Brzózki Małe
Brzózki Małe (niem. Klein Brzosken, 1930–1945 Birkental) – uroczysko, nieistniejąca osada w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Biała Piska[1].
| Artykuł |
53°33'34"N 22°06'18"E |
|---|---|
| - błąd |
38 m |
| WD |
53°32'N, 22°5'E |
| - błąd |
20673 m |
| Odległość |
476 m |
| zniesiona osada | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| SIMC |
0754934 |
Położenie na mapie gminy Biała Piska  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego  | |
Położenie na mapie powiatu piskiego  | |
 53°33′34″N 22°06′18″E/53,559444 22,105000
| |
Miejscowość została zniesiona z dniem 1 stycznia 2015[2].
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Historia
edytujWieś powstała w ramach kolonizacji Wielkiej Puszczy, nad samą granicą z Mazowszem. Wcześniej był to obszar Galindii. Wieś ziemiańska, dobra służebne w posiadaniu drobnego rycerstwa (tak zwani wolni, ziemianie w języku staropolskim), z obowiązkiem służby rycerskiej (zbrojnej). W XV i XVI w. wieś wymieniana w dokumentach pod nazwą Broβken, Broβsk, i należała do parafii w Białej Piskiej
Osada powstała przed wojną trzynastoletnią (1454-1466). Wieś lokowana przez komtura Zygfryda Flacha von Schwartzburga w 1471 r., na 12,5 łanach na prawie magdeburskim, z obowiązkiem jednej służby zbrojnej. Przywilej na dobra między Wincentą i Ciborami otrzymał Janik Broszka.
Przypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 1 stycznia 2023
- ↑ MAiC: Rozporządzenie ministra administracji i cyfryzacji z dnia 4 grudnia 2014 r w sprawie ustalenia zmiany i zniesienia urzędowych nazw niektórych miejscowości oraz ustalenia nazw obiektów fizjograficznych. 2014-12-04. [dostęp 2015-01-01].
Bibliografia
edytuj- Grzegorz Białuński: Kolonizacja „Wielkiej Puszczy” (do 1568 roku) - starostwa piskie, ełckie, straduńskie, zelkowskie i węgoborskie (węgorzewskie). Olsztyn: Towarzystwo Naukowe: Ośrodek Badań Naukowych im. W. Kętrzyńskiego, 2002, s. 237. ISBN 83-87643-97-1.