Brytyjska Formuła 1
Brytyjska Formuła 1 – mistrzostwa Formuły 1 organizowane w latach 1978–1982 w Wielkiej Brytanii. Alternatywnymi nazwami serii są Aurora F1 oraz Aurora AFX F1, ze względu na sponsora serii, firmę Aurora.
Państwo | |
---|---|
Dyscyplina | |
Organizator rozgrywek | |
Data założenia |
1978 |
Data rozwiązania |
1982 |
Sponsor tytularny | |
Zwycięzcy | |
Pierwszy zwycięzca | |
Ostatni zwycięzca | |
Najwięcej zwycięstw |
Silniki Cosworth DFV pozwoliły na utworzenie i istnienie serii między 1978 a 1980 rokiem. Tak jak w Południowoafrykańskiej Formule 1, wiele zespołów zakupowało używane samochody od takich producentów jak Lotus czy Fittipaldi Automotive, chociaż pewne samochody, jak March 781S, były budowane specjalnie na potrzeby serii. W 1980 roku Desiré Wilson wygrała wyścig Evening News Trophy, stając się jedyną kobietą, która wygrała wyścig Formuły 1.
Początki
edytujMistrzostwa Brytyjskiej Formuły 1 były kontynuacją Mistrzostw Grupy 8, w której używano samochodów Formuły 5000. W 1977 w serii tej dopuszczono używanie samochodów Formuły 1. W stawce znajdowały się także samochody Formuły 2[1].
Mistrzowie
edytujSezon | Nazwa serii | Mistrz | Samochód | Wyś.† | PP | Zw. | Podia | NO | Pkt. | Różnica (w pkt.) |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1978 | Shellsport F1 Series | Tony Trimmer | McLaren M23-Ford | 8/12 | 4 | 5 | 8 | 5 | 149 | 56 |
1979 | Aurora F1 Series | Rupert Keegan | Arrows A1-Ford | 13/15 | 5 | 6 | 6 | 4 | 65 | 2 |
1980 | Aurora F1 Series | Emilio de Villota | Williams FW07-Ford | 12/12 | 6 | 5 | 9 | 4 | 85 | 33 |
1982 | British F1 Series | Jim Crawford | Ensign N180-Ford | 4/5 | 3 | 3 | 3 | 4 | 34 | 18 |
† Mistrz uczestniczył w x wyścigów, a w sezonie rozegrano y wyścigów
Przypisy
edytuj- ↑ 8W - Who? - Guy Edwards [online], www.forix.com [dostęp 2017-11-22] .