskim”[4]. Synowie Michała podzielili się na dwie rodziny, od których pochodzą Buremscy i Kurcewiczowie[7].
Drugi syn Michała, książę Wasyl używał na stałe przydomku Kurcewicz, który następnie już jako nazwisko zatrzymali jego potomkowie[7]. Pierwszy z synów natomiast, Fedor, miał synów Semena, Lwa i prawdopodobnie Aleksandra, którzy pisali się w źródłach historycznych Kurcewiczami, z czasem jednak porzucili ten przydomek i zaczęli się pisać Buremskimi[7].
Kniaziowie Buremscy wymarli w linii męskiej w 1610 r. na 19-letnim kniaziu Andrzeju Buremskim[4].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Kosiński 1877 ↓, s. 148.
- ↑ Gajl ↓, Linki zewnętrzne.
- ↑ Wolff 1895 ↓, s. 16.
- ↑ a b c Wolff 1895 ↓, s. 13.
- ↑ Wolff 1895 ↓, s. 200.
- ↑ Tęgowski 1999 ↓.
- ↑ a b c d e f Wolff 1895 ↓, s. 197.
Bibliografia
edytuj- Adam Amilkar Kosiński, Przewodnik heraldyczny, Kraków: L. Anczyc, 1877, s. 722.
- Józef Wolff, Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku, Warszawa: Gebethner i Wolff, 1895, s. 698.
- Jan Tęgowski, Pierwsze pokolenia Giedyminowiczów, Poznań-Wrocław: Wydawnictwo Historyczne, 1999, s. 319, ISBN 83-913563-1-0.
Linki zewnętrzne
edytuj- Tadeusz Gajl: Nazwiska. gajl.wielcy.pl. [dostęp 2021-09-20]. (pol.).