Buczynka (dopływ Glinnej)
Buczynka – potok, dopływ potoku Glinna[1]. Ma źródła na wysokości 1277 m w masywie Pilska, w stokach Kopca i Buczynki. Spływa w północno-wschodnim kierunku doliną pomiędzy północnym grzbietem Pilska a odbiegającym od Kopca w północno-wschodnim kierunku grzbietem z wzniesieniem Szlakówka. Zasilany jest wodami z wielu małych potoków. Długość całkowita to około 3,8 km[2][3].
 Potok Buczynka przy żółtym szlaku na Pilsko | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Województwo | |
| Lokalizacja | |
| Potok | |
| Długość | ~3,8 km |
| Źródło | |
| Miejsce | stoki Kopca i Buczynki |
| Wysokość |
1277 m n.p.m. |
| Współrzędne | |
| Ujście | |
| Recypient | Glinna |
| Miejsce | |
| Wysokość |
594 m n.p.m. |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie gminy Jeleśnia  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu żywieckiego  | |
Buczynka płynie w Beskidzie Żywieckim, w obrębie Żywieckiego Parku Krajobrazowego. Uchodzi do Glinnej jako jej lewy dopływ. Następuje to w centrum miejscowości Korbielów na wysokości 594 m n.p.m.[3] W górnym biegu ma brzeg nieuregulowany, na końcowym odcinku dolnego biegu potok jest hydrotechnicznie uregulowany. Jego brzegi wyłożone są betonowymi płytami, a w korycie utworzono sztuczne progi, których celem jest zwolnienie biegu potoku. Kilkadziesiąt metrów przed ujściem na Buczynce znajduje się niewielkie spiętrzenie wykorzystywane w celach rekreacyjnych. W górnym biegu potok stanowi źródło zaopatrzenia w wodę dla okolicznych gospodarstw.
Szlak turystyczny
edytujWzdłuż doliny potoku Buczynka przebiega żółty szlak turystyczny z Korbielowa przez Halę Miziową na Górę Pięciu Kopców w masywie Pilska.
Korbielów – schronisko PTTK na Hali Miziowej – Góra Pięciu Kopców. 2.50 h, ↓ 2 h[2]
Przypisy
edytuj- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 25, ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ a b Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000. Kraków: Wyd. „Compass”, 2011. ISBN 978-83-7605-084-3.
- ↑ a b Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna. [dostęp 2012-01-10].