Bruescelio
Bruescelio – wymarły rodzaj błonkówek z rodziny Scelionidae. Obejmuje tylko jeden opisany gatunek, B. platycephalus.
| Bruescelio | |
| Ortega-Blanco, McKellar et Engel, 2014 | |
| Okres istnienia: alb | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Nadrodzina | |
| Rodzina | |
| Rodzaj |
Bruescelio |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Bruescelio platycephalus Ortega-Blanco, McKellar et Engel, 2014 | |
Taksonomia
edytujRodzaj i gatunek typowy opisane zostały po raz pierwszy w 2014 roku przez Jaimego Ortegę-Blanco, Ryana McKellara i Michaela S. Engela na łamach „Bulletin of Geosciences”. Opisu dokonano na podstawie trzech inkluzji w datowanym na późny alb bursztynie odnalezionym na granicy ogniw Regachuelo i La Orden w formacji Escuch na stanowisku Peñacerrada I w hiszpańskiej Morazie. Nazwę rodzajową nadano na cześć paleontologa Charlesa T. Bruesa, zaś epitet gatunkowy pochodzi z greki i oznacza „płaskogłowy”[1].
Morfologia
edytujBłonkówka o ciele długości od 0,8 do 0,9 mm, włącznie z głową silnie spłaszczonym grzbietobrzusznie, ubarwionym czarno[1].
Głowa jest szersza niż dłuższa, o płaskim czole, zaokrąglonym ciemieniu, przyoczkach umieszczonych bliżej siebie niż dużych i nagich oczu złożonych, pozbawiona żeberka potylicznego i orbitalnego. Czułki budowało 14 członów; 12 składało się na biczyk, z czego 6 ostatnich na dobrze rozwiniętą buławkę[1].
W widoku grzbietowym półowalna, niewiele dłuższa niż szeroka, tak szeroka jak głowa mezosoma cechowała się wypukłym po bokach przedpleczem pozbawionym żeberka poprzecznego i barkowego, wydłużonymi propleurami, podłużną tarczą śródplecza bez dołków, silnie poprzeczną i dość płaską tarczką śródplecza, wąską i pozbawioną wyrostków tarczką zaplecza oraz pozbawionym zębów, guzków, kilów czy wyrostków pozatułowiem. Skrzydło przednie sięgało nieco poza szczyt odwłoka i odznaczało się żyłką radialną z nabrzmiałością przed żyłką marginalną, żyłką 2Rs połączoną z medialną oraz żyłką 3Rs sześciokrotnie dłuższą od żyłki poprzecznej r-rs. Golenie odnóży przedniej pary miały jedną, rozwidloną na szczycie ostrogę, a pozostałych par po dwie delikatne ostrogi[1].
Jajowata w zarysie, tak długa jak reszta ciała metasoma miała sześć widocznych, szerszych niż dłuższych tergitów, z których drugi był największy i nieco dłuższy od pozostałych, a szósty tępo zaokrąglony na szczycie. Samica dysponowała dość krótkim pokładełkiem[1].