Brzezice (województwo lubelskie)

wieś w województwie lubelskim

Brzezicewieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie świdnickim, w gminie Piaski[5][6].

Brzezice
wieś
Ilustracja
Dwór w Brzezicach
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Powiat

świdnicki

Gmina

Piaski

Liczba ludności (2021)

404[2][3]

Strefa numeracyjna

81

Kod pocztowy

21-050[4]

Tablice rejestracyjne

LSW

SIMC

0389110[5]

Położenie na mapie gminy Piaski
Mapa konturowa gminy Piaski, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Brzezice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Brzezice”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Brzezice”
Położenie na mapie powiatu świdnickiego
Mapa konturowa powiatu świdnickiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Brzezice”
Ziemia51°09′08″N 22°53′15″E/51,152222 22,887500[1]

Przez miejscowość przebiega droga krajowa nr 12 .

W Brzezicach urodziła się Karolina Michalczuk, polska bokserka, mistrzyni świata amatorek, dwukrotna mistrzyni Europy, olimpijka z 2012.

Znajduje się tutaj dwór z pierwszej połowy XIX wieku[7].

Wieś jest sołectwem w gminie Piaski[8]. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 454 mieszkańców[9].

Historia

edytuj

Brzezice - w dokumentach Bryscza, u Długosza Stróża alias Brzezycze, wieś w powiecie lubelskim, parafii Biskupice. W roku 1330 wieś została przeniesiona z prawa sredzkiego na magdeburskie (Kod. małopolski, 275). Wedle zapisów Długosza nabył tę wieś dla biskupów krakowskich Zbigniew Oleśnicki. Miała 8 łanów kmiecych i 1 łan sołtysi. Dziesięcinę wartości 8 grzywien, oddawano biskupowi. Do wsi przyłączono łan nadany kościołowi w Biskupicach przez Mirza Jastrzębca (Długosz L.B. t.II, s.549). W roku 1676 Aleksander Lanckoroński dziedzic Biskupic płaci tu od 41 poddanych, na pięciu innych działach siedzą różni dziedzice płacący od 22 poddanych, 4 osób dworskich i 10 osób z ich rodzin. Stróża jako oddzielna wieś ma 22 poddanych[10].

Brzezice w wieku XIX stanowiły wieś z folwarkiem nad rzeką Giełczew w powiecie lubelskim, gminie Piaski, parafii Biskupice. Wieś leży o wiorstę na wschód od Piasków. Według spisu miast, wsi, osad Królestwa Polskiego z 1827 roku Brzezice liczyły 36 domów i 249 mieszkańców podobnie w roku 1880 - także 36 domów[11].

W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Brzezice, po jej zniesieniu w gromadzie Piaski. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa lubelskiego.

Przypisy

edytuj
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 10915
  2. Wieś Brzezice w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-10-28], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  3. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-10-28].
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 95 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  5. a b TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2017-07-03].
  6. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200), ze zmianami w obwieszczeniu z dnia 2015-08-04 4 sierpnia 2015(dts) (Dz.U. z 2015 r. poz. 1636).
  7. Brzezice - Polskie Zabytki - Katalog zamków, pałaców i dworów w Polsce [online], www.polskiezabytki.pl [dostęp 2020-05-11].
  8. Jednostki pomocnicze gminy Piaski. Urząd Gminy Piaski. [dostęp 2020-02-27].
  9. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  10. Brzezice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 244.
  11. Brzezice 1(1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 409.