Bruchela rufipesgatunek chrząszcza z rodziny kobielatkowatych i podrodziny Urodontinae.

Bruchela rufipes
(Olivier, 1790)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Rodzina

kobielatkowate

Podrodzina

Urodontinae

Rodzaj

Bruchela

Gatunek

Bruchela rufipes

Synonimy
  • Anthribus sericeus Fabricius, 1801
  • Urodon rufipes Olivier, 1790
  • Urodon argentata H.C. Küster, 1847
  • Urodon prieferti A. Hoffmann, 1961
  • Urodon ruteri A. Hoffmann, 1950
  • Bruchela rufipes nigritarsis (E. Reitter, 1916)
  • Bruchela rufipes var. nigritarsis (E. Reitter, 1916)
  • Bruchela rufipes rufipes (G.-A. Olivier, 1790)

Chrząszcz o ciele długości od 2 do 2,8 mm, ubarwionym czarno z wyjątkiem elementów czułków i odnóży[1][2]. Biczyk czułka jest czerwony[2] lub żółtoczerwony[1] z ostatnim[2] lub trzema ostatnimi członami przyciemnionymi[1]. Odnóża przedniej pary są w całości czerwone[2] lub żółtoczerwone[1]. W środkowej i tylnej parze barwę tę mają golenie, natomiast stopy są brunatne, a uda głównie czarne[1][2]. Zarówno wierzch jak i spód ciała gęsto porastają białawe włoski łuskowatego kształtu, przy czym te na wierzchu są szersze niż u B. suturalis i B. conformis. Głowa zaopatrzona jest w przeciętnych rozmiarów wyłupiaste i prawie okrągłe oczy[2]. Przedplecze jest nieco dłuższe niż szersze i ma zarys dzwonkowaty: przedni jego brzeg jest przewężony, boczne zaokrąglone i ku przodowi zwężone, zaś tylny wyciągnięty ku tyłowi i tam prosto ścięty. Pokrywy są półtora raza dłuższe niż w barkach szerokie[1], przy szwie pozbawione kontrastującej przepaski z białego owłosienia[2]. Na pygidium widnieje szeroka i głęboka bruzda zanikająca w jego tylnej połowie. Dymorfizm płciowy przejawia się w budowie piątego (ostatniego) z widocznych sternitów odwłoka: u samca ma on obrzeżone krawędziami zagłębienie, a u samicy niewielki dołek zarośnięty łuskowatymi włoskami[1].

Owad ten jest oligofagiem, związanym z rezedami, zwłaszcza z rezedą żółtawą. Owady dorosłe spotyka się w maju i czerwcu. Żerują na kwiatach i liściach rośliny żywicielskiej. Larwy z kolei odbywają rozwój w jej torebkach nasiennych, gdzie żerują na nasionach. Wyrośnięte opuszczają torebki i przepoczwarczają się w wierzchniej warstwie gleby[1][3].

Gatunek znany z Hiszpanii, Francji, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Niemiec, Polski, Czech, Słowacji, Węgier[4], Ukrainy[1], południowej Rosji, Rumunii, Serbii, Bułgarii, Macedonii, Grecji[4] i Algierii[1]. W Polsce odnotowany został na nielicznych stanowiskach, głównie w południowej części kraju[3].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h i j Zdzisław Cmoluch: Klucze do oznaczania owadów Polski Część XIX Chrząszcze – Coleoptera z. 95 Kobielatkowate – Anthribidae. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 1989.
  2. a b c d e f g Hans Gønget: The Nemonychidae, Anthribidae and Attelabidae (Coleoptera) of Northern Europe. Leiden, Boston: Brill, 2003, s. 31-34, seria: Fauna Entomologica Scandinavica.
  3. a b B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Ryjkowcowate prócz ryjkowców – Curculionioidea prócz Curculionidae.. „Katalog Fauny Polski”. 23 (18), 1992. 
  4. a b Bruchela rufipes (Olivier, 1790). [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2019-06-16].